Rodzina owadów (Insecta) z rzędu chrząszczy (Coleoptera). Na świecie opisano ok. 1,300 gatunków. Z terenu Polski znane jest 51 (a 10 kolejnych prawdopodobnie tu występuje).
Są to chrząszcze niewielkich rozmiarów. Większość osiąga 3 – 6 mm, największe dochodzą do 15 mm. Głowa przeważnie okrągła, silnie sklepiona i zwężona za oczami (brak skroni). Oczy duże, czasem owłosione, położone bocznie. Czułki średniej długości, piłkowane lub nitkowate, 11 członowe. Przedplecze silnie sklepione, zaokrąglone w przedniej części, stopniowo zwęża się ku głowie. Często posiada zaostrzone kąty tylne, najczęściej jest owłosione i punktowane. Pokrywy wydłużone, najczęściej leżą obok siebie na odwłoku, czasem nie schodzą się. Na ich powierzchni występują drobne włoski, punkty i ziarenka. Druga para skrzydeł jest dobrze wykształcona. Nogi długie i smukłe, tylna para dość masywna. Stopy w układzie 5-5-4. Odwłok zbudowany jest z 5 widocznych segmentów. Cechą charakterystyczną jest silnie wyciągnięte i zaostrzone w postać kolca pygidium. Tworzy je wydatnie rozrośnięty ostatni tergit. Pygidium nigdy nie jest przykryte przez pokrywy.
Larwy tych chrząszczy prowadzą skryty tryb życia. Rozwijają się wewnątrz tkanek roślin i grzybów. Niektóre preferują martwe drewno, większość rozwija się w bylinach i grzybach nadrzewnych. Swoim wyglądem przypominają larwy czarnuchowatych (Tenebrionidae), ale są bardziej krępe, często oszczecone i słabej zesklerotyzowane. Owady dorosłe spotykane są najczęściej na kwiatach, gdzie odżywiają się pyłkiem.
Cechą charakterystyczną w zachowaniu owadów jest, w przypadku przestraszenia, gwałtowne koziołkowanie. Utrudnia to drapieżnikowi schwytanie owada.
Przedstawiciele: Tomoxia bucephala, Mordella brachyura, Mordellistena purpureonigrans.
Liczba wyświetleń: 373