Heterodon simus

Heterodon simus

Nazewnictwo

Nazwa polska: –

Nazwa angielska: Southern Hognose Snake

Nazwa niemiecka: Südliche Hakennasennatter

Heterodon simus (Linnaeus, 1766) to nazewnictwie anglojęzycznym – Southern Hognose Snake. Tak jak reszta węży z gatunku heterodon nazywany również: Puff Adder, Hissing Adder, Spreading Adder, Blow Viper, Hissing Sand Snake. W Polsce może być nazywany heterodonem południowym, lecz nie jest to popularna nazwa, lepiej posługiwać się nazwą łacińską.

Synonimy

• Coluber simus – LINNAEUS 1766
• Heterodon simus – HOLBROOK 1842

Występowanie

Można go spotkać w Stanach Zjednoczonych od Florydy przez Mississippi po Karolinę Północną.

Wygląd

Jeden z najbardziej komicznie wyglądających heterodonów ze względu na swoje rozmiary. Ciało ma smukłe, a pysk zakończony oczywiście odwróconym do góry wyrostkiem nosowym. Zazwyczaj ciało ma pokryte czarnymi plamami miedzy którymi ubarwienie jest koloru beżowego, żółtego, czasami czerwonego. Plamy również mogą przybrać jaśniejszą barwę. W przeciwieństwie do innych heterodonów ich strona brzuszna jest całkowicie kremowa bez żadnych plam. Tylko młode osobniki po stronie brzusznej posiadają lekko czarne ubarwienie.

Dorosłe osobniki osiągają 35,5-53,3 cm, rekordowy osobnik osiągnął 60,9 cm. Dorosłe samice przybierają około 200 gram wagi.

Długość życia

Żyją około 10 lat.

Terrarium

Terrarium powinno być przestronne. Dla dorosłego osobnika długie na 60-70 cm. Ze względu na zamiłowanie do kopania wymagana jest minimalna 5 cm warstwa podłoża. Terrarium powinno zawierać dużo kryjówek jak i pudełko z wilgotnym podłożem przydatne w czasie zrzucania wylinek. Bardzo ważne, jak u innych heterodonów, jest zachowanie czystego podłoża w którym węże kopią. Większość podłoży dostępnych w sklepach nadaje się dla heterodona południowego. Jednak z powodu zamiłowań do kopania, podłoże nie powinno pylić ani być ostre, tak aby wąż nie zrobił sobie krzywdy podczas jego przekopywania.

Oświetlenie

Ze względu na fakt, że nie jest to najpopularniejszy gatunek w hodowli, należy używać oświetlenia w celu odzwierciedlenia naturalnych warunków. Należy jednak pamiętać o dobraniu odpowiedniej mocy żarówki aby nie przesadzić z temperaturą. Gatunek ten należy do węży właściwych i jest bardziej wrażliwy na przegrzanie niż oziębienie organizmu. Oświetlenie sprawdzi się też w świetnie w przeciwdziałaniu zbytniej wilgoci w której mogą gromadzić się bakterie i zarazki.

Temperatura

W dzień temperatura powinna wahać się między 25-28°C natomiast w nocy może spadać do około 20°C. W najcieplejszym miejscu terrarium nie powinno być więcej niż 32-35°C.

Żywienie

Na wolności żywi się ropuchami z gatunku Scaphiopus i Bufonidae. Ze względu na występowanie w handlu przede wszystkim osobników z odłowu należy mieć na uwadze, że przestawienie go na dietę oparta na gryzoniach będzie praktycznie niemożliwe. Nawet stosując metodę przenoszenia zapachu na gryzonie. Natomiast większość heterodonów tego gatunku, nawet tych z odłowu bez problemów przyjmuje pokarm martwy. Daje to szanse na zrobienie zapasów gdy znajdziemy dobre źródło małych ropuch (oczywiście chodzi o ropuchy z hodowli, łapanie ich na wolności jest surowo zabronione).

Jeśli chodzi natomiast o młode urodzone w hodowli to zaczynają od ropuch przechodząc stopniowo na gryzonie. Dorosłe heterodony tego gatunku jedzą prawie wyłącznie gryzonie, wiec ich karmienie nie stanowi problemu. Należy jednak pamiętać, ze wąż ten jest przystosowany do płazów, tak więc od czasu do czasu zaleca się podanie jakiegoś płaza. Niektóre osobniki przyjmują ryby, co trzeba rozważyć w celu polepszenia procesów trawiennych węża.

