Litoria spp. – australorzekotki

Litoria spp. – australorzekotki

Litoria – rodzaj płazów bezogonowych (Anura) należących do podrodziny Pelodryadinae, ta znowóż należy do rodziny rzekotkowatych (Hylidae) . W wyniku weryfikacji taksonu w 2006 roku zmieniono przynależność systematyczną płazów należących do Nyctimystes i Cyclorana, umieszczajc je w rodzaju Litoria. Od innych gatunków rzekotek na całym świecie odróżnia je brak pigmentacji powiek, a także obszar ich występowania. Typowym znakiem rozpoznawczym dla wszystkich przedsawicieli rodziny rzekotkowatch (Hylidae) są przylgi na końcach palców, które umożliwiają im poruszanie po pionowych, a także gładkich powierzchniach. Dość charakterystczną cech dla rzekotek jest także poziomo usytuowana źrenica. Gatunki w obrębie rodzaju są zróżnicowane pod względem wyglądu, zachowania, a także wymagań siedliskowych. Najmniejszym przedstawicielem w obrębie rodzaju jest Litoria microbelos (Australorzekotka miniaturowa), która osiąga maksymalnie 1,6 centymetra długości, natomiast największym reprezentantem jest Litoria infrafrenata (Rzekotka nowogwinejska), której rozmiar może przekraczać 13 centymetrów. Wygląd, zachowanie i siedliska większości żab można ogólnie scharakteryzować. Małe żaby o ciemnych kolorach żyją głównie na ladzie i nigdy, bądź bardzo rzadko wspinają się na drzewa. Większe i bardziej zielone gatunki są zazwyczaj nadrzewne i na ląd schodzą tylko w porze godowej.

Nazewnictwo

Nazwa polska: Australorzekotki

Nazwa angielska: The Australian Tree Frogs

Nazwa niemiecka: Australische Laubfrösche

Nazwa francuska: Les rainettes australiennes

Występowanie

Rodzaj Litoria obejmuje od 2008 roku prawie 190 gatunków płazów żyjących w Australii, Tasmanii, Nowej Gwinei, Wyspach Salomona, Wyspach Sundajskich, Moluki, Timorze, na Archipelagu Bismarcka , a także kilku innych wyspach takich jak Nowa Kaledonia, Nowa Zelandia, Guam.

