Plesiopelma absconditus – Nowy gatunek ptasznika

Plesiopelma absconditus – Nowy gatunek ptasznika

Zanim przejdziemy do nowo opisanego gatunku warto zapoznać się z powodami, dla których badacze zainteresowali się tymi ptasznikami. Historia zaczyna się od blisko spokrewnionego gatunku, jakim jest Plesiopelma longisternale. P. longisternale to szeroko rozpowszechniony gatunek ptasznika z Argentyny. Ponadto od dłuższego czasu znany jest fakt, że gatunek ten występuje w wielu odmianach lokalnych różniących się między innymi budową narządów płciowych. Badacze chcieli zatem utwierdzić się w przekonaniu, że lokalne formy są jednym gatunkiem o szerokim zasięgu występowania, a nie wieloma gatunkami. W tym celu użyto zarówno badań nad cechami morfologicznymi, jak i badań genetycznych. Badania te wykazały, że u gatunku jakim jest Plesiopelma longisternale faktycznie występuje polimorfizm. Dodatkowo badania genetyczne potwierdziły bliskie pokrewieństwo badanych osobników. Badając zaś zasięg występowania można zauważyć, że występowanie różnych lokalnych odmian pokrywa się ze sobą, przez co osobniki różnych wariantów mogą się ze sobą krzyżować.

Jak widać na poniższej grafice badania genetyczne wykazały dodatkowo występowanie jeszcze jednego, nieopisanego wcześniej gatunku ptasznika.

Rodzaj Plesiopelma Pocock, 1901

Plesiopelma to rodzaj zawierający stosunkowo małe lub średniej wielkości ptaszniki. Historia tego rodzaju zaczyna się w 1901 roku, kiedy to Pocock opisał go po raz pierwszy. Gatunkiem typowym została Plesiopelma myodes. Rodzaj ten ze względu na typowe brązowe ubarwienie charakteryzujące większość ptaszników, a także niewielkie rozmiary jest mało znany w świecie terrarystycznym. Wraz z nowym gatunkiem opisanym w badaniu rodzaj Plesiopelma składa się z 13 gatunków, z czego 4 można spotkać w Argentynie, miejscu którego dotyczyło badanie. Oprócz Argentyny gatunki z tego rodzaju można znaleźć w Brazylii, Paragwaju, Urugwaju i Wenezueli.

Cechami charakterystycznymi dla tego rodzaju ptaszników są u samców:

• dodatkowy ząb na bulbusie samców (zaznaczony zieloną strzałką)

• oraz guzek u podstawy przedstopia (metatarsus) I pary odnóży (oznaczony jako BN).

Samice cechują spiralnie zwinięte kanały spermateki:

Plesiopelma absconditus Ferretti, Nicoletta & Soresi, 2024 – Nowy gatunek ptasznika z Argentyny

Nowy gatunek został złapany w 2017 roku w miejscowości El Singüil w Argentynie, jako osobnik młodociany. Do dorosłości został odchowany w laboratorium. Epitet gatunkowy „absconditus” wywodzi się z łaciny, oznacza „ukryty”. Nazwa ta nawiązuje do dużego podobieństwa tego gatunku do pokrewnego P. longisternale.

Cechami odróżniającymi ten gatunek od innych gatunków z rodzaju są u samców:

• ząbkowany wewnętrzny, górny kil na embolusie (PS – ang. prolateral superior keel)
• brak dodatkowych krótkich kolców na guzku znajdującym się po zewnętrznej stronie u podstawy przedstopia I (metatarsus I) – oznaczony jako BN

Samice odróżniają:

• bardzo krótkie i szerokie kanały spermateki, zawinięte spiralnie z dodatkowymi małymi i okrągłymi płatami (ang. lobules).

Poniżej zdjęcia nowego gatunku przedstawiające cechy charakterystyczne.

Literatura:

1. Ferretti, N., Nicoletta, M. & Soresi, D. S. (2024). An integrative taxonomy approach evaluates the limits of the widespread tarantula Plesiopelma longisternale (Araneae: Mygalomorphae: Theraphosidae) and reveals a new species from Argentina. Zoologischer Anzeiger doi:10.1016/j.jcz.2023.12.003

Liczba wyświetleń: 945