Hestiasula brunneriana

Hestiasula brunneriana – modliszka

Gatunek łatwy w hodowli, charakteryzuje się bardzo krótkim cyklem rozwojowym, Ze względu na minimalny kanibalizm nadaje się wyśmienicie do chowu grupowego.

Hestiasula brunneriana pojawiły się w hodowlach amatorskich pod koniec lat 90. Ze względu na zachowania społeczne, względną łatwość w rozmnażaniu w niewoli i możliwość hodowli w dużych, liczących kilkadziesiąt osobników grupach (co dawało możliwość ciekawego zaaranżowania dużego zbiornika hodowlanego), bardzo szybko zyskały popularność wśród hodowców. Niemal równie szybko zwróciły uwagę entomologów zajmujących się behawiorem. Ze względu na wyjątkowy system komunikacji, któremu zawdzięczają potoczną nazwę w wielu językach – „modliszka bokser”. Hestiasula brunneriana stały się modelowym gatunkiem w badaniach nad zachowaniami społecznymi u modliszek, a na ich temat ukazało się w ostatnich latach kilka prac naukowych.

Systematyka
Rząd:	Mantodea
Rodzina:	Hymenopodidae
Podrodzina:	Acromantinae
Rodzaj:	Hestiasula
Gatunek:	Hestiasula brunneriana (Saussure, 1871)

 

Nazewnictwo

Nazwa polska: –

Nazwa angielska: Brunners boxer mantis

Nazwa niemiecka: – (IGM No. 109)

 

Występowanie

Azja Południowo-Wschodnia.

Biotop

Gatunek w naturze występuje w krzaczastych zaroślach na obrzeżu lasów tropikalnych.

Wygląd

• Samica: do 30-35 mm
• Samiec: do 25 mm (drobniejszy i smuklejszy od samicy)

Długość życia

Około pół roku. Samce przechodzą o jedną wylinkę mniej niż samice (5 i 6), jako owady dorosłe żyją

• Samiec: 4-6 tygodni jako owad dorosły
• Samica: do 10-12 tygodni jako owad dorosły

Temperatura

• Dzień: 25-30°C – punktowo może dochodzić nawet do 35°C
• Noc: 20-25°C

Wilgotność

• Dzień: 50-70% – warto spryskiwać codziennie terrarium.
• Noc: 60-70%

Terrarium

• Wielkość: dla osobników imago 10x10x10 cm (szerokość x głębokość x wysokość). Dla postaci larwalnych dowolne mniejsze pojemniki, których wysokość będzie stanowiła co najmniej dwukrotność długości modliszki. Pojemniki zbiorcze dla grup do kilkunastu larw L1-L3 co najmniej 10x10x10 cm, dla imagines 20x20x20 cm.
• Wystrój: tropikalny najlepiej z żywymi roślinami (np. bluszcz, Ficus pumilo, w terrariach zbiorczych znakomicie sprawdzają sie karłowate odmiany ficus Benjamina.
• Podłoże: mieszanka włókna kokosowego z torfem, włokno kokosowe, mech.

Żywienie

W naturze głównym pożywieniem modliszek z tego gatunku są drobne owady latające, w warunkach terraryjnych znakomicie sprawdzają się muszki owocowe Drosophila melanogaster, Drosophila hydei, imagines moli woskowych, muchy, a także małe karaczany i świerszcze (najlepiej bananowe lub inne o miękkim pancerzu).

Hodowla grupowa

Trudno wyobrazić sobie lepszy gatunek do hodowli grupowej. ze względu na fascynujący system komunikacji modliszki są niesamowicie ciekawym obiektem obserwacji Tak. Modliszki komunikują się między sobą i kanibalizm wśród larw zdarza się sporadycznie. Sugeruje się jednak rozdzielenie osobników imago, gdyż samice produkujące dużą liczbę kokonów są żarłoczne.

Dymorfizm płciowy

• Samiec: 8 segmentów na spodzie odwłoka. Nieco drobniejszej budowy, skrzydła wystają poza obręb odwłoka..
• Samica: 6 segmentów na spodzie odwłoka. Odwłok szeroki i pękaty.

Rozmnażanie

• Dojrzałość płciowa

  • Samiec: do tygodnia po ostatniej wylince.
  • Samica: około tygodnia po ostatniej wylince.

• Czas kopulacji

  • Kilka godzin.

• Ooteka

  • Pierwsza po około 2 tygodniach od ostatniej wylinki, kolejne w odstępach 5-7 dniowych (w zależności od temperatury i dostępności pokarmu). Samice składają do kilkunastu ootek, z których kluje maksymalnie się do 25-35 larw.
  • ooteki są owalne, pękate długości 6-15 mm.
  • Inkubacja: 25-28°C, wilgotność 70-80%, czas inkubacji waha się w granicach 15-30 dni, ooteki nie wymagają bezpośredniego spryskiwania.

    

    

• Larwy

  • Młode po wykluciu są bardzo drobne, mierzą około 2 mm, wyglądem przypominają mrówki o czarnym połyskliwym pancerzu.
  • Mimo drobnej budowy już larwy L1 bez większego problemu radzą sobie z muszkami D. melanogaster, lub wylęgiem świerszczy.
  • Zalecamy zbiorczy odchów larw. Należy mieć na uwadze, że mimo systemu porozumiewania się redukującego zjawisko kanibalizmu, w przypadku zbyt małej ilości pokarmu może dochodzić do sporadycznych przypadków, kiedy większe larwy zjadają osobniki młode o wylinkę. Dlatego należy pamiętać o zapewnieniu dużej ilości pokarmu. W zbiorniku powinno być też sporo gałązek na których modliszki będą mogły swobodnie przechodzić wylinki. W przypadku larw L1-L3 jako wystrój terrarium znakomicie sprawdza się wełna drzewna (wolina).

Uwagi

Podobnie jak inne modliszki z rodzaju Hestiasula, Hestiasula brunneriana charakteryzują się silnie rozbudowanymi, spłaszczonymi udami odnóży chwytnych, o jaskrawym ubarwieniu (pomarańczowo-czarno, czerwone paski). Odnóża przedniej pary, oprócz chwytania pokarmu, służą modliszkom jako osobliwe flagi sygnałowe. Poruszając („boksując”) odnóżami modliszki porozumiewają się mięzy sobą, miedzy innymi rozpoznając w ten osobliwy sposób osobniki swojego gatunku. Badania prowadzone przez amerykańskich entomologow wskazują, że jest to mechanizm ewolucyjny mający zapobiegać, powszechnemu u modliszek zjawisku kanibalizmu.

Dzięki silnie rozbudowanym odnóżom chwytnym modliszki bez problemu mogą upolować i przytrzymać ofiarę dorównującą im wielkością.
Opracowanie i źródła informacji
Opracował Jakub Urbański „mantid” na podstawie doświadczeń własnych.

Liczba wyświetleń: 5403