Gatunki przynależące od rodzaju Litoria

1. Litoria adelaidensis
   
2. Litoria alboguttata
   
3. Litoria albolabris
   
4. Litoria amboinensis
   
5. Litoria andiirrmalin
   
6. Litoria angiana
   
7. Litoria arfakiana
   
8. Litoria aruensis
   
9. Litoria auae
   
10. Litoria aurea
    
11. Litoria aurifera
    
12. Litoria australis
    
13. Litoria avocalis
    
14. Litoria becki
    
15. Litoria biakensis
    
16. Litoria bicolor
    
17. Litoria booroolongensis
    
18. Litoria brevipalmata
    
19. Litoria brevipes
    
20. Litoria brongersmai
    
21. Litoria bulmeri
    
22. Litoria burrowsi
    
23. Litoria caerulea
    
24. Litoria capitula
    
25. Litoria castanea
    
26. Litoria cavernicola
    
27. Litoria cheesmanae
    
28. Litoria chloris
    
29. Litoria chloronota
    
30. Litoria chrisdahli
    
31. Litoria christianbergmanni
    
32. Litoria citropa
    
33. Litoria congenita
    
34. Litoria contrastens
    
35. Litoria cooloolensis
    
36. Litoria coplandi
    
37. Litoria cryptotis
    
38. Litoria cultripes
    
39. Litoria cyclorhynchus
    
40. Litoria dahlii
    
41. Litoria darlingtoni
    
42. Litoria daviesae
    
43. Litoria dayi
    
44. Litoria daymani
    
45. Litoria dentata
    
46. Litoria disruptus
    
47. Litoria dorsalis
    
48. Litoria dorsivena
    
49. Litoria dux
    
50. Litoria electrica
    
51. Litoria elkeae
    
52. Litoria eucnemis
    
53. Litoria everetti
    
54. Litoria ewingii
    
55. Litoria exophthalmia
    
56. Litoria fallax
    
57. Litoria fluviatilis
    
58. Litoria foricula
    
59. Litoria freycineti
    
60. Litoria fuscula
    
61. Litoria genimaculata
    
62. Litoria gilleni
    
63. Litoria gracilenta
    
64. Litoria graminea
    
65. Litoria granti
    
66. Litoria gularis
    
67. Litoria havina
    
68. Litoria hilli
    
69. Litoria humboldtorum
    
70. Litoria humeralis
    
71. Litoria hunti
    
72. Litoria impura
    
73. Litoria inermis
    
74. Litoria infrafrenata
    
75. Litoria iris
    
76. Litoria jervisiensis
    
77. Litoria jeudii
    
78. Litoria jungguy
    
79. Litoria kubori
    
80. Litoria kuduki
    
81. Litoria kumae
    
82. Litoria latopalmata
    
83. Litoria lesueurii
    
84. Litoria leucova
    
85. Litoria littlejohni
    
86. Litoria longicrus
    
87. Litoria longipes
    
88. Litoria longirostris
    
89. Litoria lorica
    
90. Litoria louisiadensis
    
91. Litoria lutea
    
92. Litoria macki
    
93. Litoria maculosa
    
94. Litoria maini
    
95. Litoria majikthise
    
96. Litoria manya
    
97. Litoria mareku
    
98. Litoria megalops
    
99. Litoria meiriana
    
100. Litoria michaeltyleri
     
101. Litoria microbelos
     
102. Litoria micromembrana
     
103. Litoria modica
     
104. Litoria montanus
     
105. Litoria moorei
     
106. Litoria mucro
     
107. Litoria multicolor
     
108. Litoria multiplica
     
109. Litoria myola
     
110. Litoria mystax
     
111. Litoria nannotis
     
112. Litoria napaea
     
113. Litoria narinosus
     
114. Litoria nasuta
     
115. Litoria nigrofrenata
     
116. Litoria nigropunctata
     
117. Litoria novaehollandiae
     
118. Litoria nudidigita
     
119. Litoria nyakalensis
     
120. Litoria obsoletus
     
121. Litoria obtusirostris
     
122. Litoria oenicolen
     
123. Litoria oktediensis
     
124. Litoria ollauro
     
125. Litoria olongburensis
     
126. Litoria pallida
     
127. Litoria papua
     
128. Litoria paraewingii
     
129. Litoria pearsoniana
     
130. Litoria perimetri
     
131. Litoria peronii
     
132. Litoria persimilis
     
133. Litoria personata
     
134. Litoria phyllochroa
     
135. Litoria piperata
     
136. Litoria platycephala
     
137. Litoria pratti
     
138. Litoria pronimia
     
139. Litoria prora
     
140. Litoria pulcher
     
141. Litoria purpureolata
     
142. Litoria pygmaea
     
143. Litoria quadrilineata
     
144. Litoria raniformis
     
145. Litoria rara
     
146. Litoria revelata
     
147. Litoria rheocola
     
148. Litoria richardsi
     
149. Litoria rivicola
     
150. Litoria rothii
     
151. Litoria rubella
     
152. Litoria rubrops
     
153. Litoria rueppelli
     
154. Litoria sanguinolenta
     
155. Litoria sauroni
     
156. Litoria scabra
     
157. Litoria semipalmatus
     
158. Litoria singadanae
     
159. Litoria spartacus
     
160. Litoria spenceri
     
161. Litoria spinifera
     
162. Litoria splendida
     
163. Litoria staccato
     
164. Litoria subglandulosa
     
165. Litoria thesaurensis
     
166. Litoria timida
     
167. Litoria tornieri
     
168. Litoria trachydermis
     
169. Litoria tyleri
     
170. Litoria umarensis
     
171. Litoria umbonata
     
172. Litoria vagabunda
     
173. Litoria vagitus
     
174. Litoria verae
     
175. Litoria verreauxii
     
176. Litoria verrucosa
     
177. Litoria vocivincens
     
178. Litoria wapogaensis
     
179. Litoria watjulumensis
     
180. Litoria wilcoxii
     
181. Litoria wisselensis
     
182. Litoria wollastoni
     
183. Litoria xanthomera
     
184. Litoria zweifeli
     

 

