Mearnsiana bullosa

Straszyk Mearnsiana bullosa

Pierwsze udane rozmnożenie Mearnsiana bullosa (Rehn & Rehn, 1939) w Europie miało miejsce w hodowli Bruno Kneubuehler’a w 2008 roku. W 2010 roku sprowadzono go do polskich hodowli, gdzie rozmnaża się z powodzeniem. Mimo swojego pięknego wyglądu jest to bardzo rzadko spotykany gatunek w hodowlach, stanowi cenny element wielu hodowli egzotycznych owadów. U gatunku tego (jak w całej z resztą rodzinie Heteropterygidae do której należy) zaznacza się wyraźny dymorfizm płciowy; samice są znacznie większe od samców i jednolicie ubarwione, samce natomiast są bardzo barwne i kontrastowe. Nie jest to gatunek najłatwiejszy w hodowli, polecany jest hodowcom, którzy mają już doświadczenie w hodowli straszyków. Zaatakowany owad ratuje się szybką ucieczką, nie wydziela substancji obronnych.

Nazewnictwo

Nazwa polska: –

Synonimy

Hennobrimus hennemanni, Trachyaretaon manobo

Występowanie

Filipiny, wyspa Mindanao

Wygląd

• Samica: Samice tego gatunku są znacznie większe i masywniejsze od samców. Przeważnie osiągają 8-9 cm długości ciała. Zdarzają się oczywiście mniejsze i większe osobniki. Wierzchnia strona ciała samicy jest koloru zielonego. Jego intensywność zależy od środowiska w jakim owady przebywają – może to być intensywnie zielony kolor lub posiadać brązowe przebarwienia. Zielony kolor samice uzyskują ok. 2 tygodnie po wylince imaginalnej. Spód ciała ma jednolicie brązowy kolor, taki kolor mają również odnóża i czułki owada. Odwłok zakończony jest sporym pokładełkiem.
  

  

• Samiec: Samce są znacznie mniejsze od samic, długość ich ciała nie przekracza 4,5-5 cm. Podstawowy kolor ciała to intensywna metaliczna zieleń. Śródtułów jest koloru żółtego lub pomarańczowego zdobią go dwie pary wyraźnych chitynowych wyrostków, odwłok to mozaika 3 kolorów, które występują w regularnych pasach barwnych; przez środek odwłoka przebiega żółta linia, symetrycznie po jej bokach występuje linia zielona a następnie czerwone zabarwienie segmentów. Spód ciała intensywnie zielono – żółty. Odnóża koloru zielonego, czułki bardzo długie ok. 6cm długości koloru brązowego. Odwłok zakończony kulistym narządem płciowym.

  

• Młode: Zaraz po wykluciu mierzą ok. 18 mm i są ciemno szarego koloru, jedynie spodnia część ciała obwiedziona jest białą linią. Gdy młode zaczynają żerować wybarwiają się na brązowo i w takim kolorze pozostają aż do osiągnięcia dorosłości. Młode owady są bardzo szybkie i znajdą każdą szczelinę w terrarium aby się wydostać. U tego gatunku, mimo posiadania pokładełka przez samice ciężko odróżnić płeć we wczesnych stadiach rozwojowych, najbezpieczniej robić to po 4-5 wylince, gdy pokładełko jest już u samicy dostatecznie rozwinięte.

  

  

• Jaja: Jaja tego gatunku są sporej wielkości, ich wymiary to 5 x 3,5 mm, kształt beczułkowaty. Wilgotne jaja są koloru jednolicie czarnego, natomiast suche mają kolor szary z czarnym wieczkiem.

  

 

Hodowla

• Dorosłe owady: Hodowla imago nie sprawia problemów, wystarczy zapewnić im podwyższoną wilgotność w przedziale 85-90%, odpowiednią ilość świeżego pokarmu, gdyż jest to gatunek, który pochłania wyjątkowe duże ilości pokarmu, pomimo nie wielkich jak na straszyki rozmiarów, oraz temperaturę w przedziale 20-24°C. Gdy spełnimy te wymogi możemy cieszyć się bezproblemową hodowlą tego gatunku. Dorosła samica zaczyna składać jaja około 4-6 tygodni po wylince imaginalnej. Jako imago samice żyją 10 miesięcy, samce znacznie krócej ok. 7 miesięcy.
• Młode owady: Nimfy mogą sprawiać niedoświadczonemu hodowcy sporo problemów, w stadium L1-2 wykazują wzmożoną śmiertelność, która zanika z wiekiem. Spowodowane to może być zbyt niska wilgotnością w terrarium lub niedostateczną jego wentylacją, przez co w terrarium rozwija się pleśń. Aby prowadzić udaną hodowle tego gatunku musimy zapewnić młodym owadom temp. w przedziale 20-24°C, wysoką wilgotność na stałym poziomie 85-90% oraz terrarium z dobrą wentylacją, bez szczelin prze które młode owady mogą uciec. Dojrzałość płciową osiągają po 5 miesiącach – samice i po 4 miesiącach – samce.
• Jaja: Jaja najlepiej inkubować na ręcznikach papierowych lub wermikulicie, w temp 22-25°C, przy wilgotności 75-85%. W ten sposób inkubowane jaja nie pleśnieją, a inkubacja przebiega szybko i bezpiecznie. Młode klują się z jaj po 4-5 miesiącach.

 

Żywienie

Najlepszym pokarmem dla tego gatunku jest malina oraz jeżyna. Imago nie pogardzą również liśćmi dębu czy Chrysalidocarpus lutescenes. Pomimo testowania wielu innych gatunków roślin w jadłospisie nie cieszyły się one większym zainteresowaniem owadów. Mimo nie wielkich rozmiarów owady są wstanie pożreć olbrzymie ilości pokarmu. Należy zatem pamiętać, aby w terrarium znajdowała się zawsze dostatecznie duża ilość świeżych roślin.

Terrarium

Mearnsiana bullosa to gatunek który wymaga podwyższonej wilgotności. Terrarium musi być zatem dobrze wentylowane aby uniknąć rozwoju pleśni w podłożu. Wymiary odpowiednie dla 3-4 par tego gatunku to 30x30x30cm (dł./szer./wys.). Dno najlepiej wysypać warstwą włókna kokosowego lub torfu w którym owady będą mogły bezpiecznie składać jaja. Brak odpowiedniego podłoża do składania jaj grozi uszkodzeniem pokładełka samicy. W terrarium dobrze jest umieścić kawałki kory lub korzenie, które zapewnia doskonałe miejsce jako kryjówki dla naszych owadów. Terrarium zraszamy obficie raz dziennie.

Rozmnażanie

Płciowe

 
Opracowanie i źródła informacji
Opracował Bartosz Rom (BartekR) na podstawie własnych doświadczeń hodowlanych. Zdjęcia autorstwa Bruno Knebuehler’a użyte za jego zgodą.

Liczba wyświetleń: 2854