[7]
Loading...
Mesobuthus martensii
Nazewnictwo
Nazwa amerykańska: Chinese Armortailed Scorpion, Manchurian Scorpion, Chinese Golden Skorpion
Nazwa czeska: Štír Martensův
Systematyka |
|
| Gromada: | pajęczaki (Arachnida) |
| Rząd: | skorpiony (Scorpiones) |
| Rodzina: | Buthidae |
| Rodzaj: | Mesobuthus |
| Gatunek: | Mesobuthus martensii (Karsch, 1879) |
Warunki hodowli |
|
| Wilgotność | ~50-60% |
| Temperatura w dzień | ~28-30°C |
| Temperatura w nocy | ~20°C |
| Terrarium | 25x20x20 cm |
Synonimy
Dawne synonimy tego gatunku:
- Buthus martensi
- Buthus martensii
- Mesobuthus martensi
- Mesobuthus martensis
- Mesobuthus martensii martensii
- Buthus confucius
Podgatunki
Mesobuthus martensii jest podzielony na dwa podgatunki:
- Mesobuthus martensii martensii (Karsch, 1879)
- Mesobuthus martensii hainanensis (Birula, 1904).
Jednak według nowo obowiązującej nomenklatury odchodzi się od podgatunków(naukowcy starają się wyodrębniać z podgatunków osobne gatunki).
Pierwotnie opisany przez Ferdynanda Karscha jako Buthus martensii. W oparciu o pojedyncze egzemplarze, samca rzekomo znalezionego w Singapurze. Ten gatunek jest członkiem rodziny Buthidae.
Występowanie
Występuje w Chinach, Korei, Mongolii i został wprowadzony do Japonii.
Biotop
Skorpion zamieszkuje tereny stepowe, pustynne i półpustynne. Jego naturalnymi kryjówkami są kamienie, roślinność oraz korzenie i konary, pod którymi wykopuje niewielkie i niezbyt głębokie norki. Gatunek jest typowym oportunistą więc zamieszkuje również opuszczone nory bądź szczeliny.
Wygląd
Ubarwienie Mesobuthus martensii jest polimorficzne w kolorze od jasnożółtego, złoto-pomarańczowego do jasnobrązowego. Sam pancerz na ogół jest w kolorze ciemnobrązowym.
Ciemniejsze zabarwienie pancerza i mesosoma segmentu VII może być ograniczone lub nie występować u niektórych okazów.
Segment V metasomy jest w kolorze ciemnoszarym, jednak u niektórych okazów ciemne zabarwienie metasomy segmentu V może być w znacznym stopniu zmniejszone lub wyblakłe i prawie niezauważalne.
Spodnia strona skorpiona jest żółtawa z występującymi bladożółtymi pektynami.
Jak wszyscy przedstawiciele rodziny Buthidae, także M. martensii charakteryzuje się małymi i wąskimi pedipalpami (nogogłaszczkami) oraz stosunkowo dużą, w porównaniu do reszty ciała, metasomą – co już powinno ostrzegać o sile jadu.
Temperament
Mesobuthus martensii niezwykle szybko i zwinnie (jak na skorpiona preferującego naziemny tryb życia) potrafi się spinać po chropowatych powierzchniach. Gatunek ten dobrze trzyma się w grupach, a zachowania agonistyczne między członkami grupy są rzadkością. Dotyczy to osobników dorosłych bądź prawie dorosłych, u których często można zaobserwować wspólne zachowania.
Jadowitość
Skorpiony, które należą do rodziny Buthidae charakteryzują się znaczną siłą jadu. Tak jest także w tym przypadku. Ten gatunek nietypowo defensywny powinien być traktowany z ostrożnością, ze względu na toksyczność jadu. Jad neurotoksyczny o wartość LD50 rejestrowanej w granicach 0,75 mg/kg (toksyczność porównywalna do Androctonus amoreuxi), co stanowi duże zagrożenie dla zdrowia dorosłej i zdrowej osoby. Należy jednak uwzględnić fakt, że tabela LD50 nie zawsze jest adekwatna względem ludzi i nigdy nie mamy pewności jak zareaguje nasz organizm na daną toksynę. Pamiętajmy, że skutki jadu szczególnie odczuwają osoby starsze i dzieci, gdyż należą do tzw. grupy podwójnego ryzyka. Przy hodowli tego skorpiona trzeba bezwzględnie uważać i zachowywać maksimum ostrożności.
Wiele z toksyn tego gatunku nie została jeszcze dokładnie przebadana, dlatego też trudno jednoznacznie sprecyzować siłę jadu. Panuje jednak opinia, iż jest to gatunek umiarkowanie jadowity i nie jest w stanie zagrozić życiu dorosłego zdrowego człowieka, jednak z pewnością stać go na wywołanie niepożądanych skutków, mających negatywny wpływ na organizm ludzki.
Długość życia
Długość życia tego gatunku, jak większości z rodziny Buthidae , wynosi ok. 4-6 lat. Zależna jest od częstotliwości karmienia i temperatury jaka panuje w terrarium. Przy optymalnych warunkach długość całkowitego życia powinna zmieścić się w przedziale podanym wyżej, natomiast jeżeli warunku nieco odchodzą od optimum to zależnie skracamy, bądź nieco wydłużamy długość życia.
