[11]
Loading...
Linothele fallax
Systematyka
Domena: eukarionty (Eucaryota)
Królestwo: zwierzęta (Animalia)
Typ: stawonogi (Arthropoda)
Podtyp: szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada: pajęczaki (Arachnida)
Rząd: pająki (Araneae)
Podrząd: Opisthothelae
Infrarząd: Mygalomorphae
Rodzina: Dipluridae
Rodzaj: Linothele
Gatunek: Linothele fallax (Mello-Leitão, 1926)
Występowanie
Na wolności występuje w Peru i Bolivii.
Wygląd
Samica dorasta do 3-4 cm ciała, z rozpostartymi odnóżami osiąga 10-12 cm. Jest to jeden z najciekawiej ubarwionych Linothele. Karapaks jest cały złoty nogi, ciemnogranatowe, a odwłok czarny w złotą choinkę podobnie jak irminie. Pająk podobnie jak wszystkie Dipluridae pokryty jest aksamitnym krótkim owłosieniem, tylko na odnóżach występują szczeciniaste sztywne i długie włoski. Charakterystyczną cechą całej rodziny są bardzo długie kądziołki przędne oraz długie i stosunkowo cienkie odnóża, a także wydłużony owalny odwłok.
Długość życia
Jeżeli chodzi o wiek to żyje podobnie długo jak avicularie do około 10 lat. Przy intensywnym karmieniu rosną bardzo szybko, nawet jedna wylinka co dwa tygodnie(od 1-5 wylinki) lub co dwa miesiące (powyżej 7 wylinki). Nie polecam oczywiście takiego sposobu karmienia bo jest to związane szybszym rozwojem i krótszym życiem.
Terrarium
Terrarium dla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary 20/20/25 cm. Może być też większe, jeżeli mamy na tyle miejsce. Pająk jest na tyle atrakcyjny, że swoimi długimi kądziołkami plecie ogromne ilości pajęczyny i obojętnie jak duże damy terrarium to i tak całe będzie pokryte pajęczynami. W terrarium przydałyby się jakieś gałęzie żeby pająk miał na czym rozwiesić pajęczynę. Warstwa torfu powinna wynosić przynajmniej 5 cm, ponieważ pajęczyna ma na celu tylko chwytanie ofiary a sam pająk siedzi w wykopanej w torfie dziurce.
Żywienie
Dorosłym osobnikom podajemy świerszcze, karaczany, mączniki. Owada wrzucamy na górę pajęczyny. Pająk wyczuwa drgania i wyskakuje ze swojego ukrycia do ofiary, łapie ją i zaciąga do norki. Młodym podajemy muszki owocówki i wylęg świerszcza.
Rozmnażanie
Dojrzały samiec posiada na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy). Jest mniejszy od samicy. W niewoli bardzo dobrze się rozmnaża. Kopulacja przebiega trochę inaczej niż u ptaszników. Samiec kilkakrotnie podchodzi do samicy i odchodzi, plecie dużo pajęczyny, tak jakby nie chciał pozwolić innym samcom zbliżyć się do samicy i w ten sposób dawał znać, że samica jest już zajęta. Samo zbliżenie trwa ponad minutę. Kokon wytwarzany jest o wiele szybciej niż u ptaszników, bo po około 3 tygodniach. Larwy wykluwają się także po około 3 tygodniach. W kokonie znajduje się od 50 do nawet 300 maleńkich pajączków.
Uwagi
W Europie jest rzadkim pająkiem, ale coraz intensywniej rozpowszechnianym. W Polsce jest zaledwie kilka osobników. W naszym kraju rozmnożenie udało się jak na razie jednemu hodowcy – Ebuke. Pająk nie jest agresywny, nie posiada włosków parzących i jest bardzo łatwy w hodowli. Wytrzymuje długi czas bez jedzenia, nie jest wrażliwy na wahania temperatur i na dłuższe przesuszenie. Aczkolwiek temperatura poniżej 10°C może być dla niego zabójcza, o czym ostatnio dość boleśnie się przekonałem.
Opracowanie i źródła informacji
Jakub Skowronek
Liczba wyświetleń: 19671
