Litoria gilleni

Rzekotka Litoria gilleni

Nazewnictwo

Nazwa polska: Rzekotka środkowoaustralijska

Nazwa angielska: The Centralian Tree Frog , Inland Green Tree Frog

Synonimy

Hyla gilleni (Spencer, 1896)
Litoria gilleni (Spencer, 1896)

Systematyka

Gatunek Litoria gilleni (Spencer, 1896) należy do rodziny rzekotek (Hylidae), do rodzaju rzekotek australijskich (Litoria).

Wygląd

Rzekotki Litoria gilleni to rzekotki dość dużych rozmiarów, a długość ich ciała mieści się w przedziale 7-8 cm u samic oraz 6-6,5 cm u samców. Ubarwienie strony grzbietowej tych rzekotek waha się od ciemnooliwkowego do jasnozielonego, natomiast całość przyozdobiona jest licznymi białymi bądź kremowymi plamami różnej wielkości. Często występuje także białe ciągłe lub zbudowane z licznych plamek pasmo ciągnące się od kącika ust aż do podstawy ramienia. Strona brzuszna jest biała i posiada brodawkowatą strukturę, natomiast grzbiet jest gładki i połyskliwy. W odróżnieniu od Litoria caerulea u tego gatunku fałd skórny ciągnący się od oczodołu w kierunku ramienia jest słabo zaznaczony. Litoria gilleni posiada złoto zabarwioną tęczówkę, poziomo usytuowana czarną źrenicę oraz ciemny obrys całego oka. Palce wszystkich kończyn zaopatrzone w wyraziste przylgi, które umożliwiają przemieszczanie po pionowych i gładkich powierzchniach. Kończyny przednie posiadają błonę pławną, która łączy palce w 1/3 długości, natomiast tylne w 3/4 długości.

Linienie

Linienie u rzekotek odbywa się regularnie. Proces ten przebiega szybko, co utrudnia jego zaobserwowanie podczas codziennego kontaktu z płazem. Możliwość obserwacji utrudnia także fakt, że oskórek Litoria jest cienki i przeźroczysty. Żaby całkowicie zjadają swoją wylinkę (prawdopodobnie zawiera ona cenne składniki odżywcze).

Dymorfizm płciowy

Rozpoznanie płci u rzekotek jest trudne. Samce osiągają mniejsze rozmiary oraz masę ciała, w odróżnieniu od samic. Posiadają także bardziej rozbudowane podgardle, które umożliwia im wydawanie odgłosów w porze godowej.

Aktywność

O zmierzchu i nocą, dzień przesypiają w komfortowym dla siebie miejscu.

Żywienie

Litoria gilleni żywi się głownie insektami. W naturze poluje na muchy, gąsienice, chrząszcze i pająki. Jej ofiarami padają także mniejsze płazy. Rzekotki przytrzymują pożywienie silnymi, przednimi kończynami, a podczas jego połykania, gałki oczne zapadają się w oczodoły dzięki czemu przepychają pokarm do przełyku.

Biotop

Rzekotki tego gatunku zamieszkują różnego rodzaju wąwozy skalne, w okolicy których znajdują się zbiorniki wodne i strumienie. Dzień przesiaduje zazwyczaj ukryta pod głazami, bądź wciskając się w szczeliny skalne.

Różnicowanie

Płaz ten często bywa mylony z Litoria caerulea, lecz można go odróżnić od wcześniej wymienionego gatunku między innymi poprzez liczne białe plamki na stronie grzbietowej oraz inny obszar występowania.

Występowanie

Jest to gatunek endemiczny zamieszkujący w samym środku kontynentu australijskiego w okolicach Macdonnell Ranges, gdzie przeważają tereny nizinne oraz niewielkie wzniesienia. Wielkość obszaru geograficznego, na którym rozpowszechnione są te rzekotki szacuje się na: 101-1000 km². Mapa zasięgu występowania.

Wielkość populacji

Łączna szacowana liczba osobników dorosłych tego gatunku to 5001-10000 sztuk. Czynniki wpływające na wielkość populacji i dystrybucji są nieznane, lecz podejrzewa się, że niekorzystne oddziaływanie związane jest z ingerencją człowieka poprzez rozwój turystyki i szeroko pojętą urbanizację.

