Infekcje bakteryjne u jaszczurek

Spis treści

Infekcje bakteryjne u jaszczurek

Choroba	Informacje	Objawy	Leczenie	Zapobieganie
Ropnie mnogie	Ropnie skóry i podskórza pojawiają się u jaszczurek stosunkowo często. Badania laboratoryjne prób pobranych z miejsc chorobowo zmienionych wykazują najczęściej obecność bakterii aerofilnych Pseudomonas sp. i Aeromonas sp. oraz anaerofilnych Bacterioides sp., Fusobacterium sp., Clostridium sp. Peptostreptococcus sp. Najczęściej ropnie skóry powstają na skutek zakażenia przyrannego. (pogryzienia, otarcia itp.) Szczególnie często ropnie skóry pojawiają się w okolicy kloaki, pazurów, brzusznej stronie ogona.	Ropnie uwidaczniają się jako mniej lub bardziej rozległe wyniosłości („podminowanie łusek”) na skórze. Centrum ropni wypełnia płynna zawartość powstała z rozpadającej się tkanki, która w miarę upływu czasu zmienia konsystencję na bardziej gęstą do serowatej. Umiejscowienie ropni na palcach czy ogonie kończyn może doprowadzić do autoamputacji dystalnych części palców czy końcówki ogona.	Zaleca się chirurgiczne otwarcie ropni (w znieczuleniu ogólnym i/lub miejscowym) i usunięcie martwych, rozpadających się tkanek. Po zabiegu należy bezwzględnie zastosować antybiotykoterapię po uprzednim dobraniu leku w badaniach antybiotykooporności drobnoustrojów wywołujących chorobę. Chore zwierzęta należy przenieść na okres leczenia do „terrarium sterylnego”. Leczenie wspomagające to podawanie witamin, aminokwasów, elektrolitów.	Dbałość o optymalne parametry środowiskowe i higienę w terrarium. Nie powinno się doprowadzać do sytuacji pojawienia się walk terytorialnych między zwierzętami np. nie powinno się łączyć dwóch samców legwanów zielonych w jednym zbiorniku.
Streptokokkoza skóry	Najczęściej notowano u jaszczurek z rodzaju Pityuseneidechse gatunku Pityuseneidechse pityuisensis. W charakterystycznie zmienionych chorobowo miejscach skóry identyfikowano bakterie Streptococcus sp. Choroba rozwija się dość powoli z zakażenia miejscowego może przechodzić w zakażenie ogólne – posocznicę atakując narządy wewnętrzne np. wątrobę.	Miejscami gdzie zmiany chorobowe pojawiają się najczęściej to granica skóry i błony śluzowej pyska, kloaka oraz gruczoły udowe (zapachowe). Pojawiają się tam szaro-białe strupy (silne krwawienia przy próbach mechanicznego usunięcia) powoli poszerzające swoją powierzchnię.	Polega na długotrwałym podawaniu odpowiednio dobranych antybiotyków (np. syntetyczne penicyliny). Zmiany można „wysuszać” poprzez systematyczne pędzlowanie środkami przeciwbakteryjnymi np. jodyną. Należy zapewnić zwiększoną podaż witamin.	Profilaktyka polega na likwidacji pasożytów zewnętrznych i optymalizacji warunków utrzymania.
Mykobakterioza (gruźlica)	Prątki gruźlicy wykrywa się j jaszczurek niezmiernie rzadko. (1.1% z badanej populacji 4000 zwierząt). Najczęściej izolowano Mycobacterium ulcerans, Mycobacterium marinom, Mycobacterium thamnopheos. Zwierzęta najczęściej zakażają się drogą doustną a choroba rozwija się stosunkowo długo. Pierwsze symptomy choroby pojawić się mogą dopiero po trzech miesiącach od zakażenia.	Niespecyficzne, u kameleonów mogą np. w jamach ciała (w narządach miąższowych, na błonach surowiczych) rozwijać się mogą liczne i dość duże guzy gruźliczopochodne mogące utrudniać krążenie krwi, obrzęki kończyn.	Nieznane	Kwarantanna nowych zwierząt (szczególnie odławianych z natury). Higiena w terrarium.
Salmoneloza	Bakterie Salmonella sp. stwierdza się często w badaniach laboratoryjnych wymazów z kloaki lub próbek kału pobranych od zwierząt nie ujawniających objawów klinicznych choroby. Zjawisko bezobjawowego nosicielstwa może stanowić niebezpieczeństwo zakażenia ludzi (szczególnie z grupy „zwiększonego ryzyka” tzn z defektem układu immunologicznego – np. z HIV). Jaszczurki najczęściej zakażają się drogą pokarmową ale możliwe jest też zakażenie transowarialne (składanie zakażonych jaj).	U jaszczurek możliwe jest rozwinięcie się posocznicy . Zwierzęta tracą apetyt. Może pojawić się biegunka, silne odwodnienie i wyniszczenie. Mogą też pojawić się obrzęki stawów (zapalenie stawów). Na dwanaście zwierząt statystycznie umiera dziesięć w ciągu trzech do sześciu tygodni.	Należy podjąć terapię szybko – przed wystąpieniem odwodnienia i wyniszczenia organizmu zwierzęcia. Podaje się antybiotyki po określeniu antybiotykooporności bakterii oraz leki wspomagające: elektrolity, witaminy, aminokwasy.	Należy przeprowadzić badania bakteriologiczne wymazów kałowych nowo pozyskanych zwierząt podczas sześciotygodniowej kwarantanny. W razie zarobaczenia podać leki przeciwpasożytnicze. Szybko reagować na wszelkie zmiany w zachowaniu jaszczurek.