Megaphobema velvetosoma – ptasznik

Megaphobema velvetosoma – ptasznik

Nazewnictwo

Angielska nazwa tego ptasznika to Ecuadorian Brownvelvet Tarantula.

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.

Domena:	eukarionty (Eucaryota)
Królestwo:	zwierzęta (Animalia)
Typ:	stawonogi (Arthropoda)
Podtyp:	szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada:	pajęczaki (Arachnida)
Rząd:	Pająki (Araneae)
Podrząd:	Opisthothelae
Infrarząd:	Mygalomorphae
Rodzina:	Theraphosidae

Gatunek sklasyfikowany w 1995 roku przez Schmidt’a.

Wygląd

Dorasta do 8 cm ciała, z rozpostartymi odnóżami mierzy ok. 25 cm.

Jest to duży, aksamitnie brązowy pająk, z czerwonawymi włoskami pokrywającymi odwłok. Dorosłe samce są czarne, z długimi czerwonymi włoskami na odwłoku. Młode są brązowawe, dość gęsto owłosione. Nie ma różnic w ubarwieniu samic i samców.

Występowanie

Na wolności występuje w Ekwadorze.

Biotop

Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Długość życia

Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Aktywność

 

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.

Kiedy się broni, wyczesuje włoski parzące z odwłoka.

Jadowitość

Megaphobema velvetosoma nie ma jadu niebezpiecznego dla człowieka.

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Megaphobema velvetosoma wymaga sporego, wilgotnego terrarium, o wymiarach 40/30/30 cm (dł./szer./wys.). Jako podłoża można użyć substratu kokosowego lub torfu. Na kryjówkę nadaje się kawałek kory lub duży korzeń.

Temperatura

Temperatura powinna utrzymywać się na poziomie 23-27°C (nocą pożądane są spadki do 20°C).

Wilgotność

Optymalna wilgotność dla tego gatunku to 80%.

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Młodym pająkom można podawać larwy much, mącznika młynarka i małe świerszcze. Starsze osobniki chętnie polują na duże świerszcze, karaczany i szarańczę.

Dymorfizm płciowy

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.

Dojrzałe samce mają na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), a na przedniej, najdłuższej parze kończyn haczyki.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

W kokonie jest bardzo mało młodych – rzadko kiedy ich liczba wynosi 100 szt. Są za to dość duże. Dojrzałość płciową uzyskują po około 3 latach. Gatunek ten charakteryzuje dość duży przyrost po kolejnych linieniach.

Uwagi

Ze względu na dużą delikatność pająka i wrażliwość na wahania temperatury oraz wilgotności, powinni zajmować się nim ludzie, którzy mieli już styczność z ptasznikami.

 

Opracowanie i źródła informacji

Autor: Awikularia
Literatura:
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
F. Kovarik, Chov sklipkanu, 2001;
H. J. Peters, Tarantulas of the world, Kleiner Atlas der Vogelspinnen, cz. 2, 2000;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, 2000-2005;
Rick C. West, www.birdspiders.com;
www.poecilotheria.com;
www.cyriocosmus.com;
www.giantspiders.com;
http://geagallerie.free.fr/galerie5.htm;

Liczba wyświetleń: 3398