Rozmnażanie

Przy dobrym karmieniu węże te mogą osiągnąć dojrzałość płciowa w wieku 2 lat. Jednak przyjmuje się, że najbardziej odpowiednim wiekiem na rozmnażanie dla samic jest wiek 3 lat i minimum waga 200 gram. U za małych lub za młodych samic mogą nastąpić komplikacje podczas ciąży, a należy pamiętać, że jest to naprawdę mały gatunek węża.

Przed zimowaniem nie karmimy węży przez przynajmniej 2 tygodnie aby oczyścić ich układ pokarmowy. Niektórzy hodowcy zauważyli, że przy zastosowaniu stopniowego obniżania temperatury przed zimowaniem węże dostawały infekcji dróg oddechowych. Dlatego też bezpieczniej jest nie obniżać stopniowo temperatury tylko przenieść węże do temperatury w której będą zimować, w tym przypadku ok 10°C. Zimowanie powinno trwać około 6-8 tygodni.

Zaraz po wybudzeniu od razu łączymy samce z samicami. Najczęściej węże kopulują zakopane w podłożu, dlatego trudno jest zauważyć sam moment kopulacji. Po około 50-60 dniach samica powinna mieć jaja. Powinniśmy zapewnić samicy pojemnik z wilgotnym podłożem do złożenia jaj.

• Inkubacja

  Jaja inkubujemy w temperaturze 27-28°C przy czym możliwy jest lekki spadek temperatury w nocy. W 27°C stopniach inkubacji młode klują się po 60 dniach, natomiast w 28°C po 54 dniach. Niższe temperatury powodują inkubacje trwającą nawet do 80 dni. Młode po wykluciu mierzą około 12 cm.

• Odchów młodych

  Dobrym sposobem odchowu młodych w pierwszym tygodniu ich życia jest użycie mokrych ręczników papierowych co zapewni im dużą wilgotność i dużą czystość. Sterylność i czystość w pierwszym tygodniu życia młodych jest bardzo ważna.

  Wielu hodowców podkreśla, ze młode heterodony mają problem ze znalezieniem miski z wodą. Dlatego też należy użyć tyle podłoża w terrarium, aby zakrywało całą miskę, a krawędź miski była na równo z podłożem. Sprawi to, że odwodnienie malucha będzie mniej możliwe. Jednak niektóre osobniki mogą nie chcieć przyjmować wody z miski, dlatego też należy dodatkowo spryskiwać terrarium.

  Jeśli chodzi o karmienie to należy zacząć od małych ropuch. Najlepszym sposobem na pozyskanie pokarmu jest założenie hodowli karmowej. Najbardziej odpowiednimi gatunkami będą tutaj ropuchy z rodziny grzebiuszkowatych. Jeśli zabezpieczymy się w ten sposób, nie będziemy mieli najmniejszych problemów z karmieniem młodych. Jednak czasami zdarzają się osobniki, które jako swój pierwszy pokarm przyjmą gryzonie.

Taktyki obronne

System obronny taki sam jak w przypadku heterodona zachodniego. Odsyłam do artykułu na jego temat, gdzie nie tylko taktyki obronne, ale i „jadowitość” tych węży została opisana bardzo dokładnie. Wszystkie heterodony używają tych samych taktyk obronnych i ich cytotoksyczna ślina jest tak samo niegroźna dla człowieka.

Uwagi

Heterodon simus ze względu na swoje rozmiary jest jednym z najbardziej komicznie wyglądających heterodonów. Jego wielkość może też przemówić do hodowców, którzy nie dysponują dużą ilością miejsca na swoje hobby. Żywienie jak u reszty heterodonów, za wyjątkiem heterodona zachodniego, stanowi duże wyzwanie. Jednak gatunki, które nie są proste w hodowli dają o wiele więcej satysfakcji. Myślę, że z czasem wąż ten zyska popularność i będzie łatwiej dostępny. Tak jak w przypadku heterodona zachodniego, przy większej ilości hodowców okaże się, że wcale nie jest tak trudny w hodowli. Na to właśnie mam nadzieję i z niecierpliwością czekam na powiększenie się grona hodowców, którzy podjęli się tego wyzwania.

Opracowanie i źródła informacji

Grzegorz Piekarczyk
“Ademar”
www.hognoselimited.com

Bibliografia:
Kriton Kunz, Nicole Nickel, “Hooked on Hogs ! Addicted to hognose snakes of the genius heterodon”, 2010, Reptilia
Florida Museum of Natural History www.flmnh.ufl.edu/herpetology/fl-guide/heterodonsimus.htm

Liczba wyświetleń: 6575