Loading...
Lampropeltis floridana – lancetogłów florydyjski
Kolejny z rodzaju Lampropeltis z byłej grupy getula który został podniesiony do rangi samodzielnego gatunku w 2017 r. To jest Lampropeltis floridana (dawniej Lampropeltis getula floridana oraz Lampropeltis getula brooksi). Lancetogłów florydyjski bo taka jest właściwa Polska nazwa tego gatunku jest gatunkiem o zróżnicowanym temperamencie, widowiskowych odmianach barwnych i mocnej budowie charakterystycznej dla Lampropeltis spp.
Wesoły, zwykle uśmiechnięty, nie waha się merdać ogonem oraz czasem czai się na twoje palce…. Wróć! Lampropeltis floridana z temperamentu ustawiłbym między californiae a meansi, czyli często bywają bardzo ciekawskie i kontaktowe, choć czasem lubią sprawdzić czy da się udusić i zjeść palec, pęsetę, pojemnik, buta a nawet szlafrok – Tak szlafrok…
Nazewnictwo
Nazwa polska: Lancetogłów florydyjski
Nazwa angielska: Florida kingsnake, Brooks kingsnake
Nazwa naukowa/łacińska: Lampropeltis floridana
Systematyka
Taksonomicznie wydzielony (z L. getula floridana) i podniesiony do rangi pełnego samodzielnego gatunku na podstawie geograficznych analiz populacji połączonych z analiza mitochondrialnego DNA w 2017 za sprawą badań prowadzonych przez grupę badaczy tj: Kenneth L. Krysko, Leroy P. Nuñez, Catherine E. Newman, i Brian W. Bowen.
Wygląd
Muskularnej budowy, krępy jednak zachowujący charakterystyczne proporcje dla węży właściwych. Głowa słabo wyodrębniona od reszty ciała, owalnego kształtu. Czasem dorastający prawie do 180cm (rekord 176.5), choć zwykle mierzący 100-130cm. Takson o zróżnicowanych barwach, często ujednolicających się w trakcie oraz tracących wzór w w miarę wzrostu. Powinniśmy zwrócić uwagę na ich ciekawy wzór na głowie. Oczy, podobnie jak u reszty lancetogłowów, mają okrągłą źrenicę. W obrębie tego taksonu występuje wiele odmian barwnych, recesywnych czy selektywnych lini np. “high red”.
Hybrydy
W miejscach stykowych występowania tego taksonu z innymi lampropeltisami występują dziko żyjące krzyżówki, w hodowlach najczęściej widuje się krzyżówki z L. californiae, L. meansi, L. getula, P. guttatus.
Występowanie
Endemiczny na Florydzie, można go znaleźć na całym półwyspie od hrabstwa Volusia idąc na południe aż do Key Largo, na północnym półwyspie Florydy, na południu hrabstwa Pinellas oraz na całym obszarze środkowego półwyspu. Nie występuje nigdzie poza Florydą.
W hrabstwie Nassau występują dziko żyjące (naturalne) krzyżówki tego gatunku z Lancetogłowem królewskim (L. getula dawniej L. getula getula)
Biotop
W naturalnych warunkach występuje w zróżnicowanym środowisku, w hodowli zaleca się suchy/umiarkowany typ zbiornika.
Długość życia
12 – 20 lat.
Aktywność
Aktywne całodobowo, czując głód wzmagają swoją aktywność. Z drugiej strony można powiedzieć o nich, że są ciągle głodne, przez co ciągle aktywne. Prowadzą naziemy tryb życia, choć jak większość colubridów doskonale radzą sobie ze wspinaczką i chętnie będą korzystały z wszelkich konarów, lian i przygotowanych miejsc do wspinaczki.
Zachowanie
“To skomplikowane”. Takson ten posiada w swoim obrębie bardzo duży rozrzut temperamentu, znam osobniki zupełnie łagodne, które spokojnie można przyrównać do amurów czy junglecornów, znam również takie które temperamentem nie ustępują Lancetogłowowi błotnemu ani na sekundę. Charakter można określić mianem “kwestia osobnicza”. Gatunek aktywny całodobowo, wiecznie głodny, często myślący żołądkiem. Dorosłe duże osobniki mogą wydawać się nieco kluchowate, nieporadne, niestety często to tylko pozorne złudzenie, doskonale radzą sobie ze wspinaczką, pokonywaniem przeszkód czy polowaniem na wysokości. Często czując zapach karmówki wpadają w złowieszczy szał, i potrafią strzelić we wszystko co się rusza.
