Myronides sp. „Peleng”

Myronides sp. „Peleng” (Stål, 1875)

• Nazwa polska: –

• Synonimy

  –

• Pochodzenie: Indonezja, wyspa Peleng (Sulawesi)

• Rozmnażanie

  płciowe

• Wygląd

  samica 10-11 cm , samiec 8,5 cm

Pierwszym udanym rozmnożeniem tego gatunku może poszczycić się francuski hodowca Daniel Dupont, który w 2006 roku sprowadził ten gatunek z wyspy Peleng.

Myronides sp. Peleng to niezwykle piękny i barwny gatunek. Dymorfizm płciowy jest silnie zaznaczony. Myronides sp. Peleng nie wydziela substancji obronnych i jest bardzo prosty w hodowli. Osoba która rozpoczęła już przygodę ze straszykami bez problemu poradzi sobie z tym gatunkiem.

Jak rozpoznać

• Samica

  

  Charakterystyczna dla tego gatunku jest „patyczakowata” budowa ciała. Samice charakteryzują się intensywnym niebieskim kolorem ciała, który pięknie kontrastuje z żółtymi oczami owada. Osiąga średnio 10-11 cm długości ciała. U dorosłej samicy, wypełnionej jajami odwłok staje się dość pękaty. Odnóża paskowane, podobnie jak czułki. Głowę owada zdobią niewielkie chitynowe kolce. Czułki długości ok. 7cm.

• Samiec

  

  Samce są nieco mniejsze od samic. Dorastają zazwyczaj do 8,5cm długości ciała. Zupełnie różnią się ubarwieniem ciała od samic. Podstawowy kolor to brązowy, z jaśniejszymi żółto – szarymi przebarwieniami na odwłoku. Odwłok samca zakończony jest charakterystycznym kulistym narządem płciowym, dzięki któremu można rozpoznać młode nimfy samców już po trzeciej /czwartej wylince. Odnóża zawsze intensywnie brązowe, czułki bardzo długie, rozmiarami dorównujące długości ciała – ok. 8cm.

• Młode

  

  Młode po wykluciu są małe, mierzą ok. 15mm długości ciała i poruszają się bardzo nieporadnie. Podstawowy kolor ciała zaraz po wykluciu to intensywna, wręcz fluorescencyjna zieleń, która w momencie gdy owad zaczyna żerować staje się bardziej stonowana i wraz z kolejnymi wylinkami przechodzi w niebieskawy odcień. Odnóża i czułki czarne, upstrzone białymi plamkami. Odwłok młodych owadów, aż do stadium subimago zdobi czarna plamka na samym jego końcu.

• Jaja

  

  Jaja w stosunku do wielkości ciała dorosłej samicy są bardzo małe. Mały rozmiar rekompensowany jest dużą ich produkcją – samica składa spore ilości jaj (ok. 2-4 na dzień). Jaja są koloru szaro–brązowego, w wilgotnym inkubatorze stają się jednolicie brązowe, wielkość ok. 3×1 mm.

Hodowla

• Owady

  Zarówno dorosłe jak i młode straszyki nie sprawiają problemów w hodowli. Należy jednak zwrócić uwagę na młode które ze względu na swoje rozmiary mogą wydostać się z terrarium nawet najmniejsza szczeliną. Jest to gatunek lubiący podwyższoną wilgotność dlatego hodujemy go w dobrze wentylowanym terrarium. Jeśli zapewnimy im temperaturę w przedziale 20-25°C, wilgotność ok. 85% i stały dostęp do świeżego pokarmu, będziemy się długo cieszyć hodowlą tego gatunku. Młode po wyjściu z jaj dojrzałość płciową osiągają średnio po 4-5 miesiącach. Samica jako imago żyje średnio 10 miesięcy, samiec ok. 8 miesięcy. Jako podłoże można użyć torfu, włókniny kokosowej, lub nieco mniej estetycznych ale wygodniejszych w użyciu ręczników papierowych. Samica składa jaja rozrzucając je po terrarium, nie zakopuje ich. Jest to gatunek łatwo popadający w stan katalepsji, zaniepokojony i podrażniony owad wyciąga przed siebie sztywno odnóża, nieruchomieje i może trwać w takiej pozycji długi czas. Rzadko decyduje się na szybką ucieczkę.

• Jaja

  Jaja możemy inkubować na ręcznikach papierowych, wermikulicie lub włókninie kokosowej. Temperatura odpowiednia do inkubacji to ok. 22-25°C, wilgotność należy utrzymywać na poziomie 75-85%. Przy zapewnieniu odpowiednich warunków młode lęgną się z jaj już po 3 miesiącach. Inkubacja nieodpowiednio pielęgnowanych jaj może znacznie się wydłużyć.

Żywienie

Myronidesy nie są gatunkiem wybrednym, podstawą ich pożywienia jest jeżyna i malina. Dietę można wzbogacić o takie rośliny jak dąb, buk czy liście truskawki. Należy pamiętać aby w terrarium znajdował się zawsze świeży pokarm.

Terrarium

Terrarium o wymiarach 30x30x30cm [dł. x szer. x wys.] zapewni pełen komfort 4 parom. Dno terrarium możemy wyłożyć ręcznikami papierowymi co znacznie ułatwi nam wybieranie jaj, włókniną kokosową lub torfem. Umieszczanie gałęzi/konarów nie jest konieczne. Lepiej wolną przestrzeń w terrarium wypełnić większą ilością pokarmu który stanowić będzie odpowiednie tło do kamuflowania się i miejsce przechodzenia wylinek. Jako ze jest to gatunek lubiący wilgotne środowisko należy pamiętać o zapewnieniu odpowiedniej wentylacji.
Opracowanie i źródła informacji
Bartosz Rom (BartekR) na podstawie własnych doświadczeń hodowlanych. Zdjęcia autorstwa Bruno Kneubühler’a, użyte za jego zgodą.

Liczba wyświetleń: 6933