Hyla versicolor – rzekotka szara

Hyla versicolor – rzekotka szara

Nazewnictwo

Nazwa polska: Rzekotka szara, Rzekotka różnobarwna
Nazwa angielska: Gray Treefrog
Nazwa hiszpańska: Rana arbórea gris
Nazwa holenderska: Grijze boomkikker

 

Synonimy

• Hyla versicolor phaeocrypta (Cope, 1889)
• Hyla versicolor versicolor (LeConte, 1825)

 

Systematyka

Należy do rodziny rzekotek (Hylidae), do podrodziny Hylinae. Rodzaj z jakiego się wywodzi to Hyla.

 

Wygląd zewnętrzny

Hyla versicolor (LeConte, 1825) potrafi zmieniać swe ubarwienie od ciemnoszarego do zielonego, a uzależnione jest to od podłoża na którym się znajduje. Zmiana ubarwienia trwa dłużej niż u kameleona i zajmuje zazwyczaj ok 30 minut. Na nienaturalnych odcieniach przyjmuje zazwyczaj barwę szarą. Na stronie grzbietowej płaza występują ciemniejsze plamy o nieregularnym kształcie. Strona brzuszna jest biała i posiada bardziej brodawkowatą strukturę. Płazy te są stosunkowo niewielkie w porównaniu z innymi gatunkami zamieszkującymi Amerykę Północną. Samce osiągają 32-51 mm, natomiast samice 33-60 mm długości ciała. Rzekotki posiadają żółto-pomarańczowe zabarwienie wewnętrznej strony kończyn dolnych. Ubarwienie to jest widoczne głównie, gdy żaba skacze, zjawisko to nazywane jest „flash”. Nagły błysk jaskrawych kolorów może odstraszyć drapieżnika (Cook 1984). Samce posiadają czarne, bądź szare podgardle, którego skóra jest pofałdowana. Palce obu kończyn zaopatrzone w przylgi, dzięki którym żaby mogą swobodnie wspinać się po płaskich powierzchniach. Rzekotka szara posiada duże oczy ze srebrno-szarą tęczówką oraz poziomo usytuowaną źrenicą. Obrys oka jest koloru czarnego. Błona bębenkowa (tympanum) widoczna za okiem, nad kącikiem ust.

Kijanki posiadają zaokrąglony kształt tułowia. Ogon jest duży i szeroki, a jego zabarwienie może przybierać czerwoną barwę w sytuacji dużej liczby drapieżników w środowisku bytowania. Kijanki osiągają długość 50 mm wraz z ogonem. Ich ubarwienie jest szkarłatno-pomarańczowe z czarnymi plamami wokół krawędzi grzbietu. Po metamorfozie, młode rzekotki są zazwyczaj zielone, lecz w ciągu 2 dni ubarwienie staje się szare. Niekiedy rzekotki pozostają dłużej zielone i wraz z dojrzewaniem kolor staje się ciemniejszy, przybierając barwę szarą.

 

Linienie

Linienie u rzekotek odbywa się regularnie. Proces ten przebiega szybko, co utrudnia jego zaobserwowanie podczas codziennego kontaktu z płazem. Możliwość obserwacji utrudnia także fakt, że oskórek Hyla versicolor jest cienki i przeźroczysty. Żaby całkowicie zjadają swoją wylinkę.

 

Długość życia

W niewoli 10-15 lat. W środowisku naturalnym długość życia tego płaza jest nieznana.

 

Aktywność

Rzekotki szare stają się aktywne po zmierzchu. Dzień spędzają na rosnących w lasach drzewach i krzewach, zawsze w pobliżu wód stojących. Ukrywają się w dziuplach, pod korą drzew, bądź w liściach. Kijanki rozwijają się w płytkich stawach, bagnach, kałużach, zalanych polach, bagnach, torfowiskach, a także w sztucznych zbiornikach.

 

Występowanie

Hyla versicolor zamieszkuje Amerykę Północną od południowo-wschodniej Kanady (prowincja Quebec, Ontario i Manitoba) do Florydy i wschodniego Teksasu. Izolowana populacja występuje także w New Brunswick.

Zobacz: Mapa zasięgu występowania

 

Żywienie

Hyla versicolor żywi się głownie insektami. W naturze poluje głównie na muchy, gąsienice, chrząszcze i pająki. W terrarium można je karmić świerszczami (Acheta domestica, Gryllus assimilis, Gryllus bimaculatus), dżdżownicami, molami woskowymi, karaczanami (Blaptica dubia, Periplaneta americana), muchami, planktonem łąkowym oraz larwami mącznika młynarka (świeżo po wylince). Z biegiem czasu przyzwyczajają się do karmienia w ciągu dnia. Najważniejsze, aby pokarm był dostosowany wielkością do możliwości anatomicznych płaza. Młode karmimy codziennie, dorosłe, co 2-3 dni, aby nie dopuścić do otłuszczenia. Pokarm wzbogacamy preparatami mineralno-witaminowymi, aby utrzymać płaza w lepszej kondycji i zapobiec krzywicy u młodych.