Rzekotki ze stanu Wiktoria w Australii

• Rodzina rzekotkowatych (Hylidae)

  Członkowie tej rodziny są powszechnie nazywani rzekotkami, bądź też żabami drzewnymi. Jednak cała rodziny jest bardzo zróżnicowana pod względem zachowań, wyglądu i miejsca bytowania żab. W jej skład wchodzą zarówno „prawdziwe” rzekotki, a także na przykład żaby potrafiące zatrzymywać wodę w organizmie (np. Litoria platycephala), które większość swego życia spędzają pod powierzchnią ziemi, a jakąkolwiek aktywność wykazują po deszczu, kiedy polują i przystępują do godów. Obszar występowania reprezentantów rodziny rzekotkowatych jest bardzo duży i obejmuję Europe, Afrykę Północną, Azję, obie Ameryki oraz Australię gdzie jest reprezentowany przez ponad 180 gatunków. Wszystkie gatunki rzekotek żyjących w Wiktorii należą do rodzaju Litoria.

• Rodzaj Litoria

  Osobniki należące do tego rodzaju zamieszkują tereny Australii, Nowej Gwinei oraz okolicznych wysp. Cały rodzaj reprezentowany jest przez prawie 190 gatunków, z czego 11 żyje w stanie Wiktoria.

  Przedstawiciele Litoria w Wiktorii są bardzo zróżnicowani pod względem stylu życia. Niektóre osobniki potrafią wspinać się na drzewa, gdy inne całkowicie utraciły tę zdolność. Litoria peroni bardzo często możemy spotkać w suchych lasach z dala od wody, natomiast u Litoria raniformis opuszczenia stawu lub bagna jest prawie niemożliwe. Wszystkie rzekotki są owadożerne, żywią się głównie małymi latającymi owadami, pająkami, a także innymi bezkręgowcami. Jednak dwóch reprezentantów tego gatunku Litoria raniformis i Litoria aurea potrafią polować na inne żaby nasłuchując ich nawoływania. Spośród dwóch rechoczących samców w pobliskiej okolicy, jeden może stać się pożywieniem dla drugiego.

  Najmniejszą przedstawicielem rodzaju na tym terenie jest Litoria nudidigitus (starszy synonim Litoria phyllochroa), która osiąga zaledwie 40 mm długości, natomiast największymi są Litoria aurea i Litoria raniformis, których rozmiary mogą przekraczać 100 mm.

  Większość gatunków rozmnaża się wiosną, jednak niektóre do godów przystępują latem, bądź wczesną jesienią, a należą do nich Litoria raniformis i Litoria verreauxi. Litoria paraewingi do rytuałów godowych i kopulacji podchodzi zimą, natomiast u Litoria ewing gody trwają cały rok.

  Samce nawołują z różnych miejsc, lecz mimo to wszystkie rzekotki kopulują w wodzie. Jaja posiadają pigmentacje, natomiast brak jej u ich galaretowatej osłonki. Skrzek zazwyczaj przymocowany jest do roślinności wodnej, lecz niekiedy swobodnie pływa przy powierzchni.

 

Przedstawiciele rodzaju Litoria w stanie Wiktoria w Australii

1. Litoria aurea
2. Litoria citropa
3. Litoria ewingi
4. Litoria lesueuri
5. Litoria littlejohni
6. Litoria nudidigitus
7. Litoria paraewingi
8. Litoria peroni
9. Litoria raniformis
10. Litoria spenceri
11. Litoria verreauxi

Litoria z Tasmanii

Tasmania jest wyspą położoną u południowo – wschodnich wybrzeży kontynentu australijskiego, zamieszkiwaną przez trzy gatunki z rodzaju Litoria, w tym jeden endemit, którym jest Litoria burrowsae. Gatunek ten możemy spotkać w warunkach naturalnych tylko i wyłącznie na obszarze Tasmanii.

