Litoria chloris

Rzekotka Litoria chloris (Boulenger, 1893)

Nazewnictwo

Nazwa polska: Rzekotka pomarańczowooka, rzekotka czerwonooka

Nazwa angielska: Orange Eyed Tree Frog, Red-Eyed Tree Frog

Nazwa czeska: Rosnice červenooká

Nazwa rosyjska: Оранжевооката дървесна жаба

Synonimy

Hyla chloris (Boulenger, 1893)
Litoria chloris (Boulenger, 1893)

Systematyka

Rzekotka Litoria chloris (Boulenger, 1893) należy do rodziny rzekotek (Hylidae), do rodzaju rzekotek australijskich (Litoria).

Wygląd

Są to żaby średniej wielkości – ich rozmiar rzadko przekracza 7 centymetrów (3-6,5 cm). Ubarwienie grzbietu tych rzekotek może zmieniać się – od jasno do ciemnozielonego, a zależne jest od panujących warunków, samopoczucia i kondycji płaza. Cześć grzbietowej i przyśrodkowej części uda, jak i pasmo na bocznej części tułowia może być zabarwione w odcieniach czerwieni i fioletu lub niekiedy przybiera barwę brązową. Błona bębenkowa widoczna, umiejscowiona za okiem, a nad kącikiem ust. Tęczówka jest złota w pobliżu poziomu usytuowanej źrenicy, im bardziej na obwód tym jej zabarwienie staje się bardziej intensywne, począwszy od barwy pomarańczowej dochodząc aż do czerwonej. Oko posiada czarny obrys. Ręka kończyny przedniej rzekotki jest żółta, na przedramieniu zabarwienie przechodzi w odcień zieleni, by tuż za łokciem powrócić do koloru ręki nadając w ten sposób żółty kolor ramieniu. W kończynach tylnych jedynie przylgi i część palców jest barwy żółtej. Strona brzuszna jest żółta i posiada brodawkowatą strukturę, natomiast grzbiet jest bardziej drobnoziarnisty i może zawierać plamy w kolorze spodu płaza. Przylgi obu kończyn duże i masywne. Palce przednich odnóży połączone w ¾ błoną pławną, natomiast tylnych prawie w stu procentach.

Linienie

Linienie u rzekotek odbywa się regularnie. Proces ten przebiega szybko, co utrudnia jego zaobserwowanie podczas codziennego kontaktu z płazem. Możliwość obserwacji utrudnia także fakt, że oskórek Litoria jest cienki i przeźroczysty. Żaby całkowicie zjadają swoją wylinkę (prawdopodobnie zawiera ona cenne składniki odżywcze).

Dymorfizm płciowy

Rozpoznanie płci u rzekotek jest trudne. Samce osiągają mniejsze rozmiary oraz masę ciała, w odróżnieniu od samic. Posiadają także bardziej rozbudowane podgardle, które umożliwia im wydawanie odgłosów w porze godowej.

Aktywność

O zmierzchu i nocą, dzień przesypiają w komfortowym dla siebie miejscu.

Żywienie

Litoria chloris żywi się głownie insektami. W naturze poluje na muchy, gąsienice, chrząszcze i pająki. Jej ofiarami padają także mniejsze płazy. Rzekotki przytrzymują pożywienie silnymi, przednimi kończynami, a podczas jego połykania, gałki oczne zapadają się w oczodoły dzięki czemu przepychają pokarm do przełyku.

Biotop

Litoria chloris zamieszkują wilgotne twardolistne lasy Australii (Sclerophyll), a także lasy deszczowe i łąki. Większość życia spędzają w koronach drzew i na krzewach, na ziemię schodzą tylko w porze godowej, aby kopulować i złożyć skrzek.

Różnicowanie

Rzekotki te łatwo odróżnić od innych gatunków Litoria, dzięki im wyrazistym pomarańczowo-czerwonym oczom oraz żółtemu zabarwieniu części kończyn i strony brzusznej tułowia.

Zakres obszaru występowania w Australii

Rzekotki te pochodzą ze wschodniej Australii, od północnego Sydney do Proserpine w połowie południowej części Queensland. Wielkość obszaru geograficznego, na którym rozpowszechnione są te rzekotki szacuje się na: 80,001-1,000,000 km². Zobacz: Mapa zasięgu występowania.

Wielkość populacji

Łączna szacowana liczba osobników dorosłych tego gatunku to więcej niż 50000 sztuk.

Czynniki wpływające na wielkość populacji i dystrybucji

bezpośredni wpływ człowieka (urbanizacja, turystyka)
nieodpowiednie zarządzanie zalewami, w tym także pogorszenie jakości wody
choroby wirusowe i grzybicze (Chytridiomycosis)
modyfikacje środowiska naturalnego [np. karczowanie lasów, inwazyjne chwastów (Eragrostis curvula)]

Hodowla

Zwierzę to może być hodowane w niewoli po otrzymaniu odpowiedniego zezwolenia przez władze Australii.

Warunki utrzymania w niewoli identyczne jak u rzekotki australijskiej (Litoria caerulea).

Żywienie

Litoria chloris żywi się głownie insektami. W terrarium można je karmić świerszczami (Acheta domestica, Gryllus assimilis, Gryllus bimaculatus), szarańczą, dżdżownicami, karaczanami tureckimi i argentyńskimi, muchami, larwami mącznika młynarka, muchami, a także planktonem łąkowym. Należy uważać, żeby ich nie przekarmić. Otyłość prowadzi do poważnych problemów zdrowotnych płaza i skraca mu życie. Młode karmimy codziennie, dorosłe, co 2-3 dni. Pokarm wzbogacamy preparatami mineralno-witaminowymi, aby utrzymać płaza w lepszej kondycji i zapobiec krzywicy u młodych.

Rozmnażanie

Okres godowy

Samce nawołują (długie jęki „aaa-rk” , które swym charakterem przypominają delikatny tryl) z ziemi lub powierzchni wody po wiosennych i letnich deszczach (przełom październik-luty). Kopulacja często następuje w zalanych rowach i łąkach oraz stawach, odgałęzieniach zatok i strumieniach.
Jaja

Samica składa rocznie około 1000 jaj. Skrzek podzielony jest na kilka większych skupisk, które przymocowane są do łodyg i gałęzi tuż przy powierzchni wody lub nieco głębiej. Pojedynczego jaja posiada średnicę w granicach 1 mm i otoczone jest galaretowatą masą.
Kijanki

Kijanki Litoria chloris są średniej wielkości, a ich barwa waha się od jasnoszarego do ciemnobrązowego.Często na bocznej stronie tułowia występuje złota pigmentacja.
Dojrzałość płciowa

Rzekotki osiągają możliwości przystąpienia do rozrodu w wieku 2-3 lat.

Uwagi

Wydzieliny skórne ciała Litoria chloris zawierają substancje mogące hamować chorobotwórcze wirusy takie jak HIV.
Opracowanie i źródła informacji
Opracował Konrad Pałka na podstawie własnych doświadczeń oraz w oparciu o artykuły zawarte w poniższych źródłach dydaktycznych:
1) http://frogs.org.au/frogs/species/Litoria/chloris/
2) http://frogsaustralia.net.au/frogs/display.cfm?frog_id=140
3) http://www.iucnredlist.org/apps/redlist/details/41083/0

Liczba wyświetleń: 2181