[6]
Loading...
Infekcje bakteryjne u jaszczurek
| Choroba | Informacje | Objawy | Leczenie | Zapobieganie |
Ropnie mnogie |
Ropnie skóry i podskórza pojawiają się u jaszczurek stosunkowo często. Badania laboratoryjne prób pobranych z miejsc chorobowo zmienionych wykazują najczęściej obecność bakterii aerofilnych Pseudomonas sp. i Aeromonas sp. oraz anaerofilnych Bacterioides sp., Fusobacterium sp., Clostridium sp. Peptostreptococcus sp. Najczęściej ropnie skóry powstają na skutek zakażenia przyrannego. (pogryzienia, otarcia itp.) Szczególnie często ropnie skóry pojawiają się w okolicy kloaki, pazurów, brzusznej stronie ogona. | Ropnie uwidaczniają się jako mniej lub bardziej rozległe wyniosłości („podminowanie łusek”) na skórze. Centrum ropni wypełnia płynna zawartość powstała z rozpadającej się tkanki, która w miarę upływu czasu zmienia konsystencję na bardziej gęstą do serowatej. Umiejscowienie ropni na palcach czy ogonie kończyn może doprowadzić do autoamputacji dystalnych części palców czy końcówki ogona. | Zaleca się chirurgiczne otwarcie ropni (w znieczuleniu ogólnym i/lub miejscowym) i usunięcie martwych, rozpadających się tkanek. Po zabiegu należy bezwzględnie zastosować antybiotykoterapię po uprzednim dobraniu leku w badaniach antybiotykooporności drobnoustrojów wywołujących chorobę. Chore zwierzęta należy przenieść na okres leczenia do „terrarium sterylnego”. Leczenie wspomagające to podawanie witamin, aminokwasów, elektrolitów. | Dbałość o optymalne parametry środowiskowe i higienę w terrarium. Nie powinno się doprowadzać do sytuacji pojawienia się walk terytorialnych między zwierzętami np. nie powinno się łączyć dwóch samców legwanów zielonych w jednym zbiorniku. |
Streptokokkoza skóry |
Najczęściej notowano u jaszczurek z rodzaju Pityuseneidechse gatunku Pityuseneidechse pityuisensis. W charakterystycznie zmienionych chorobowo miejscach skóry identyfikowano bakterie Streptococcus sp. Choroba rozwija się dość powoli z zakażenia miejscowego może przechodzić w zakażenie ogólne – posocznicę atakując narządy wewnętrzne np. wątrobę. | Miejscami gdzie zmiany chorobowe pojawiają się najczęściej to granica skóry i błony śluzowej pyska, kloaka oraz gruczoły udowe (zapachowe). Pojawiają się tam szaro-białe strupy (silne krwawienia przy próbach mechanicznego usunięcia) powoli poszerzające swoją powierzchnię. | Polega na długotrwałym podawaniu odpowiednio dobranych antybiotyków (np. syntetyczne penicyliny). Zmiany można „wysuszać” poprzez systematyczne pędzlowanie środkami przeciwbakteryjnymi np. jodyną. Należy zapewnić zwiększoną podaż witamin. | Profilaktyka polega na likwidacji pasożytów zewnętrznych i optymalizacji warunków utrzymania. |
Mykobakterioza (gruźlica) |
Prątki gruźlicy wykrywa się j jaszczurek niezmiernie rzadko. (1.1% z badanej populacji 4000 zwierząt). Najczęściej izolowano Mycobacterium ulcerans, Mycobacterium marinom, Mycobacterium thamnopheos. Zwierzęta najczęściej zakażają się drogą doustną a choroba rozwija się stosunkowo długo. Pierwsze symptomy choroby pojawić się mogą dopiero po trzech miesiącach od zakażenia. | Niespecyficzne, u kameleonów mogą np. w jamach ciała (w narządach miąższowych, na błonach surowiczych) rozwijać się mogą liczne i dość duże guzy gruźliczopochodne mogące utrudniać krążenie krwi, obrzęki kończyn. | Nieznane | Kwarantanna nowych zwierząt (szczególnie odławianych z natury). Higiena w terrarium. |
Salmoneloza |
Bakterie Salmonella sp. stwierdza się często w badaniach laboratoryjnych wymazów z kloaki lub próbek kału pobranych od zwierząt nie ujawniających objawów klinicznych choroby. Zjawisko bezobjawowego nosicielstwa może stanowić niebezpieczeństwo zakażenia ludzi (szczególnie z grupy „zwiększonego ryzyka” tzn z defektem układu immunologicznego – np. z HIV). Jaszczurki najczęściej zakażają się drogą pokarmową ale możliwe jest też zakażenie transowarialne (składanie zakażonych jaj). | U jaszczurek możliwe jest rozwinięcie się posocznicy . Zwierzęta tracą apetyt. Może pojawić się biegunka, silne odwodnienie i wyniszczenie. Mogą też pojawić się obrzęki stawów (zapalenie stawów). Na dwanaście zwierząt statystycznie umiera dziesięć w ciągu trzech do sześciu tygodni. | Należy podjąć terapię szybko – przed wystąpieniem odwodnienia i wyniszczenia organizmu zwierzęcia. Podaje się antybiotyki po określeniu antybiotykooporności bakterii oraz leki wspomagające: elektrolity, witaminy, aminokwasy. | Należy przeprowadzić badania bakteriologiczne wymazów kałowych nowo pozyskanych zwierząt podczas sześciotygodniowej kwarantanny. W razie zarobaczenia podać leki przeciwpasożytnicze. Szybko reagować na wszelkie zmiany w zachowaniu jaszczurek. |
Jarosław Zajączkowski
Liczba wyświetleń: 3240