 

Odróżnianie od Hyla chrysocoelis

Identycznym ubarwieniem i cechami zewnętrznymi charakteryzuje się rzekotka nadobna (Hyla chrysocoelis). Rzekotki te można jednak odróżnić, rzekotka szara posiada 2 razy więcej chromosomów (4N), większe erytrocyty, a także samce tego gatunku rechoczą w wolniejszym rytmie.

 

Zagrożenie wyginięciem

Populacja stabilna. Zagrożeniem dla kijanek są ryby z gatunku Lepomis macrochirus.

 

Terrarium

 

• Typ terrarium i wyposażenie

  Pionowe terrarium typu wilgotnego, wyposażone w różnego rodzaju konary, liany, tyczki bambusowe, mocne rośliny (Philodendron, Schefflera, Scindapsus) służące do przesiadywania i wspinania. Terrarium powinno zawierać także konary z popękaną i pokrytą porostami korą. Dno zbiornika należy obsadzić paprociami i bluszczem. Pomieszczenia dla rzekotek ze względu na panującą wewnątrz wysoką wilgotność powinno być dobrze wentylowane, aby nie rozwinęła się pleśń ani procesy gnilne. Otwór wentylacyjny nie powinien być jednak za duży, w przeciwnym razie wilgotność względna powietrza zbyt szybko ulegnie obniżeniu. Korzystne jest także umieszczenie kratki wentylacyjnej pod przednią szybą, gdyż wznoszące powietrze będzie zapobiegać jej parowaniu. Wielkość terrarium dla 3-4 osobników to 40x40x60 cm (oczywiście im większe terrarium tym lepiej). Ściany boczne i tylną należy zasłonić, aby płaz czuł się bardziej komfortowo, do tego celu można użyć korek ekspandowany lub innego rodzaju materiały (należy jednak pamiętać, aby materiał ten był odporny na wysoką wilgotność, polecany przeze mnie korek świetnie się sprawdza). Tańszą metodą zasłonięcia ścian zbiornika jest obklejenie go zewnętrznie fototapetą. Osłona ścian terrarium zwiększa także końcowy efekt estetyczny. Zbiornik musimy zaopatrzyć także w dużą część wodną o głębokości 4-5 cm. Wodę wymieniamy codziennie, jeśli znajdują się w niej odchody natomiast, jeśli ich brak to możemy wybrać tylko część wody i dolać świeżej, lecz bezwzględnie musimy wykonywać tą czynność co drugi dzień. Jako podłoże stosujemy różnego rodzaju ściółkę do terrariów wilgotnych np.: torf, wermikulit, włókna kokosowe, mech itp. Ściółka powinna być pokryta warstwą liści. Unikamy podłoża suchego takiego jak piasek, który przykleja się do płaza i może spowodować jego szybkie odwodnienie. W wilgotnym terrarium zaleca się podłożenie kilkucentymetrowej warstwy drenażowej z grubego żwiru, zbierającej nadmiar wody pochodzącej ze zraszania, co zapobiega zabagnieniu podłoża.

• Temperatura

  Rzekotki pochodzące z południowej części obszaru ich występowania, trzymamy w temperaturze 24-30°C w ciągu dnia. Natomiast populacje z północnej części w temperaturze ok. 23°C. W obu przypadkach nocą zmniejszamy temperaturę do pokojowej. W celu ogrzania używamy kabli lub maty grzewczej zamontowanej pod zbiornikiem lub na jego tylnej ścianie.

• Oświetlenie

  Cykl 10-12 godzinny. Do oświetlania stosujemy świetlówki o odpowiedniej mocy dostosowanej do wielkości terrarium (z UVB lub bez). Musimy pamiętać, aby w terrarium były także miejsca zacienione, w których rzekotka będzie mogła się schować.

• Wilgotność powietrza

  W ciągu dnia 50-70%, nocą wyższa. Odpowiednią wilgotność uzyskujemy zraszając terrarium kilka razy w ciągu dnia letnią wodą. Wilgotność podnosi także obecność żywych roślin, zbiornika wodnego, strumyka czy wodospadu. Świetnym urządzeniem do podniesienia wilgotności oraz efektu wizualnego jest zainstalowanie ultradźwiękowego generatora pary (fogger).

 

Rozmnażanie

Dobrym sposobem rozmnażania rzekotki szarej jest zastosowanie komory deszczowej.