• Wygląd

  Jest to żaba średnich rozmiarów, gdyż jej długość rzadko przekracza 6 cm. Rzekotka ta może posiadać zielone ubarwienie z brązowymi plamami lub też ciemnobrązowe z zielonymi i jasnobrązowymi wzorami. Po obu stronach widoczny ciemny pasek biegnący od nozdrzy, przez oko, nad błoną bębenkową, gdzie schodzi w dół i rozszerza się w kierunku strony brzusznej. Na bocznej stronie tułowia ciemne pasmo rozdzielają jasne plamy. Płazy te posiadają brodawkowatą strukturę brzucha o różowa-białym zabarwieniu. Pachwiny i wewnętrzne strony ud są jasnobrązowe. Palce przednich kończyn połączone w 1/3 błoną pławną, natomiast tylnych w ¾. Wszystkie palce tych rzekotek zaopatrzone są w duże przylgi.

• Biotop

  Rzekotka ta zamieszkuje lasy deszczowe, tereny wysokogórskie oraz wrzosowiska na terenie Tasmanii. Żaby z tego gatunku możemy także spotkać na brzegach stawów wśród traw i trzcin.

• Rozmnażanie

  Rzekotki zdolność do rozrodu osiągają w wieku 2-3 lat. Samce nawołują od sierpnia do lutego, lecz przedstawiciele tego gatunku są wstanie po ulewnych deszczach kopulować przez cały rok. Odgłos godowy samca przypomina dźwięki wydawane przez gęś i brzmi „honk … honk … honk”. Samica składa rocznie od 200-1000 jaj. Skrzek podzielony jest na kilka skupisk, które umocowane są do łodyg i roślinności wodnej pod powierzchnią wody. Kijanki są średniej wielkości, a ich zabarwienie waha się od żółto-brązowego do ciemnobrązowego.

• Wielkość populacji

  Szacowana łączna liczba osobników dorosłych mieści się w przedziale 10001-50000 sztuk. Czynnikami wpływającymi na wielkość populacji są: drapieżniki (pstrąg, gambuzja) , a także wirusy i grzyby (Phylum Chytridiomycota). Wielkość obszaru geograficznego, na które gatunek jest rozpowszechniony to: 1001-80000 km².

Przedstawiciele rodzaju Litoria w Tasmanii

• Litoria burrowsae (Tasmanian Tree Frog)
  
• Litoria ewingi (Southern Brown Tree Frog)
  
• Litoria raniformis (Growling Grass Frog)

Endemity z obszaru Papui-Nowej Gwinei

Terytorium Papui-Nowej Gwinei szczyci się bogactwem wielu gatunków żab, w tym także z rodzaju Litoria. Na tym obszarze pozostają jeszcze ogromne tereny na których prowadzi się badania pod względem przynależności systematycznej. Szansa na znalezienie i opisanie nowych gatunków jest bardzo duża, zwłaszcza w trudno dostępnych terenach górzystych. Wiele dotychczas opisanych osobników, bardzo ciężko jest dostrzec, gdyż ukrywają się w koronach drzew, krzewach, paprociach, pomiędzy korzeniami roślin oraz w szeroko pojętej ściółce leśnej terenów wyżynnych i górskich. Większość rzekotek zamieszkuje jednak tereny leśne, które leża od 800 do 1750 m n.p.m.

Poniższa lista przedstawia gatunki endemiczne, występujące tylko i wyłącznie w Papui-Nowej Gwinei. Wykaz oparty na przynależności systematycznej opracowanej przez D. Frost w 2004 roku. Informacje o gatunkach uznanych za odrębne i opisanych po 2004 roku, pochodzą z Czerwonej Listy IUCN.

