Hierodula membranacea – modliszka

Modliszka duża i prosta w hodowli, a przy tym agresywna. Jest dobrą alternatywą dla Sphodromantis sp. często polecanych dla początkujących hodowców, gdyż gatunek jest równie odporny na ich błędy. Wylęgi są liczne, a wszystkie stadia rozwojowe chętnie przyjmują jako pokarm owady zarówno latające jak i biegające.

Imago przyjmuje zabarwienie soczyście zielone, młodsze stadia mają kolor zielonkawy.

Systematyka
Rząd:	Mantodea
Rodzina:	Mantidae
Podrodzina:	Paramantinae
Rodzaj:	Hierodula
Gatunek:	Hierodula membranacea (Burmeister, 1838)

Nazewnictwo

Nazwa polska: –

Nazwa angielska: Giant Asian Mantis

Nazwa niemiecka: Indische Große Gottesanbeterin (IGM No. 3)

Synonimy

Hierodula birivia (Stoll, 1813)
Hierodula veneratoria (Saussure, 1870)

Występowanie

Południowe i Południowo-zachodnie Indie.

Wygląd

Samiec: 8 cm
Samica: 9 cm

Długość życia

Samiec: 6-8 miesięcy (3 miesiące jako imago) / 7 wylinek
Samica: 10-12 miesięcy (5-6 miesięcy jako imago) / 8 wylinek

Trudność hodowli

Gatunek polecany dla początkujących. Jest dość odporny na błędy hodowcy i łatwy w rozmnożeniu. Imago są skore do kopulacji, z ootek kluje się bardzo liczne potomstwo.

Terrarium

Wielkość: Dla osobnika imago co najmniej 20x20x30 cm (szerokość x głębokość x wysokość). Dla postaci larwalnych dowolne mniejsze pojemniki, których wysokość będzie stanowiła co najmniej dwukrotność długości modliszki.
Wystrój: Wystrój stanowić powinny gałązki, liście, sztuczne rośliny. Z uwagi na rozmiar starszych osobników, należy szczególną uwagę zwrócić na rozmieszczenie elementów wystroju w taki sposób, aby nie przeszkadzały one modliszce w linieniu.
Podłoże: ręczniki papierowe, torf, mech i ich mieszanki.

Temperatura

Dzień: 25-30°C
Noc: 20-24°C

Wilgotność

Dzień: 50-60%
Noc: 60-70%
Wskazówka: Pojemniki/terraria hodowlane należy spryskiwać raz dziennie lub co drugi dzień.

Hodowla grupowa

Nie. Kanibalizm występuje już wśród larw L1 trzymanych w większych grupach.

Żywienie

Gatunek poluje zarówno na owady latające jak i biegające. Z tych pierwszych podawać można: Drosophila melanogaster, Drosophila hydei, młode imago barciaka mniejszego i większego, dorosłe muchy, ćmy, motyle, pszczoły (pozbawione żądła). Z drugich świerszcze i karaczany.

Dymorfizm płciowy

Samiec: od L4 u samca widoczne 8 segmentów na spodzie odwłoka. Imago smuklejsze o dłuższych czułkach i skrzydłach.
Samica: od L4 na spodzie odwłoka widoczne 6 segmentów. Odwłok imago szeroki, czułki i skrzydła krótsze.

Rozmnażanie

Dojrzałość płciowa
- Samiec: 1-2 tygodnie po linieniu na imago
- Samica: 2-4 tygodnie po linieniu na imago
Czas kopulacji
Ooteka
- Pierwsza: po 2-4 tygodniach od wylinki imaginalnej
- Kolejne: co ok. 2 tygodnie
- Liczba: ok. 6
- Wygląd: owalne, ciemnobrązowe, szerokości ok. 2 i długości 3-4 cm.
- Inkubacja: 24-28°C, wilgotność 60-75%, 6-8 tygodni
- Liczba larw: do 250, zazwyczaj ok. 150
Larwy
- Wielkość: 9 mm
- Wygląd: jasnobrązowe
- Pokarm: L1 polują na Drosophila hydei, starsze larwy jak w części „hodowla”
- Wskazówki: z uwagi na tak liczny wylęg, poleca się go trzymać w pojemniku zbiorczym, zapewniając larwom odpowiednią ilość pokarmu i dużą przestrzeń. Trzymając modliszki w takich warunkach z całą pewnością zaoszczędzimy sporo czasu potrzebnego na karmienie, jednak należy liczyć się z tym, że część larw zostanie zjedzona przez rodzeństwo.

Opracowanie

Opracowanie i źródła informacji

Opracowała Joanna Winkler „empiu” na podstawie własnych doświadczeń oraz:
http://www.mantodea.info
http://www.mantisonline.de
http://mantodea.speciesfile.org
http://www.swissmantis.ch

Liczba wyświetleń: 34905