Nhandu chromatus – ptasznik

Nhandu chromatus – ptasznik

Nazewnictwo

Nazwa angielska: Brazil Striped, Ornate Black&White Tarantula

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.

Domena:	eukarionty (Eucaryota)
Królestwo:	zwierzęta (Animalia)
Typ:	stawonogi (Arthropoda)
Podtyp:	szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada:	pajęczaki (Arachnida)
Rząd:	Pająki (Araneae)
Podrząd:	Opisthothelae
Infrarząd:	Mygalomorphae
Rodzina:	Theraphosidae

Nhandu chromatus (Schmidt, 2004)

Wygląd

To typowy pająk naziemny. Samice tego gatunku dorastają do 9 cm długości (tj. długość głowotułowia + odwłoka), samce do 6-7 cm (ale nie ma zasady może nam się trafić mniejszy albo większy), przy czym samica jest masywniejsza i posiada krótsze odnóża niż samiec. Karapaks jest szary, odwłok ciemny, pokryty dosyć długimi, czerwonymi włoskami, odnóża ubarwione są w następujący sposób: biodra aksamitnie czarne, uda, rzepki i golenie przecinają przepięknie kontrastujące białe, pionowe pasy, pomiędzy kolejnymi członami występują białe, poziome obrączki. Kądziołki są koloru czarnego. Młode osobniki uzyskują wygląd rodziców około 7 wylinki.

Występowanie

Brazylia

Biotop

Ptasznik ten zamieszkuje wilgotne lasy Brazylii. Jest typowym ptasznikiem naziemnym, który za dnia szuka schronienia wszędzie tam, gdzie panują wilgoć i cień. Jeśli nie znajdzie schronienia, potrafi sam wygrzebać sobie niewielką norkę między korzeniami drzew.

Długość życia

Dorosłe samice żyją w optymalnych warunkach około 20-25 lat. Samce maksymalnie 2-3 lata po ostatniej wylince.

Aktywność

Pająk ten jest aktywny głównie nocą.

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.

Zdarzają się osobniki agresywne, dosyć często wyczesują włoski parzące z odwłoka. Zaniepokojone w większości przypadków wolą uciec do kryjówki niż kąsać. Oczywiście może się nam trafić osobnik, który będzie wolał ukąsić niż uciec, aczkolwiek takie trafiają się stosunkowo rzadko.

Cechy szczególne

Kilka lat temu często sprzedawany pod nazwą Lasiodora cristata. Ptasznik ten mylony był z Lasiodora cristata, przez co badacze długo spierali się, czy zaliczyć go do nowego gatunku.

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Młode pająki oraz podrostki można trzymać w różnego typu pojemnikach plastikowych czy też szklanych. Dla dorosłych typowe terrarium dla ptaszników naziemnych o wymiarach 30/30/25 cm (dł./szer./wys.); oczywiście może być większe, należy jednak pamiętać, że w wielkościowo źle dobranym terrarium, obserwacja pająka będzie utrudniona. Terrarium dekorujemy według własnego uznania, stosownym jest użycie różnego typu korzeni, dzięki którym pająk znajdzie schronienie lub przygotować wcześniej kryjówkę wykonaną np. z połówki skorupy kokosa. Jako podłoża używamy włókna kokosowego (najlepiej zamoczyć je wcześniej w przegotowanej wodzie – czynność ta zapobiegnie powstawaniu pleśni), które można też zmieszać z torfem i piaskiem.

Temperatura

W dzień 27-29°C ze spadkiem do 24-25°C w nocy.

Wilgotność

Wilgotność utrzymujemy na poziomie 70%.

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Karmimy różnego typu pokarmem, jak: świerszcze, karaczany, szarańcza, larwy drewnojada i mącznika młynarka. Młode karmimy muszkami owocowymi, małymi larwami mącznika oraz wylęgiem świerszcza, karaczana itp. Warto pamiętać, że pokarm nie powinien przewyższać rozmiarami pająka.

Dymorfizm płciowy

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.

Dojrzały samiec posiada na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), a na przedniej, najdłuższej parze odnóży krocznych haczyki.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

Gatunek ten w hodowlach rozmnaża się dosyć łatwo. Gotowa do kopulacji samica rzadko bywa agresywna w stosunku do samca. Zanim dojdzie do aktu między osobnikami obu płci, należy nakarmić je obficie. Z moich własnych doświadczeń wynika, że lepiej przenieść samca do terrarium samicy na czas kopulacji. Po zapłodnieniu samice zazwyczaj jedzą ogromne ilości pokarmu. Kokon budują przeważnie po upływie 2-5 miesięcy. Po około 4 tygodniach z jaj wykluwają się nimfy I, po następnych kilku lub kilkunastu dniach powinny zacząć przekształcać się one w nimfy II. Po upływie kolejnych 5-6 tygodni następuje kolejne linienie i maluchy stają się pełnowartościowymi myśliwymi. W kokonie może znajdować się nawet do 1500 młodych.

 

Opracowanie

Wojtek Pałasz, na podstawie własnych doświadczeń, informacji otrzymanych od bezpośrednich obserwatorów w środowisku naturalnym oraz:
N. I. Platnick, The World Spider Catalog;

Liczba wyświetleń: 64259