Terrarium

Pionowe terrarium typu wilgotnego, wyposażone w różnego rodzaju głazy, łupki skalne oraz wszelkiego rodzaju skały (należy jednak zwrócić uwagę aby nie były ostro zakończone) całość możemy wzbogacić o konary, liany, tyczki bambusowe, mocne rośliny (Philodendron, Schefflera, Scindapsus) służące do przesiadywania i wspinania. Terrarium dla rzekotek ze względu na panującą wewnątrz wysoką wilgotność powinno być dobrze wentylowana, aby nie rozwinęła się pleśń ani procesy gnilne. Otwór wentylacyjny nie powinien być jedna za duży, w przeciwnym razie wilgotność względna powietrza zbyt szybko ulegnie obniżeniu. Korzystne jest także umieszczenie otworu pod przednią szybą, gdyż wznoszące się powietrze będzie zapobiegać jej parowaniu. Wielkość terrarium dla 4 osobników to 50x50x80 cm (oczywiście im większe terrarium tym lepiej). Ściany boczne i tylną należy zasłonić, aby płaz czuł się bardziej komfortowo w swoich czterech ścianach, do tego celu należy użyć przytwierdzonych do ścian płaskich kamieni ułożonych równolegle do powierzchni terrarium oraz niektórych usytuowanych prostopadle lub skośnie tworząc szczeliny oraz groty skalne, w których rzekotki lubią przesiadywać. Zbiornik musimy zaopatrzyć także w cześć wodną o głębokości 5-6 cm. Wodę wymieniamy codziennie, jeśli znajdują się w niej odchody natomiast, jeśli ich brak to możemy wybrać tylko część wody i dolać świeżej, lecz bezwzględnie musimy wykonywać te czynność co drugi dzień. Jako podłoże stosujemy różnego rodzaju ściółek do terrariów wilgotnych np.: torf, wermikulit, włókna kokosowe, mchu itp.Unikamy podłoża suchego takiego jak piasek, który przykleja się do płaza i może spowodować jego szybkie odwodnienie. Rzekotki te bardzo brudzą, wiec codziennie wybieramy świeże odchody, czynności te ułatwia zastosowanie mchu jako większej części podłoża. W wilgotny terrarium zaleca się podłożenie kilkucentymetrowej warstwy drenażowej z grubego żwiru, zbierającej nadmiar wody pochodzącej ze zraszania, co zapobiega zabagnieniu podłoża.

Temperatura

W dzień 24-28°C (na wyspie ciepła nieco wyższa), nocą 20-22°C (pokojowa). Temperatura w nocy nie powinna jednak spaść poniżej 20°C. Do tego celu używamy kabli lub maty grzewczej zamontowanej pod zbiornikiem lub na jego tylnej ścianie.

Oświetlenie

Cykl 10-12 godzin. Do oświetlaniom stosujemy świetlówki o odpowiedniej mocy dostosowanej do wielkości terrarium (z UVB lub bez). Musimy pamiętać, aby w terrarium były także miejsca zacienione, w których rzekotka będzie mogła się schować.

Wilgotność

W dzień w granicach 60-70%, nocą nieco wyższa (około 80%). Odpowiednią wilgotność uzyskujemy zraszając terrarium 2 razy w ciągu dnia letnią wodą. Wilgotność podnosi także obecność żywych roślin, zbiornika wodnego, strumyka czy wodospadu. Świetnym urządzeniem do podniesienia wilgotności oraz efektu wizualnego jest zainstalowanie ultradźwiękowego generatora pary (fogger).

Żywienie

W terrarium można je karmić świerszczami (Acheta domestica, Gryllus assimilis, Gryllus bimaculatus), szarańczą, dżdżownicami, karaczanami (Blaptica dubia, Periplaneta americana), muchami, larwami mącznika młynarka oraz bardzo małymi noworodkami mysimi. Są to żarłoczne płazy, jak na rzekotki przystało i dlatego należy uważać, żeby ich nie przekarmić. Otyłość prowadzi do dyskomfortu płaza i skraca mu życie. Młode karmimy codziennie, dorosłe, co 2-3 dni. Pokarm wzbogacamy preparatami mineralno-witaminowymi, aby utrzymać płaza w lepszej kondycji i zapobiec krzywicy u młodych.

Rozmnażanie

Nie ma udokumentowanych przypadków rozmnożenia tego gatunku w niewoli.

Odgłos godowy samca

Powoli powtarzające się głośne odgłosy przypominające szczekanie psa.
Dojrzałość płciowa

Rzekotki osiągają możliwości przystąpienia do rozrodu w wieku 2-3 lat.
Jaja

Samica składa rocznie około 1000 jaj. Skrzek podzielony jest na kilka większych skupisk, które pływają tuż przy powierzchni wody. Pojedynczego jaja posiada średnicę w granicach 1,2 mm i otoczone jest galaretowatą masą.

Opracowanie i źródła informacji
Opracował Konrad Pałka na podstawie własnych doświadczeń oraz w oparciu o artykuły zawarte w poniższych źródłach dydaktycznych:

1) http://frogsaustralia.net.au/frogs/display.cfm?frog_id=155
2) http://frogs.org.au/frogs/species/Litoria/gilleni/
3) http://www.iucnredlist.org/apps/redlist/details/41092/0

Liczba wyświetleń: 757