Loading...
Infekcje wirusowe u węży
| Choroba | Charakterystyka | Objawy | Leczenie | Zapobieganie |
Paramyksowiroza |
Wirus z rodziny Paramyxoviridae. Śmiertelność do 80-90% zakażonej populacji węży. Objawy choroby pojawiają się około 3 dni po zakażeniu. Chorobę pierwszy raz opisano u Callopistes maculatus – zakażenie przebiega bez charakterystycznych objawów. | Różnorodne, mogą pojawić się wymioty śluzowe i wodnisty kał. Wirus wywołuje zapalenie mózgu (encephalitis) z charakterystycznymi objawami nerwowymi. Węże tracą orientację w poruszaniu się w znanym sobie terenie – uderzają o przeszkody, szyby terrarium. Nie mogą trafić w „żywą karmę”. Mogą pojawić się porażenia mięśni oraz niekontrolowane skurcze poszczególnych odcinków ciała. W końcowym stadium choroby dochodzi do charakterystycznego esowatego skrętu szyi i głowy – pozycja podobna jak przy ataku na mysz. W ostrym przebiegu choroby śmierć następuje po 2-4 tygodniach. W przebiegu chronicznym objawy są mniej symptomatyczne. Choroba ma dłuższy przebieg – do miesiąca. Może pojawić się stwardnienie naskórka (zapalenie skóry), wtórne zakażenia bakteryjne (np. płuc, żołądka i jelit). Przy zapaleniu płuc pojawia się silna duszność duża ilość brązowego (z domieszką krwi) śluzu w jamie pyska. | Nie ma skutecznego leczenia specyficznego. Podaje się witaminy z grupy B oraz środki przeciwzapalne (sterydy). W przebiegu choroby należy zastosować antybiotyki dla zapobieżenia wtórnym zakażeniom bakteryjnym. Rokowanie niepomyślne. | 6 tygodniowa kwarantanna każdego nowo zakupionego węża (odrębne terrarium i sprzęt pielęgnacyjny). Prowadzenie systematycznej dezynfekcji zbiorników. |
Papillomatoza (Brodawczyca) |
Izolowano dwa wirusy: Herpeswirus oraz Papovawirus. Bardzo często zakażeniu wirusowemu towarzyszy wtórne zakażenie patogennymi grzybami. | W różnych miejscach skóry (grzbiet, okolica brzucha i piersi, łapy, ogon, głowa) oraz błon śluzowych (kloaka, jama gębowa, spojówki) pojawiają się wykazujące szybki wzrost wyraźnie oddzielone od zdrowej tkanki szare, kalafiorowate brodawki. Przy wtórnym zakażeniu grzybami brodawki mogą ulegać rozpadowi z wytworzeniem ran i wyraźnych blizn (lokalne odbarwienia skóry). | Leczenie jest skureczne przy nieznacznych zmianach. Brodawki usuwa się przy pomocy azotanu srebra – smarowanie codzienne przez 5-7 dni. Po kilku dniach leczenia brodawki powinny ulec zmiejszeniu, wysuszeniu i autoamputacji. Niestety często dochodzi do nawrotów choroby. Dobre efekty terapeutyczne uzyskuje się przy zastosowaniu wymrażania punktowego (krioterapia). | Nieznane |
Adenowiroza |
Zakażenie adenowirusami wywołuje przede wszystkim objawy chorobowe z układu pokarmowego. Jak dotąd wirusa odnaleziono u Boa constrictor, Pyton regius i Elaphe quatuorlineata. | Trwająca miesiącami chroniczna biegunka, zahamowanie wzrostu i rozwoju. Należy w diagnostyce wykluczyć zakażenie paramyksowirusami, pasożyty przewodu pokarmowego, amebiazę a u rybożerców niedobór witaminy B-1. | Specyficzna terapia nie jest znana. Zapobiegając wtórnym zakażeniom bakteryjnym należy podać antybiotyki. Przy stwierdzeniu znacznego odwodnienia organizmu należy podać aminokwasy i elektrolity. | Kwarantanna nowo nabytych zwierząt (6 tygodni). Systematyczna dezynfekcja terrarium. |
Jarosław Zajączkowski
Liczba wyświetleń: 9738
