Eudicella gralli – kruszczyca paskowana

Eudicella gralli – kruszczyca paskowana

 

Długość życia

Do około 3-5 miesięcy. Rozwój larwalny trwa od 3 do 6 miesięcy. Zarówno na długość życia dorosłych chrząszczy jak i na długość cyklu rozwojowego wpływa temperatura. W niższej temperaturze cykl rozwojowy i długość życia się wydłużają, jednocześnie zarówno larwy jak i imago są mniej aktywne.

Wygląd

Stosunkowo duży, masywny, owalny chrząszcz. W ubarwieniu dominuje barwa zielona z silnym metalicznym połyskiem. Często mieni się pomarańczowo. Na pokrywach skrzydłowych 4 podłużne, dość szerokie jasne pasy o barwie seledynowej lub jasnokremowo zielonej. Odnóża i brzuszna część ciała barwy pomarańczowej z zielonawym połyskiem. Na odnóżach wyraźne, chwytne, haczykowato wygięte pazurki. Odnóża stosunkowo długie. Na głowie samca wyraźny żółty lub pomarańczowy róg w kształcie litery Y. Larwy jasne, kremowo-żółte, typowe pędraki. Głowa i odnóża pomarańczowo-brązowe. U dużych larw po ostatniej wylince na końcu odwłoka duża, ciemna plama.

Eudicella gralli – kruszczyca paskowana, osiąga od 20 do 50 mm długości. Samiec wyraźnie większy od samicy. Larwy dochodzą do 7 cm.

Występowanie

Afryka Zachodnia (Zair, Burundi).

Cechy szczególne

Gatunek dość łatwy w hodowli, posiada skrzydła, jednak używa ich niezbyt często. Chyba najpiękniejsza kruszczyca spośród stosunkowo łatwych w hodowli.

Aktywność

Aktywny w dzień, jednak ogólnie nie tak aktywny jak np. kruszczyce z rodzaju Pachnoda.

Biotop

Lasy tropikalnej Afryki. Często spotykane na kwiatach i owocach, zwłaszcza opadłych, nadgniłych lub lekko podfermentowanych. Larwy żyją w ściółce leśnej, próchniejącym drewnie, itp.

Terrarium

Odpowiednia ściółka jest najważniejsza w terrarium. To w niej składane są jaja i rozwijają się larwy. Głównym składnikiem ściółki dla tych kruszczyc jest suchy substrat dębowy lub bukowy (rozdrobnione suche liście i gałązki drzew). Powinien on stanowić ponad 75% objętości ściółki. Poza tym uzupełniać ją może torf, piasek, próchno drzew liściastych. Doskonałym składnikiem jest także substrat kokosowy (mielone włókno orzecha kokosowego) dostępny w dobrych sklepach ogrodniczych. Grubość ściółki powinna wynosić minimum 5 cm. Wystrój wnętrza stanowią ustawione w różnych pozycjach korzenie akwariowe, fragmenty próchna, kory drzew liściastych itp. Z płytkiego pojemnika z wodą, można zrezygnować, jeśli będziemy podawać do jedzenia bardzo soczystą karmę.

Wielkość terrarium

Wymiary 30/30/30 cm, dla 10-20 chrząszczy. W większych terrariach można trzymać duże stada kruszczyc, a nawet różne ich gatunki. Larwy można trzymać w oddzielnych pojemnikach, w zagęszczeniu 3-4 larw na 1 litr ściółki.

Oświetlenie

Optymalny cykl 10-12 godzinny.

Temperatura

Wpływa na aktywność owadów i długość okresu rozwoju larwalnego. Optymalna temperatura powietrza to 26-30°C w dzień, nocą koło 22°C, ściółki niższa o 2-3°C od otoczenia.

Wilgotność

Powietrza od 50 do 70% (nawet większa), ściółki nieco niższa. Ściółka, w której składane są jaja i rozwijają się larwy musi być stale lekko wilgotna lecz nie mokra (niebezpieczeństwo utopienia larw).

Żywienie

W naturze dorosłe chrząszcze żywią się pyłkiem kwiatowym, częściami kwiatów i owocami. W terrarium można je więc bez problemu karmić podobnie. Są jednak dość wybredne jeżeli chodzi o podawany pokarm. Preferują w żywieniu banany i płatki dzikiej róży. Inne owoce spożywają bardzo niechętnie. Pokarm podajemy bezpośrednio na ściółce, a kwiaty można wstawić do pojemnika z wodą zabezpieczonego przed wpadnięciem do niego owadów. Pokarm powinien być zdrowy (bez zanieczyszczeń). Larwy żywią się składnikami ściółki (głównie liśćmi dębowymi i bukowymi oraz próchnem). Można je też dokarmiać płatkami owsianymi, otrębami i fragmentami owoców (jabłko, banan) zagrzebanymi płytko w ściółce. Owoce mogą leżeć w terrarium nawet kilka dni pod warunkiem, że nie pleśnieją. Czasem dopiero po kilku dniach wzbudzają zainteresowanie owadów. Larwy mają tendencje do wciągania owoców i zagrzebywania ich w ściółce.

Dymorfizm płciowy

Bardzo proste. Samiec wyraźnie większy i masywniejszy od samicy, o szerszym i mocniej rozbudowanym przedpleczu. Poza tym samiec posiada bardzo wyraźny róg w kształcie litery Y, barwy żółtej lub pomarańczowej.

Rozmnażanie

Dobrze jest je trzymać w stosunkowo dużych stadach w zagęszczeniu 1-2 sztuki/litr. Dobrze w połączeniu z innymi gatunkami kruszczyc. Większa liczebność stymuluje ich rozród. Zaleca się by na jedną samicę przypadał jeden samiec. Do kopulacji dochodzi nad powierzchnią ściółki na elementach wyposażenia terrarium (kora, korzenie, itp.). Po kopulacji samica zagrzebuje się pod ziemią i tam składa blade jajeczka. Wyszukuje do tego miejsca o zbitej strukturze i odpowiedniej wilgotności. Często jajeczka są składane pod fragmentami podawanego pokarmu. Po pewnym czasie wykluwają się z nich małe około 0,5-1 cm larwy, które szybko żerują i szybko rosną. Po trzech wylinkach sporządzają pod powierzchnią ściółki kolebkę (kokolit), w której się przepoczwarzają. Początkowo w kokolicie przebywa larwa, z której po wylince wychodzi poczwarka. Z niej z kolei po pewnym czasie wydostaje się chrząszcz i przebywa w kokonie jeszcze kilka dni. W sumie więc po około 4-10 tygodniach z kokonu wydostaje się dojrzały owad. Po kilku – kilkunastu dniach przystępuje on do kopulacji. Cały cykl rozwojowy trwa około 6 miesięcy.

 

Uwagi

Dostępne w Polsce okazy mają spore problemy z rozrodem i odchowem larw. Wynika to prawdopodobnie z dużego pokrewieństwa pomiędzy osobnikami (wysoki imbred). Możliwy jest też związany z tym jakiś defekt genetyczny. U larw często występuje kanibalizm. Należy je koniecznie segregować według wielkości i zapewnić bardzo obfite żywienie, a także niskie zagęszczenie, zwiększając przestrzeń życiową.

Opracowanie i źródła informacji
Opracował Grzegorz Duniec na podstawie własnych doświadczeń oraz literatury:
Bielecka J., Budziszewski A. (1998).: Owady w terrarium Agencja wydawnicza „Egros” s. C., Warszawa.
Čuřik P.: Źivé Drahokamy v Teráriích.

Liczba wyświetleń: 6934