Haemantus – krasnokwiat

Nazwa botaniczna: Haemantus, 60 gatunków

Rodzina: Amarylkowate (Amarylidaceae)

Wielkość: Łodyga z liśćmi dorasta do 40 cm natomiast kwiatostan osiąga nawet 50 cm.

Wygląd: Krasnokwiat ma dużą, cebulę z której wyrastają dwie łodygi jedna kwiatowa a druga z rozetą dużych, eliptycznych, zielonych liści, lekko pofalowanych na brzegach. Kwiaty pojawiają się od kwietnia do lipca, mają czerwonawy kolor i są zgrupowane w duże, okrągłe kwiatostany.

Gatunki/odmiany:

Haemantus katharinae (Krasnokwiat Katarzyny), ma duże, dochodzące do 20cm średnicy kwiatostany o kwiatach z długimi pręcikami dzięki którym cały kwiatostan wygląda jak puszysty pompon.
Haemantus albiflos, jest to roślina nie mająca wysokiej łodygi liściowej, liście są duże, grube, z kształtu przypominające język. Z cebuli wyrastają 4 takie „języki” a między nimi wyłania się duża kula złożona z kilkudziesięciu jasnożółtych kwiatów. Gatunek ten jest jedną z najbardziej odpornych roślin terraryjnych.

Występowanie: Afryka południowa, wschodnia i środkowa.

Informacje dodatkowe: Po kwitnieniu, miejsce kwiatów zajmują zielonkawe, trujące owoce, wielkością przypominające porzeczkę, z czasem ich kolor przebarwia się na mocno czerwony. Nazwa Haemanthus pochodzi od greckich słów haema – krew i anthos – kwiat co oznacza dosłownie krwawy kwiat i odnosi się koloru kwiatów krasnokwiata Katarzyny.

Zastosowanie: Haemanthus katharinae terrarium tropikalne, natomiast Haemanthus albiflos terrarium stepowe.

Stanowisko: Aby rośliny zdrowo kwitły i rosły musimy zapewnić im miejsce jasne, ciepłe o średniej wilgotności (dla Haemantus albiflos wilgotność nie ma znaczenia i może być ona naprawdę niska). Gleba średnio żyzna, lekko wilgotna z dodatkiem żwirku.

Hodowla: Cebulę sadzimy w lutym lub marcu tak aby wierzchołek był widoczny na powierzchni ziemi. Rośliny podlewamy wtedy gdy gleba lekko podeschnie, od czasu do czasu liście należy zrosić wodą lub przemyć je mokrą szmatką. Co 3 tygodnie nawozimy cebulę nawozem dla roślin kwitnących. We wrześniu, gdy końce zaczną lekko żółknąć zaprzestajemy podlewania, gdy liście całkiem zżółkną ścinamy je a cebulę wyjmujemy z gleby, suszymy i odstawiamy w suche i chłodne miejsce aż do ponownego wsadzenia.

Rozmnażanie: Przez oddzielenie cebulek przybyszowych.

Opracowanie i źródła informacji

Na podstawie własnych doświadczeń i literatury