Eudicella euthalia bertherandi

Eudicella euthalia bertherandi

Bardzo długo szukałem informacji na temat różnic pomiędzy Eudicella smithi bertherandi a Eudicella euthalia bertherandi. Niestety wiedza zgromadzona w internecie nie pozwalała mi w 100% być pewnym czy jest to ten czy inny gatunek. Wiele stron internetowych nazywa tego chrząszcza Eudicella smithi bertherandi, ale zarazem wiele stron posiada tego samego chrząszcza pod nazwą Eudicella euthalia bertherandi.

Niedawno znalazłem stronę z katalogiem wszystkich zwierząt świata z 2010 roku (www.catalogueoflife.org). Tak jak przypuszczałem poprawa nazwa gatunkowa to Eudicella euthalia bertherandi. Gatunek Eudicella smithi istnieje lecz nie posiada takiego podgatunku.
Podaje błędną nazwę gatunkową w nawiasie po to by było wiadome jakiego chrząszcza mam na myśli.

Gatunek ten jest często spotykany w hodowlach.

Wygląd

Eudicella euthalia bertherandi (Fairmaire, 1891) to bardzo okazale wybarwiony chrząszcz. Przedplecze jest koloru jasnozielonego z zielonym połyskiem. Pokrywy skrzydłowe są koloru jasnopomarańczowego z czterema czarnymi plamami (po dwie na jednej pokrywie). Głowa, tarczka oraz reszta ciała jest koloru takiego samego co przedplecze. Odnóża są koloru bordowego z lekkim zielonym połyskiem (od spodu). Samce są wyposażone w średniej wielkości „róg”, który jest koloru bordowego. „Róg” ma charakterystyczny kształt dla rodzaju Eudicella.

Występowanie

Zair, Rwanda, Burundi, Malawi, Zimbabwe.

Terrarium

Jest to bardzo łatwy w hodowli Chrząszcz. Do trzymania 10 sztuk tego rodzaju wystarczy akwarium/terrarium o wymiarach minimum 30/30/25 cm (dł./szer./wys.). Jako iż dorosłe osobniki tych chrząszczy nie potrzebują przestrzeni do latania wystarczy im około 10 cm ponad podłożem, reszta wysokości terrarium powinna być wypełniona podłożem (czyli około 15cm). Terrarium powinno zapewnić dobrą cyrkulację powietrza wewnątrz. Terrarium można podzielić na 2 części:

• Nad podłożem

  W tej części terrarium, chrząszcze najczęściej chodzą, latają (rzadko), jedzą i kopulują. Na powierzchnie podłoża kładziemy parę kawałków kory po to by zapobiegać wysuszeniu podłoża. Poza korą wyposażamy tą część w gałęzie (nie muszą być grube gdyż chrząszcze są małe) po to by zwiększyć powierzchnie do chodzenia. Wymagają oświetlenia przez 12 godzin dziennie. Temperatura w tej części powinna mieścić się w przedziale od 25ºC do 30ºC. Z tym że przy niższych temperaturach chrząszcze spowalniają swój metabolizm i raczej przesiadują ciągle w ziemi niż wychodzą na powierzchnie. Znowu zbyt wysoka temperatura powoduje szybkie przesuszenie podłoża, co powoduje śmierć larw, jaj i również imago. Wilgotność powietrza powinna wahać się w przedziale 60-70%, nie zapominając iż chrząszcze lubią przewiewne terraria.

• Podłoże

  Jest to część służąca w dwojaki sposób. Po pierwsze jest to miejsce, w którym samice składają jaja. Drugą funkcją podłoża jest zapewnienie pożywienia larwom. Typowym podłożem do hodowli chrząszczy jest humus. Humus jest to nic innego jak rozkładające się liście, próchno i inne związki organiczne pod wpływem temperatury, mikroorganizmów, kwasów huminowych i grzybów.Podłoże dla imago to najczęściej bardzo drobno zmielony humus, szybko przesycha ale zapewnia odpowiednie pożywienie dla dopiero co wyklutych larw. Larwy w stadium L2-L3 bez problemu poradzą sobie z niezmielonym humusem, dlatego rozdrabnianie humusu przy takiej fazie rozwojowej larwy jest zbędne. Larwy można trzymać razem i nie wykazują kanibalizmu.

