Gerbillus campestris – myszoskocz okazały

Gerbillus campestris – myszoskocz okazały

Nazewnictwo

Nazwa łacińska:  Gerbillus campestris

Nazwa polska:  Myszoskocz okazały

Nazwa angielska: North African Gerbil

Systematyka

Gromada: Mammalia

Podgromada: Placentalia

Rząd: Rodentia

Rodzina: Muridae

Podrodzina: Gerbilinae

Rodzaj:  Gerbillus

Gatunek:  Gerbillus campestris

Biologia

Jest to gatunek ssaka z rodziny myszowatych. Jeszcze do niedawna jego nazwa gatunkowa brzmiała Suwak skalny. Jednak w roku 2010  tunezyjscy naukowcy z Laboratoire d’Ecologie Animale: Awatef Abiadh, M’barek Chetoui, Taher Lamine-Cheniti, Ernesto Capanna i Paolo Colangelo, opublikowali wyniki badań filogenetycznych z wykorzystaniem mitochondrialnego genu cytochromu b, które wskazały konieczność rewizji dotychczasowego podziału systematycznego, oraz wydzielenie z Gerbillus kilka podrodzajów: w tym Dipodillus, który tym samym traci rangę rodzaju. Autorzy stwierdzili, że gatunek myszoskocz okazały winien zostać zaliczony do tak określonego podrodzaju. Natomiast w 2015 roku po ukazaniu się publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” Suwak skalny oficjalnie stał się Myszoskoczem okazałym.

Myszoskocz  jest małym ssakiem o piaskowym umaszczeniu , z nieco ciemniejszym podszerstkiem. Brzuch jest koloru białego, co mocno kontrastuje z resztą ciała. Futro jest gęste i puszyste, natomiast ogon pokryty niewielką ilością ościstych krótkich włosów. U niektórych osobników może się pojawiać ciemniejszy pas włosów wzdłuż nosa. Policzki, podbródek oraz szyja są białe. Stopy mogą być umaszczone biało lub być w kolorze piaskowym. Palce są zakończone niewielkimi pazurkami. W naturze umaszczenie bardzo często zależy od miejsca w którym żyje dana populacja myszoskoczów. Mogą być znacznie ciemniejsze lub bardziej rude.

Biotop

Gatunek ten jest endemiczny dla terenów Afryki Północnej. Rozprzestrzeniony jest w rejonie Sahary Zachodniej, Algierii, Egiptu, Libii, Mali, Maroka, Nigeru, Sudanu, Tunezji oraz w Dolinie Nilu. Żyje w różnych środowiskach o charakterze pustynnym. W Maroku jest widziany na polach uprawnych, wydmach, gajach palmowych i pośród skał. W Algierii występuję głownie na polach, otwartych piaszczystych obszarach i kamienistych wzgórzach. W Egipcie jest widywany na przybrzeżnych  klifach, w ruinach budynków, na trawiastych kamienistych stokach, w gajach palmowych. Ogólnie Myszoskocz okazały występuje na terenach piaszczysto-kamienistych, użytkowanych przez człowieka.

Gatunek ten w naturze wykazuje aktywność nocną, w hodowlach jednak można zauważyć wzmożoną aktywność o zmierzchu  ale również wczesnym rankiem.

Hodowla

Myszoskocze są zwierzętami utrzymywanymi w niewielkich grupach, dlatego planując dla nich terrarium należy pamiętać o odpowiednich wymiarach lokum. Dla grupy czterech osobników minimalne wymiary powinny się kształtować następująco: 70 cm  x 45 cm  x 45 cm (dł.  x szer. x wys.). Zaznaczam że są to minimalne wymiary terrarium, optymalne kształtują się od 100 cm długości. Terrarium powinno mieć zapewnioną wentylację z dwóch boków i od góry. Aby zapobiec kumulacji szkodliwych gazów takich jak amoniak. Może być zbudowane z popularnych płyt OSB , drewna lub szkła. Myszoskocze nie wykazują tendencji do wygryzania elementów drewnianego terrarium, jednak elementy plastikowe – np. prowadnice szyb, miski czy części kołowrotka są szybko rozgryzane.