Terrarium
Dobrze jest utrzymywać ten gatunek w poziomym terrarium o wymiarach minimalnych* 80/40/40cm (szer./dł./wys.) terrarium z podziałem na strefę ciepłą i strefę chłodną. Podobnie jak inne colubridae lubią ryć w podłożu, więc warto im to zapewnić, potrafią się wspinać i wszelkie skałki, ścianki oraz korzenie będą chętnie wykorzystywane. W zbiorniku powinien się znajdować odpowiedniej wielkości basen, tak by wąż po zwinięciu mógł się w nim zanurzyć.
*(podane wymiary są minimalne, przyjmijmy zasadę że im większe od minimalnego tym lepsze)
Temperatura
Odpowiedni zakres temperatur to 25-30°C z wyraźnym podziałem na ciepłą i zimną strefę. Nie wymagają lampy UV, dlatego też nie polecane jest ogrzewanie żarówkami, które dodatkowo wysuszają powietrze, dają ostre światło, za którym węże nie przepadają oraz stwarzają ryzyko oparzeń. Efekt podziału na strefy możemy osiągnąć przy odpowiednim rozłożeniu kabla, bądź maty grzewczej na obszarze ½ – ⅓ powierzchni podstawy terrarium.
Każde źródło ciepła w terrarium powinno być podłączone do termostatu oraz odpowiednio zabezpieczone przed bezpośrednim kontaktem ze zwierzęciem, tak aby uniknąć możliwości oparzenia się przez naszych podopiecznych.
Wilgotność
Na poziomie pokojowym, nie wymagają żadnego zraszania (odradzamy zraszanie), w razie problemów ze zrzuceniem wylinki należy zapewnić pupilowi wilgotną kryjówkę na czas całego procesu linienia.
Podłoże
Powinno być dobierane w myśl zasady “Niemożliwe do połknięcia lub w razie połknięcia łatwe do wydalenia”, co eliminuje nam od razu wszelakiego rodzaju drewienka, chipsy kokosowe czy piasek.
Aktualnie w hodowlach królują odpylone trociny różnych marek, ważne, aby były pozbawione pyłów i nie posiadały zbyt ostrych krawędzi. Więcej o podłożach można poczytać tutaj:
Oświetlenie
Niewymagane. Nie wymagają również UVB. Dla własnej przyjemności można zamontować pasek ledowy o ciepłej barwie.
Żywienie
Żywi się innymi wężami, jaszczurkami, żabami, gryzoniami, jajami gadów, niedużymi ptakami i ich jajami. Poluje i zjada jadowite węże, np. grzechotniki. Wiadomo nawet, że jest kanibalem zjadającym nie tylko swój własny gatunek, ale także pozostałych przedstawicieli własnego rodzaju. W hodowlach z powodzeniem zjadają gryzonie oraz kurczaki jednodniowe. Można próbować skarmiać slugi (niezapłodnione jaja gadów).
*W hodowli unikałbym skarmiania węży, bo może to stanowić problem przy ewentualnym rozmnażaniu
Dymorfizm płciowy
Słabo widoczny dymorfizm płciowy, zdarzają się różnice w budowie ogona, niestety bywają bardzo mylące, dlatego też płeć określamy za pomocą wyciskania (popping) lub sondowania (zależnie od wieku osobnika), czynności te wykonane prawidłowo dają bardzo wysoką skuteczność poprawnego rozpoznania płci.
Rozmnażanie
Dojrzałość płciową czasem osiągają już w 2 roku życia, w hodowlach zaleca się zimować i kryć samice powyżej 3 roku życia i 350g masy ciała. Samce natomiast można zimować już w wieku 2 lat (warunkiem jest nienaganna kondycja) i podejmować się prób krycia 2 letnimi samcami, od razu uprzedzę że krycie młodziakami może często nie przynieść pozytywnego rezultatu (choć znane są dobrze kryjące 2 latki).