 

Żywienie

Najczęściej spotykanym i chyba najlepszym pożywieniem dla imago jest banan. Również można dawać kawałki słodkiego jabłka, mandarynki, gruszki itp. W internecie można kupić też specjalne pożywki dla imago, lecz bez porównania banan jest tańszym rozwiązaniem. Jedyny minus banana to fakt iż trzeba zbierać rozkładające się szczątki niedojedzonych bananów po to by zredukować liczbę roztoczy i innych niepożądanych gości.
Larwy głównie zjadają humus. Z własnych doświadczeń wiem, iż wolą rozkładające się liście niż próchno. Nie polecam dokarmiania larw przez zakopywanie w ziemi różnych owoców warzyw, ponieważ jest to dobra pożywka dla rozwoju roztoczy, bakterii i grzybów.

Rozmnażanie

Jak wszystkie chrząszcze rodzaju Eudicella rozmnażanie jest bezproblemowe. Rozróżnienie płci w postaci larwalnej jest utrudnione przez nie za duże rozmiary larwy tego gatunku chrząszcza. Natomiast rozróżnienie płci u imago jest bardzo proste. Samiec w postaci imago jest nieco większy od samicy, po za tym jest wyposażony w „róg” na przedzie głowy. Dodatkową wskazówką jest ukształtowanie spodniej strony odwłoku, samiec posiada w odróżnieniu do samicy prostopadłe wgłębienie. Pełen cykl rozwojowy tego gatunku to 6-7 miesięcy (od jaja do przepoczwarczenia się poczwarki w imago), z czego 2 miesiące znajduje się w postaci poczwarki otwartej otoczonej kokolitem. Aby zwiększyć rozrodczość chrząszcza należy stosować oświetlanie terrarium/akwarium przez 12h dziennie. Dodatkowo większa wilgotność (około 70%) powoduje zwiększenie rozrodczości.

Rady hodowcy

1. Co jakiś czas należy dokupić po parę sztuk imago z innej hodowli. Zapobiega to karłowatości rogów i ciała. Przy zbyt długiej (około 3-4 cykle) hodowli wsobnej pojawiają się sztuki z mutacjami np. Karłowaty róg, osobniki wielkości 2cm itd.
2. Gatunek ten jest bardzo efektowny wizualnie, dlatego często się go spotyka jako chrząszcz ekspozycyjny.
3. Larwy tuż przed wejściem w stadium poczwarki żółkną, po tym można rozpoznać kiedy zmniejszyć dawkę podawania humusu do podłoża.
4. Poczwarka wymaga zmniejszenia nieco wilgotności podłoża. Zbytnio wysoka wilgotność może doprowadzić do: zniekształceń pokrywy skrzydeł, infekcji bakteryjnej, grzybowej i roztoczy z rodzaju Astigmata (odpowiedzialne za rozkład zwierząt).
5. Gdyby zbytnio wyschnął kokolit, należy go lekko nadkruszyć. Po to by pomóc wydostać się formie imago z kokolitu. Kokolit po wyschnięciu jest bardzo twardy i imago może mieć problemy z wydostaniem się na zewnątrz.
6. Polecam wstawić do terrarium parę korzeni, gałęzi żeby miały po czym chodzić. Chrząszcze te bardzo często widuję na gałęzi oświetlonej przez lampę. Lubią się wygrzewać w promieniu światła lampy.

 

Opracowanie i źródła informacji

Paweł Thoma 'pollobo’

Literatura
– Własne doświadczenia hodowlane
– http://www.flower-beetles.com

Liczba wyświetleń: 3252