• Dojrzałość płciowa

  Dojrzałość płciową osiągają zazwyczaj w wieku 2 lat.

• Dymorfizm płciowy

  Samce osiągają mniejsze rozmiary, w odróżnieniu od samic. Posiadają także umiejętność wydawania odgłosów w porze godowej. U dorosłych samców podgardle ma ciemnoszare zabarwienie, a skóra je pokrywającą jest bardziej pofałdowana, niż u samic.

• Rozmnażanie

  Przed okresem rozrodczym należy przez 3 miesiące (listopad-styczeń) przetrzymywać rzekotki w temperaturze 10-15°C i czasie oświetlania skróconym do 6-8 godzin na dobę. Zwierzęta zagrzebują się wówczas w chłodnej ziemi lub liściach (zjawisko to może nastąpić również przy zbyt wysokich temperaturach). Po podwyższeniu temperatury i wydłużeniu czasu oświetlania, a także zraszaniu terrarium letnią wodą (24°C) oraz obfitym karmieniu, rozpoczyna się okres rozrodczy. Sezon lęgowy zaczyna się pod koniec kwietnia, a kończy w sierpniu. Szczyt godów przypada na czas wiosennych deszczy (maj-czerwiec). Samce zaczynają wydawać głośne odgłosy godowe, gdy temperatura przekroczy 20-22°C . Gromadzą się nad brzegiem zbiornika gdzie czekają na samice. Gdy samice pojawią się w wodzie, samce starają się je uchwycić i przyjąć pozycję [art=1651]amplexus[/art]. Samica składa łącznie do 1800 jaj w pakietach po 40 sztuk. Pojedyncze jajo posiada średnicę około 1,1-1,2 mm. Jaja mocowane są do roślin wodnych. Kijanki wylęgają się po ok 5 dniach. Natomiast metamorfoza w młode rzekotki następuje 2 miesiące później.

• Hodowla kijanek

  Kijanki możemy trzymać w grupach, lecz należy uważać aby skupiska nie były zbyt liczne, gdyż może dochodzić do kanibalizmu. W tym celu używamy 20 litrowych zbiorników, w których umieszczamy od 20 do 30 kijanek. Wraz ze wzrostem kijanek zmniejszamy ich ogólną liczbę w danym akwarium. W pierwszym tygodniu, kijanki siedzą głównie nieruchomo na dnie zbiornika. Gdy zaczną się przemieszczać rozpoczynamy regularne wymiany części wody. Początkowo wodę wymieniamy około 2 razy w tygodniu, podmieniając tylko ½ – ¾ wody (najlepiej aby woda była odstana). Wraz ze zwiększaniem rozmiarów mieszkańców zbiornika, wzrasta częstotliwość wymiany wody i czynność tę wykonujemy co drugi dzień. Możemy stosować filtry o niedużej mocy, w celu zwiększenia czystości w zbiorniku. Temperaturę wody utrzymujemy w przedziale 21-23°C. Kijanki karmimy codziennie przy użyciu wysokiej jakości pokarmu dla ryb tropikalnych, takich jak Sera Micron, Brine Shrimp Flakes, czy TetraMin: The Rich Mix. W akwarium, dobrze jest umieścić kawałek kory lub kamień na który młode rzekotki będą mogły się wspiąć.

• Hodowla młodych rzekotek

  Rzekotki przenosimy do terrarium zaopatrzonego w miskę z wodą, kilka roślin oraz dno wyłożone wilgotną warstwą z ręcznika papierowego. Młode rzekotki są podatne na wysychanie więc upewnij się, że ściany terrarium pozostają mokre i panuje w nim odpowiednia wilgotność. W pierwszym miesiącu trzymamy około 20 rzekotek w 40 litrowym terrarium. Wraz ze wzrostem, grupujemy żaby według wielkości, co zapobiega zjadaniu mniejszych osobników. Po całkowitej resorpcji ogona rzekotkom podajemy muszki owocówki oraz wylęg świerszczy. Młode karmimy codziennie, a pokarm wzbogacamy preparatami mineralno-witaminowymi.

 

Uwagi

Rzekotka szara jest w stanie przetrwać temperatury do -8°C.

 
Opracowanie i źródła informacji
Opracował Konrad Pałka na podstawie własnych doświadczeń w hodowli rzekotek oraz w oparciu o artykuły zawarte w poniższych źródłach dydaktycznych:

• http://amphibiaweb.org/cgi/amphib_query?where-genus=Hyla&where-species=versicolor&account=amphibiaweb
• http://www.iucnredlist.org/apps/redlist/details/55687/0
• Dost Uwe „Das Kosmos-Buch Terraristik”

Liczba wyświetleń: 2831