Po zakończonym zimowaniu zwykle mija kilka tygodni zanim zaczniemy je łączyć. W wielu hodowlach dopuszczanie odbywa się dopiero gdy przebiegnie proces linienia po zimowej hibernacji, partnerzy są karmieni (DOPUSZCZAMY JE TYLKO I WYŁĄCZNIE POD NADZOREM, gatunek o bardzo dużych skłonnościach kanibalistycznych!) i po paru godzinach dopuszczani do siebie. Zaloty wyglądają jak u większości gatunków, w tym że większość samców lancetogłowów gryzie i podtrzymuj samice przed i podczas kopulacji, nie mylić tego z agresją na tle kanibalistycznym, robią to by samica im nie uciekła, co można śmiało nazwać próbą gwałtu u węży. Zwykle wystarcza jedna kopulacja, choć bardzo dobrze jest powtórzyć krycie przynajmniej jeszcze raz.
Po zapłodnieniu samica przez jakiś czas silniej żeruje. Nie należy wtedy jej ograniczać jedzenia, bo sam proces tworzenia jaj jest dla niej dużym wydatkiem kalorycznym. Średnio po miesiącu lub dwóch samica składa jaja i należy zapewnić jej spokój oraz pudełko z wilgotnym substratem/mchem, aby miała gdzie złożyć jaja. Po 50-70 dniach inkubacji jaj wykluwają się małe lancetogłowy, w ciągu pierwszych 14 dni przechodzą pierwszą wylinkę i zaczynają jeść
Zimowanie
Maluchów w pierwszym roku życia nie zimujemy, zimować powinno się dorosłe, zdrowe i silne osobniki w celu ich stymulacji i pobudzenia do godów na wiosnę.
Temperaturę należy obniżać stopniowo najpierw do poziomu temperatury pokojowej następnie obniżamy do poziomu poniżej 12°C, najlepsze efekty uzyskuje się zimując w zakresie (3-10°C). Zimowanie powinno trwać od 6 do nawet 12 tygodni. Węże powinny być hibernowane w ciemnym pomieszczeniu, do którego nie będziecie przez ten okres praktycznie zaglądać, gdzie w zimę panuje odpowiednia temperatura. Gdy minie czas który uznaliśmy za właściwy do zimowanie, powinniśmy węże też stopniowo wybudzać, tak aby wzrost temperatury był powolny a nie nagły.
Uwagi
Lancetogłów florydyjski jest bardzo ciekawym stworzeniem, które coraz częściej występuje w terrariach na terenie naszego kraju, aktywny, ruchliwy i przyciągający wzrok. Jego klasyczne ubarwienie jest atrakcyjne dla naszych oczy, w dodatku w swojej palecie posiada gro odmian barwnych oraz lini kolorystycznych uzyskanych dzięki selektywnemu doborze osobników. Prosty w utrzymaniu i wymaganiach, podobnie zresztą do innych lancetogłowłów z dawnej grupy “getula”. Wytrzymały na drobne błędy początkujących, co czyni ten gatunek trafną propozycją jako wąż dla początkujących. Bardziej zaawansowanym takson ten sprawi również wiele frajdy i zdecydowanie warto na niego postawić.
Opracowanie
Adam Krakówka
Bibliografia
- R. Alexander Pyron, Frank T. Burbrink. Systematics of the Common Kingsnake (Lampropeltis getula; Serpentes: Colubridae) and the burden of heritage in taxonomy. „Zootaxa”. 2241, s. 22-32, (2009)
- thekingsnake.co.uk/common_king_snakes_care_sheet.htm – dostęp: 2019-03-06
- http://novataxa.blogspot.com/2017/02/lampropeltis-getula-complex.html dostęp: 2019-03-06
- academic.oup.com/jhered/article/108/3/226/2948264 – dostęp: 2019-03-06
- academia.edu/418766/Suitability_of_day-old_chicks_as_food_for_captive_snakes – dostęp: 2019-03-06
- Morphological systematics of kingsnakes, Lampropeltis getula complex (Serpentes: Colubridae), in the eastern United States KENNETH L. KRYSKO & WALTER S. JUDD Morphological systematics of kingsnakes, Lampropeltis getula complex (Serpentes: Colubridae), in the eastern United States. (2006)
- https://www.floridamuseum.ufl.edu/herpetology/fl-snakes/list/lampropeltis-getula-floridana/ – dostęp: 2019-03-06
- Phylogenetics of Kingsnakes, Lampropeltis getula Complex (Serpentes: Colubridae), in Eastern North America – Kenneth L. Krysko, Leroy P. Nuñez, Catherine E. Newman, and Brian W. Bowen (2017)
Liczba wyświetleń: 5114