Najważniejsze przy urządzaniu terrarium jest dobór podłoża. Należy pamiętać że myszoskocze po przebudzeniu większość czasu spędzają na kopaniu, budowaniu tuneli i kąpielach piaskowych. Dlatego najlepiej jest podzielić zbiornik na dwie strefy: część „rodzinną „ z miękkim podłożem do budowania gniazda oraz część „roboczą” z miałkim piaskiem lub piaskiem pomieszanym z gliną. Część rodzinna powinna być wyłożona ściółką typu TierWol lub Chambiose – czyli podłoże konopne. To ostatnie sprawdza się bardzo dobrze, idealnie chłonie zapachy i wilgoć , nie pyli, i jest dostatecznie miękkie. Ważną cechą tej ściółki jest jej naturalny wygląd – dzięki czemu łatwiej można odwzorować naturalne warunki terenu piaszczysto-trawiastego. W części rodzinnej nie może zabraknąć również bardzo dobrej jakości siana – które jest używane przez myszoskocze do budowy legowisk. Część robocza powinna być oddzielona od części rodzinnej, aby podłoża się za sobą zbytnio nie mieszały. Można przedzielić zbiornik np. drewnianą listewką. W naszej hodowli stosujemy tzw. piasek szynszylowy. Natomiast osoby które używają podłoża z piasku i gliny, powinny zapewnić myszoskoczom pojemnik kąpielowy z czystym piaskiem bez dodatków.

Żywnienie

Dieta myszoskoczów powinna być zróżnicowana i zawierać w sobie sporą ilość białka pochodzącego z owadów. Mieszanka ziaren powinna być komponowana samodzielnie z różnych gatunków zbóż i nasion , jeśli jednak nie jesteśmy „na siłach” by samemu komponować dietę dla myszoskoczy można używać gotowych karm dobrej jakości dedykowanych dla myszoskoczków i chomików i uzupełniać ją o owady. Od czasu do czasu warto podać świerszcze lub szarańcze – jest to bardzo dobre urozmaicenie diety myszoskoczów, które bardzo lubią polować na tego typu owady. Raz w tygodniu podajemy świeże warzywa lub owoce lubią roszponkę, pomidory, świeżą dynię z nasionami, banany, mniszka, babkę lancetowatą, koniczynę, pokrzywę .Poza sezonem wegetacyjnym można zastąpić ww. produkty formą suszoną. Podsumowując temat żywienia warto pamiętać o dużym zróżnicowaniu diety oraz o dodatku owadów do każdej porcji karmy.

Rozmnażanie

Sezon rozrodczy trwa cały rok, ale jego nasilenie można zauważyć na jesień. Niestety samice podczas rui stają się agresywne nawet w stosunku do innych samic , ale również czasem w stosunku do samca. Co zmusza hodowców do rozdzielania samic zdolnych do rozrodu do innych zbiorników. Samice bywają zarówno bardzo opiekuńcze jak i bardzo słabo wyrażające instynkt macierzyński. Dlatego nie zawsze mimo porodu doczekamy się aż młode dorosną. Gdy dojdzie do skutecznego pokrycia samicy , rozwiązania możemy się spodziewać po 20-21 dniach. W miocie zazwyczaj jest kilka młodych, średnio cztery. Młode rodzą się ślepe i nagie, są całkowicie zależne od samicy. Dopiero po 20 dniach zaczynają widzieć. Młode w wieku 25-28 dni zaczynają wychodzić z gniazda i poznawać okolice. Jeśli samica rodziła z inną samicą – czyli nie rozdzieliliśmy ich na okres ciąży i porodu, można zauważyć sceny zazdrości, samice będą zabierały sobie młode i budowały oddzielne gniazda, co ostatecznie kończy się zagryzieniem młodych przez matkę, lub zupełnym odrzuceniem młodych. Dojrzałość płciową młode osiągają w zależności od płci : samice po trzech a samce po pięciu miesiącach. W hodowli myszoskocze dożywają 7 lat.

 

Opracowanie i źródła informacji

Oliwia Czyżykowska-Kubik

Bibliografia:

1) ) IUCN , 2017, The IUCN Red List of Threatened Species. Version 2017-1

http://www.iucnredlist.org/details/summary/45088/0

2) Genocomics, 2017 , Gerbilus campestris

http://genomics.senescence.info/species/entry.php?species=Gerbillus_campestris

3) E-gerbil , 2017, The rock gerbil

http://www.egerbil.com/rock.html

4) Arkive, 2017, North AFRICAN Gerbil

http://www.arkive.org/north-african-gerbil/gerbillus-campestris/

Liczba wyświetleń: 1867