1. Litoria albolabris (Wandolleck’s White-lipped Treefrog)
2. Litoria auaeLitoria avocalis (Loud Big-eyed Tree Frog)
3. Litoria becki (Beck’s Tree Frog)
4. Litoria biboniusLitoria bulmeri (Bulmer’s Tree Frog)
5. Litoria cheesmanae (Cheesman’s Big-eyed Tree Frog)
6. Litoria chrisdahli Litoria contrastens (Barabuna Tree Frog)
7. Litoria darlingtoni (Darlington’s Madang Tree Frog)
8. Litoria daymani (Dayman Big-eyed Treefrog)
9. Litoria disruptus (Madang Big-eyed Tree Frog)
10. Litoria dorsalis (Dwarf Rocket Frog)
11. Litoria dorsivena (Eastern Mountains Tree Frog)
12. Litoria duxLitoria exophthalmia (Big-eyed Tree Frog)
13. Litoria flavescensLitoria foricula (Kaironk Big-eyed Treefrog)
14. Litoria graminea (Northern New Guinea Tree Frog)
15. Litoria gularis (Mondo Big-eyed Tree Frog)
16. Litoria hilli
17. Litoria hunti
18. Litoria impura (Southern New Guinea Tree Frog)
19. Litoria jeudii (Garman New Guinea Tree Frog)
20. Litoria kubori (Sandy Big-eyed Treefrog)
21. Litoria kudukiLitoria kumae Litoria leucova (West Sepik Tree Frog)
22. Litoria louisiadensis (Rossell Island Tree Frog)
23. Litoria majikthise Litoria michaeltyleri (Tyler’s Big-eyed Treefrog)
24. Litoria mucroLitoria multiplica (Kassam Tree Frog)
25. Litoria narinosa (Common Big-eyed Treefrog)
26. Litoria obsoletus (Simbang Big-eyed Tree Frog)
27. Litoria oenicolen (Trauna River Tree Frog)
28. Litoria ollauro Litoria papua (Papua Big-eyed Tree Frog)
29. Litoria perimetri (Archipelago Big-eyed Tree Frog)
30. Litoria persimilis (Milne Big-eyed Tree Frog)
31. Litoria pronimia Litoria prora (Efogi Tree Frog)
32. Litoria robinsonae
33. Litoria rostandi
34. Litoria rubrops
35. Litoria sauroni
36. Litoria semipalmatus (Kokoda Big-eyed Tree Frog)
37. Litoria singadanae
38. Litoria spartacus
39. Litoria spinifera (Spiny Tree Frog)
40. Litoria timida (Menemsorae Tree Frog)
41. Litoria trachydermis (Morobe Big-eyed Tree Frog)
42. Litoria vocivincens (Brown River Tree Frog)
43. Litoria zweifeli (Zweifel’s Big-eyed Tree Frog)

 

Nowozelandzkie gatunki introdukowane

Z Australii na teren Nowej Zelandi introdukowano 3 gatunki żab, które należą do rodzaju Litoria. W przeciwieństwie do rodzimych gatunków przedstawiciele rzekotkowatych mają zewnętrznie widoczną błonę bębenkową i poziomą źrenicę. Jedynie Litoria ewingii jest na tyle podobna pod względem rozmiarów i ubarwienia, by być mylona z gatunkami nowozelandzkimi. Wszystkie sprowadzone płazy wydają głośne odgłosy godowe, a ich proces metamorfozy zawiera etap podwodnego życia pod postacią kijanki.

• Litoria ewingii

  Rzekotka ta została przywieziona do Greymouth w 1875 roku. Obecnie jest rozpowszechniona na obu głównych wyspach oraz przyległych terenach. Jest to mniej zależny od wody gatunek, niż inni przedstawiciele tego rodzaju. Odgłos godowy samca przypomina „weeeep eeeep eeeep” i brzmi jak krykiet. Ubarwienie grzbietu jest głównie jasnobrązowe, lecz może przechodzić w ciemniejszy odcień. Posiada biały pasek biegnący od pachy do szczęki, a zabarwienie ud jest lekko pomarańczowe od strony przyśrodkowej. Jej długość tułowia plasuje się w granicach 5 cm.

• Litorea aurea

  Sprowadzona na obszar Auckland pod koniec 1860 roku. Rzekotka ta nie zasiedliła zbyt dalekich obszarów od jej pierwotnego miejsca wprowadzenia. Obecnie występuje tylko na Wyspie Północnej na północ od Gisborne. Rechotanie samca to długie, wyciągnięte dźwięki. Strona grzbietowa posiada zielone zabarwienie z brązowymi i złotymi plamkami, natomiast strona brzuszna jest biała. Okolice pach oraz pachwin posiadają błękitną pigmentację. Dorasta do większych rozmiarów niż poprzedni gatunek, a jej średnia wielkość to 8-9 cm.

