Myrmicinae – opis podrodziny
Gatunki z podrodziny Myrmicinae to jedna z największych (obok Formicinae) grupa mrówek, które zasiedlają większość terenów na powierzchni ziemi (za wyjątkiem terenów polarnych). Charakteryzują się prymitywniejszym behawiorem oraz bardziej koczowniczym trybem życia. Na świecie występuje wiele plemion z podrodziny Myrmicinae, jednak w naszym kraju zdecydowanie dominuje rodzaj Myrmica sp. oraz pojedyncze gatunki z rodzajów Tetramorium, Solenopsis, Manica, Stegomyrmecini, Harpagoxenus, Epimyrma, Temnothorax, Leptothorax sp. itp.
Wszystkie mrówki z tej grupy posiadają smukły odwłok, stylik zbudowany z dwóch części, oraz żądło, które u niektóych gatunków (np. Monomorium pharaonis) może być zredukowane do łopatkowatej tarczki, służącej do rozsmarowywania jadu na ciele ofiary. U większości gatunków występują również kasty robotnic, a u egzotycznych rodzin (Np. Atta sp. i Messor sp.) kasty te są bardzo zróżnicowane wielkością i budową.
Myrmicinae mają słabo rozwinięty zmysł wzroku i z reguły nie posiadają przyoczek. Ich biczyki zbudowane są z 4 do 12 segmentów.
Cechą charakterystyczną dla podrodziny jest brak wytwarzania oprzędu u poczwarek, a także brak procesu wzajemnego przekazywania sobie pokarmu (trofalaksji). Wszelka komunikacja pomiędzy robotnicami odbywa się wyłącznie za pomocą feromonów i dotyku.
Kolonie są zakładane przeważnie w sposób klasztorny (np. Myrmica sp. i Tetramorium sp.), jednak istnieje też spora grupa gatunków pasożytniczych (np. Strongylognathus testaceus). Większość gatunków tworzy kolonie składające się z 50 – 1000 robotnic i kilku królowych. Rodzaj Myrmica jest wybitnie poliginiczny, natomiast u Tetramorium caespitum w gnieździe przebywa wyłącznie jedna królowa. Gniazda tych mrówek położone są zazwyczaj w ziemi, lub w butwiejącym drewnie, jednak koczownicze gatunki Myrmica sp oraz M.pharaonis mogą gniazdować w rozmaitych miejscach, takich jak stary but, pudełko po kasecie VHS, czy krata wentylacyjna.
Myrmicinae prowadzą bardziej drapieżny tryb życia, i w odróżnieniu od Formicinae, rzadziej trudzą się hodowlą mszyc. Często zamieszkują tereny zdominowane przez bardziej rozwinięte rodzaje mrówek (Lasius sp. lub Formica sp.) z którymi prowadzą raczej pokojowy tryb życia, polegający na wzajemnym unikaniu się.
Systematyka podrodziny Myrmicinae
Na podstawie zmian z 2014 roku, nadrodzina składa się z plemion mrówek:
- Attini Smith, 1858
- Crematogastrini Forel, 1893
- Myrmicini Lepeletier de Saint-Fargeau, 1835
- Pogonomyrmecini Ward, Brady, Fisher & Schultz, 2015
- Solenopsidini Forel, 1893
- Stenammini Ashmead, 1905
W 2014 roku większość rodzajów została przeniesiona do różnych plemion albo do innych podrodzin. Poniżej aktualna lista (2015):
Attini Smith, 1858 |
Crematogastrini Forel, 1893 |
Myrmicini Lepeletier de Saint-Fargeau, 1835 |
Pogonomyrmecini Ward, Brady, Fisher & Schultz, 2014 |
Solenopsidini Forel, 1893 |
Stenammini Ashmead, 1905 |
incertae sedis Szersze pokrwieiństwo niezdefiniowane |
|
|
|
|
|
|
|
Tabela.1 Aktualna systematyka nadrodziny Myrmicinae
Opisy najważniejszych rodzin i gatunków występujących w polskiej faunie
Wścieklice – Myrmica sp. i Manica rubida
Murawka darniowiec i jej pasożyt Sierpnica płowa (Tetramorium caespitum i Strongylognathus testaceus)
Karły w świecie polskiej myrmekofauny (Temnothorax sp. Leptothorax. sp i Solenopsis sp.)
Monomorium pharaonis (Mrówka faraona)
Żniwiarki i inne, egzotyczne gatunki
Opracowanie i źródła informacji
Marta Szelegieniec
źródła:
Tabela 1. źródło informacji https://en.wikipedia.org/wiki/Myrmicinae
Liczba wyświetleń: 3397