Karaczany – hodowla karmowa
Karaczany, są owadami bardzo prostymi w hodowli. Nie ma problemów z ich karmieniem, ponieważ są wszystkożerne i zjadają każdy podany im pokarm, szybko i łatwo się też rozmnażają. Większość gatunków największą aktywność wykazuje głownie nocą. Służą za pokarm głównie większym jaszczurkom. Do chowu karmowego nadają się wszystkie dostępne na rynku zoologicznym gatunki karaczanów:
- karaczan madagaskarski (Gromphadorhina portentosa)
- karaczan brazylijski (Blaberus giganteus)
- karaczan argentyński (Blaptica dubia)
- karaczan kubański (Byrsotria fumigata)
- karaczan ozdobny (Eublablaberus distanti)
- karaczan wielkoskrzydły (Archimandrita tessellata)
- karaczan egipski (Polyphaga aegyptiaca)
- karaczan zielony (Panchlora nivea)
- karaczan surinamski (Pycnoscelus surinamensis)
- karaczan wschodni (Blatta orientalis)
- karaczan amerykański, przybyszka amerykańska (Periplaneta americana)
- prusak (Blatella germanica)
- karaczan turecki (Shelfordella lateralis)
- karaczan szary (Nauphoeta cinerea)
oraz wiele innych.
Terrarium
Do hodowli karaczanów użyć należy szklanych terrariów (a właściwie insektariów), o wymiarach ok. 40x30x40 cm lub większe w zależności od ilości owadów jak również gatunku, których wielkości są różne, największy jest karaczan madagaskarski (nawet do 8 cm długości). Na dnie akwarium umieszcza się warstwę ściółki z mieszanki torfu i piasku lub substratu kokosowego o grubości ok. 3-5 cm. Podłoże powinno ciągle lekko wilgotne, a wilgotność ogólna w pomieszczeniu 50-80% (codzienne zraszanie). Temperatura natomiast w granicach 26-30°C. Na ściółkę układamy kawałki kory lub jeszcze lepiej kartonowe wytłoczki do jajek, po których owady będą mogły chodzić i kryć się w ich szczelinach. Kryjówek nie może być jednak za dużo, gdyż utrudnione będzie wtedy wyłapywanie karaczanów. W jednym z rogów pomieszczenie należy ustawić miseczkę na pokarm, a także poidełka. Poidełko powinno być takie, aby do wody nie wpadały fragmenty ściółki i kawałki pożywienia. Nadają się do tego specjalne poidełka dla ptaków lub dla małych gryzoni, a jeśli nie mamy do nich dostępu otwarte, niezbyt niskie, naczynie z gąbką w środku. Wodę codziennie wymieniamy. Tak przygotowane pomieszczenie do hodowli karaczanów należy koniecznie przykryć od góry metalową siatką o drobnych oczkach. Niektóre gatunki tych owadów potrafią latać, choć nie wszystkie.
Żywienie
Karaczany są jednymi z owadów o największej rozpiętości żywieniowej i tym samym są najłatwiejsze i najtańsze w żywieniu. Pokarm musi być jednak czysty i bez oznak pleśni, podawany na miseczce. Do menu karaczanów należą:
- sałata
- kapusta pekińską
- cykoria
- mlecz (mniszek lekarski)
- babka
- gwiazdnica pospolita
- trzykrotka
- kiełkowane ziarno
- tarta marchew i inne jarzyny (zarówno surowe jak i gotowane0
- jabłka
- brzoskwinie i wiele innych owoców
- płatki owsiane
- otręby zbożowe (pszenne, kukurydziane)
- chleb i inne pieczywo
- pokarmu dla ryb
- pokarmy dla psów i kotów
- mleko w proszku
- kości po mięsie
- kawałki mięsa (w niedużych ilościach)
- odpadki ze stołu (jest to pokarm nie najzdrowszy, ale można go użyć w przypadku braku świeżego).
Rozmnażanie
Karaczany rozmnażają się łatwo i szybko. Samice, w zależności od gatunku, naszą na końcu odwłoka jaja w postaci pakietów (kokonów), do czasu wylęgu larw, lub pozostawiają je w różnych szczelinach. Wielkość, kształt i barwa larw oraz długość ich rozwoju, jest uzależniona od gatunku karaczanów. Duże gatunki karaczanów (madagaskarski, brazylijski) żyją przeciętnie od 4 do 12 miesięcy. Długość ich życia w bardzo dużym stopniu uzależniona jest od warunków środowiskowych (temperatura, wilgotność, pożywienie).
Łukasz Różański
Liczba wyświetleń: 61673
Do poprawy