Loading...
Feromony alarmowe → Mianem feromonów alarmowych określa się substancje, produkowane i uwalniane przez organizm, które stanowią nośnik informacji o zagrażającym niebezpieczeństwie, czytelny dla innych osobników w obrębie gatunku. Działanie feromonów alarmowych ilustruje zachowanie wielu gatunków mszyc (Hemiptera: Aphididae)[2], u których feromony alarmowe są uwalniane w odpowiedzi na atak drapieżnika, co skutkuje rozpierzchnięciem się mszyc, dzięki czemu mogą one uniknąć następnych ataków.
Jednakże terminem feromonów alarmowych określa się również substancje, w odpowiedzi na obecność których, osobniki wykazują agresję w skierowaną przeciwko czynnikowi zagrażającemu. Taka strategia jest rozpowszechniona u społecznych błonkoskrzydłych, na przykład u pszczoły miodnej, Apis mellifera (Hymenoptera: Apidae)[2], jak również u wielu gatunków mrówek [3].
Rozwinięcie mechanizmów produkcji i odpowiedzi na feromony alarmowe zwiększa szansę na przeżycie poszczególnych osobników w gatunkach u których miało to miejsce, zwykle też osobniki tych gatunków żyją w grupach przez całe życie, lub przynajmniej przez pewien jego okres. W przypadku społecznych Hymenoptera, osobniki w kolonii są spokrewnione, więc ostrzeżenie kolonii lub atak, nawet kosztem życia pojedynczego osobnika zapewnia przetrwanie genów kolonii jako całości.
Źródła informacji
1. Nault, L. R., L. J. Edwards, and W. E. Styer. „Aphid alarm pheromones: secretion and reception.” Environmental Entomology 2.1 (1973): 101-105.
2. Koeniger, N., J. Weiss, and U. Maschwitz. „Alarm pheromones of the sting in the genus Apis.” Journal of Insect Physiology 25.6 (1979): 467-476.
3. Bradshaw, J. W. S., R. Baker, and P. E. Howse. „Multicomponent alarm pheromones of the weaver ant.” (1975): 230-231.
Liczba wyświetleń: 1858