• Litoria raniformis

  Gatunek introdukowany z Tasmanii do Canterbury w 1860 roku. Jest to najbardziej rozpowszechniona żaba na terenie Nowej Zelandii, można ją znaleźć na terenie całego kraju. Odgłos wydawany przez samca jest serią krótkich rechotów, które swym charakterem przypominają staccato. Umaszczeniem zbliżona jest do Litorea aurea. Posiada kremowo-różowy pasek biegnący na bocznej stronie tułowia od oka w kierunku pachwin. Pachwiny i przyśrodkowa strona ud mogą przybierać barwę jasnoniebieską. Jest to duży płaz, którego wielkość może przekraczać 10 cm.

Śmiercionośne grzyby

Rozpowszechnione w Australii zabójcze dla żab grzyby chytrid mogą doprowadzić do wymarcia Litoria raniformis oraz znacznie zmniejszyć populacje gatunku Litoria aurea. Nowa Zelandia mogłaby być azylem dla tych płazów, lecz wraz z introdukowanymi gatunkami sprowadzono także chorobotwórczego grzyba. Został on zidentyfikowany w Christchurch u Litoria raniformis w latach 1999-2000 przez naukowca Bruce’a Waldman’a.

Gatunek Litoria odkryty w 2010 roku

Litoria aurifera (Anstis, Tyler, Roberts, Price & Doughty, 28.07.2010). Jego łacińska nazw składa się z dwóch słów, aureus (złoty) oraz fero (niedźwiedź bądź przeprowadzać). Takie oznaczenie odnosi się do złotej plamy obecnej na ciele kijanki tego gatunku.

Nazewnictwo

Nazwa angielska: Kimberley Rockhole Frog

Wygląd

Jest małym płazem osiągającym od 18 do 23 mm długości. Jej ubarwienie waha się od beżowego do brązowego z lekkim rudawym odcieniem. Grzbiet posiada liczne brązowe lub czarne brodawki oraz plamki. Strona brzuszna jest biała, natomiast kończyny mogą posiadać delikatna fioletową pigmentację. Tęczówka oka koloru złotego lub złoto-czerwonego z czarnym wzorem w kształcie krzyża celtyckiego.

Różnicowanie

Nowy gatunek jest morfologicznie bardzo zbliżony do Litoria meiriana, lecz można go odróżnić za pomocą kilku cech: połączenia dorosłej pary, morfologii kijanki oraz odgłosu godowego samca. Kijanki Litoria aurifera posiadają niepowtarzalne zabarwienie ciała w kolorach czerwieni, czerni oraz złota, a także brodawkowate obramowanie tylnej płetwy, czego brak u Litoria meiriana. Rechotanie samców opisywanego gatunku jest dłuższe, składa się z większej liczby impulsów i bardziej wyrazistych modulacji częstotliwości wydawanych dźwięków, które produkowane są na niższym poziomie niż L. meiriana. Charakteryzuje się także bardziej uściślonym obszarem występowania.

Występowanie

Endemiczny gatunek australijski występujący w części zachodniej kraju, w regionie Kimberley. Zamieszkuje tereny od 46 do 408 m n.p.m.

Opracowanie i źródła informacji
Opracował Konrad Pałka w oparciu o poniższe źródła dydaktyczne:

1) http://www.itis.gov/servlet/SingleRpt/SingleRpt?search_topic=TSN&search_value=208116
2) http://frogs.org.au/frogs/genus/Litoria
3) http://frogsaustralia.net.au/frogs/froglist.cfm
4) http://frogs.org.au/frogs/hylidae.html#key
5) http://www.iucnredlist.org/
6) http://www.teara.govt.nz/en/frogs/3
7) H. G. Cogger: Reptiles & Amphibians of Australia. – A. H. & A. W. Reed Pty Ltd, 1979. ISBN 0589501089

Liczba wyświetleń: 2735