Terrarium
Z racji tego, że skorpiony tego gatunku nie rosną zbyt duże, dla jednego dorosłego osobnika wystarczy terrarium o wymiarach 25×20 cm. Dla pary skorpionów terrarium powinno mieć wymiary np. 30×20-25 cm. Ważna jest także wysokość, im większa tym lepsza ponieważ mamy pewność, że skorpion nie zaatakuje nas przy operowaniu w terrarium. Proponuję wysokość co najmniej 20-25 cm. Terrarium możemy urządzić według własnych upodobań. Jako podłoże można użyć mieszanki piasku oraz niewielkiej ilości torfu o grubości około 5 cm, na którym będzie ładnie widać skorpiona. Jako kryjówkę można zastosować kawałki kory, konary i płaskie kamienie, pod którymi skorpion wykopie sobie norkę. Używając kamieni należy jednak zwrócić uwagę na stabilność takiej kryjówki, ponieważ podczas manipulacji istnieje ryzyko przypadkowego zsunięcia się owych kamieni i przygniecenia naszego skorpiona. Dla urozmaicenia można także użyć sukulentów lub traw pustynnych, które zniosą surowe warunki w terrarium. Terrarium powinno mieć dużą powierzchnię wentylacyjną, ponieważ zapobiegnie to powstawaniu grzybicy na skorpionie oraz pleśni.
Warunki w terrarium:
Skorpion w dzień wymaga temperatury ok. 28-30°C, w nocy powinna spadać o kilka stopni i może sięgać temp. pokojowej, nawet ok. 20°C co będzie w niewielkim stopniu symulować naturalne warunki środowiska, które skorpion zamieszkuje.
Wilgotność powinna utrzymywać się w przedziale 50-60%. Gatunek jest odporny na zmienne warunki panujące w terrarium, oraz umie przetrwać warunki różne od optymalnych bez uszczerbku na zdrowiu. Należy jednak pamięć, że przy podwyższonej wilgotności zwiększamy szansę powstania grzybicy. Za wysoka wilgotność może również spowodować rozwój pasożytów. W dłuższym okresie pasożyty doprowadzą do zgonu naszego osobnika. Raz na jakiś czas preferuję się delikatnie zraszanie bocznej ścianki terrarium. Zraszamy jak najbliżej podłoże tak, aby skorpion mógł swobodnie spijać wodę z szyby lecz przy tym zabiegu nie zraszamy raczej podłoża, które powinno pozostawać suche. Jeśli jednak zdecydujemy się na jego zraszanie należy pamiętać o tym żeby podłoże zostało zwilżone delikatnie.
Uwagi
Gatunek nie stanowi większych problemów hodowlanych. Skorpion jest dosyć szybki i nie przejawia zbytniej agresji, atakuje jedynie w ostateczności, gdy jego droga ucieczki jest ograniczona. Należy pamiętać, że skorpiony pustynne podatne są na grzybicę i uważnie obserwować gatunek. Walka z grzybicą jest trudna, a operacje jakie będziemy musieli przeprowadzać wymagają pewnej ręki, dlatego też należy zwracać uwagę na skorpiona przy zakupie oraz nie dopuszczać do osiągania wysokiego poziomu wilgotności. Skorpion ten należy do aktywnych, szczególnie przed zmierzchem i o świcie, ale lubi również pokazywać się w ciągu dnia. Gatunek poza podatnością na grzybicę nie stanowi problemów hodowlanych i jest łatwy w hodowli. Każdy średnio zaawansowany terrarysta poradzi sobie z jego utrzymaniem. Skorpiony dostępne w handlu pochodzą w większości z odłowu, chociaż coraz częściej zdarzają się również osobniku urodzone w hodowlach i te najbardziej są polecane przeze mnie.
Dymorfizm płciowy
Liczba ząbków na pektynach wynosi:
- samica: 17-22
- samiec: 21-26
Dla wprawnego hodowcy odróżnienie płci nie stanowi żadnego problemu. Płeć najlepiej rozpoznać po kształcie i długości szczypiec oraz po ilości ząbków na pektynach. Samica ma szczypce dłuższe, znacznie smuklejsze oraz bardziej wygięte, przypominające szable. Samiec natomiast ma krótsze szczypce, nie wygięte tak bardzo oraz trochę masywniejsze, szczególnie ich palce. Na tarsusie (ruchomym palcu) samiec ma mały wyrostek, dzięki któremu podczas „kopulacji” może przytrzymać samicę. Pektyny u samicy są znacznie krótsze i mają wyraźnie mniej ząbków.
Samice są nieco większe od samców. Długość dorosłej samicy wynosi około 7 cm, samce natomiast dorastają do niespełna 6 cm, ponadto metasoma segmentu V u samca
jest dłuższa i cieńsza.
Rozmnażanie
Mesobuthus martensii przy doborze pary i zapewnieniu optymalnych warunków rozmnażanie nie należy do trudnych. Gatunek ten charakteryzuje się dosyć szybkim wzrostem. Kopulowanie dorosłym osobnikom nie sprawia większego problemu, ciąża zależnie od warunków panujących w terrarium trwa około 5 miesięcy. Samica wydaje na świat kilkanaście młodych osobników (średnio 20-30). Młode osobniki po raz pierwszy linieją na grzbiecie samicy, po czym stają się samodzielne. Pierwszej wylinki należy spodziewać się po okołu tygodniu, wtedy też skorpiony są tzw. L2. Nie można zapomnieć, że samice w ciąży potrzebuje trochę większy poziom wilgotności.
Opracowanie i źródła informacji
Opracował: Adam Indrycha – „Ad90Am”
Na podstawie:
- Tekstu Bartka Bezłada – „bezi”
Poniższych stron:
- http://scorpions.isaac-online.com
- http://www.uniprot.org
- http://www.ionchannels.org
- http://www.sciencedirect.com
- http://www.venomlist.com
Literatury:
- The biology of Vaejovis littoralis Williams, an intertidal scorpion from Baja California, Mexico. J. Zool., Lond.
- The Golden scorpion of China: Mesobuthus martensii (Karsch, 1879) (Scorpiones: Buthidae). L.K. Ross 2006. Forum Mag. Am. Tarantula Soc.
Liczba wyświetleń: 3667
