Rhacodactylus willihenkeli (zdjęcie: Joachim Sameit, źródło: Köhler i wsp, 2024)
2 dni temu opublikowano badania naukowe niemieckich naukowców Gunthera Köhler i wsp., którzy opisali nowy gatunek gekona z rodziny Diplodactylidae. Jest to rodzina gekonów, do której należą popularne w hodowli gekony orzęsione (Correlophus cilliatus), gekony gargulcowe (Rhacodactylus auriculatus), czy gekony olbrzymie (Rhacodactylus leachianus).
Nowy gatunek Rhacodactylus willihenkeli pochodzi z Nowej Kaledonii, a dokładniej z okolic Bourail, miasta które było punktem startowym dla badaczy. Zamieszkuje on lasy Grande Terra z dala od miejsc zamieszkanych przez ludzi. Genetycznie jest najbliżej spokrewniony z gekonem olbrzymim (R. leachianus). Różni się jednak od niego ubarwieniem, które jest ciemniejsze i prawie jednolite, a także wielkością. Rhacodactylus leachianus osiągają od 36 – 43 cm długości, a R. willihenkeli są od nich mniejsze. Jego nazwa została nadana by uhonorować pracę Friedrich’a Wilhelm’a Henkela, który jako pierwszy odkrył miejsce występowania tych gekonów w latach 80-tych.
R. willihenkelii to długowieczne gekony, które u badaczy przeżyły ponad 37 lat (badacze spekulują, że mogą żyć nawet ponad 50 lat gdyż w momencie złapania były już dorosłe). W hodowli mnożą się stosunkowo łatwo, samice składają po 2 jaja 3-4 razy w roku. Jaja inkubują się około 90 dni.
Rhacodactylus leachianus – podgatunki i fałszywe informacje
W 1913 roku Roux zdegradował Rhacodactylus aubrianus do statusu podgatunku Rhacodactylus leachianus aubryanus, zaś w 1994 roku Seipp i Obst opisali kolejny podgatunek Rhacodactylus leachianus henkeli. W obu przypadkach podgatunki te zostały uznane za nieważne (Good 1997, Bauer i wsp. 2012).
Zwracam na to uwagę ze względu na podobieństwo nazwy R. willihenkeli, do R. l. henkeli oraz fakt, że w internecie krąży już informacja o tym, że R. l. henkeli to teraz R. willihenkeli. Co mija się z prawdą.
Rhacodactylus leachianus jest gatunkiem posiadającym wiele odmian lokalnych i kolorystycznych, przez co w hodowli można znaleźć wiele nazw, w tym nazwy wymienionych wyżej podgatunków, a to w konsekwencji prowadzi do wielu nieporozumień. W przypadku R. leachianus mianem R. l. henkeli najczęściej nazywane są odmiany pochodzące z Pine Island, zaś R. willihenkeli pochodzi z głównej wyspy Nowej Kaledonii. Zgodnie z najnowszą rewizją by uniknąć niedomówień, powinniśmy się posługiwać samymi lokalizacjami, a nie podgatunkami.
Dodatkowo jak informuje jeden ze współautorów badania Joachim Sameit osobniki zdeponowane do muzeum na potrzeby badań oraz kilka osobników, które on sam posiada w hodowli to prawdopodobnie jedyni przedstawiciele tego gatunku w wywiezione z Nowej Kaledonii. Zatem z całą pewnością nie jest to gatunek szeroko rozpowszechniony w hodowli jak “R. l. henkeli”.
Lokalne odmiany Rhacodactylus leachianus
Być może korzystając z okazji warto przynajmniej wymienić lokalne odmiany z jakimi możemy
Wśród Rhacodactylus leachianus odmiany lokalne przyjęło się dzielić na odmiany pochodzące z głównej wyspy Nowej Kaledonii (Grande Terre) oraz odmiany z okolicznych wysp. Czasami omylnie przypisywano im podgatunki R. l. leachianus (dla Grande Terre) i R. l. henkeli w zależności od hodowcy albo wszystkim gatunkom wyspiarskim, albo tylko osobnikom pochodzącym z Isle de Pines. Niemniej poniżej lokalne odmiany:
- Główna wyspa (Grande Terre)
- Yate
- Mount Khogis
- Goro
- Poindimie
- Mount Humboldt
- Pomniejsze wyspy
- Brosse
- Bayonnaise
- Nuu Ana
- Nuu Ami
- Duu Ana
- Caanawa
- Isle of Pines
- Moro
Oczywiście można spotkać się z innymi nazwami i odmianami barwnymi tych lokalizacji, a także krzyżówkami między nimi. Dodatkowo czasami nazwom wysp nadawane są litery “Isle A”, “Isle B”, “Isle C” itd., chociaż obecnie powoli odchodzi się od tego systemu.
Historia taksonu (najważniejsze zmiany):
- (1829) Cuvier opisał gatunek Rhacodactylus leachianus wtedy jako Ascalabotes leachianus.
- (1843) Fitzinger opisał rodzaj Rhacodactylus.
- (1866) Guichenot opisał siostrzany rodzaj Correlophus znany przede wszystkim z popularnego gatunku gekona orzęsionego (Correlophus ciliatus).
- (1883) Boulenger uzanał rodzaj Correlophus za młodszy synonim Rhacodactylus.
- (1994) Seipp & Obst opisali nowy podgatunek Rhacodactylus laechianus henkeli.
- (1997) Good obalił istnienie podgatunku Rhacodactylus laechianus henkeli uznając go za jedną z wielu odmian tego gatunku (nie wszyscy naukowcy się z nim zgadzali).
- (2012) Generalna rewizja rodzaju Rhacodactylus (ta, która przywróciła rodzaj Correlophus). Ona również nie uznała Rhacodactylus laechianus henkeli jako osobny podgatunek, a jako kolejną odmianę tego gatunku.
- (2024) Köhler i wsp. opisali nowy gatunek Rhacodactylus willihenkeli.
Systematyka:
- Rodzaj: Rhacodactylus
- Rhacodactylus auriculatus
- Rhacodactylus leachianus
- Rhacodactylus trachyrhynchus
- Rhacodactylus trachycephalus
- Rhacodactylus willihenkeli
Literatura:
- Köhler, G., Sameit, J., Seipp, R., & Geiss, K. (2024). A new species of giant gecko of the genus Rhacodactylus from New Caledonia (Squamata, Gekkota, Diplodactylidae). Zootaxa, 5538(4), 301–321. https://doi.org/10.11646/zootaxa.5538.4.1
- Wideo opisujące różne lokalizacje: https://www.youtube.com/watch?v=bA2AaWb4DZ8
- Wersja tekstowa: https://reptiledge.com/blogs/news/rhacodactylus-leachianus-locals
- Lista odmian: https://en.wikipedia.org/wiki/Rhacodactylus_leachianus
Liczba wyświetleń: 337
Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź Terrarium codziennie. Obserwuj Terrarium!
ZABRANIA SIĘ kopiowania zdjęć oraz utworów (artykułów) w całości lub w części BEZ ZGODY właściciela i administratora strony.
Zgodnie z Ustawą o Prawie Autorskim i Prawach Pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 roku (Dz.U.94 Nr 24 poz. 83, sprost.: Dz.U.94 Nr 43 poz.170) wykorzystywanie autorskich pomysłów, rozwiązań, kopiowanie, rozpowszechnianie zdjęć, fragmentów grafiki, tekstów opisów w celach zarobkowych, bez zezwolenia autora jest zabronione i stanowi naruszenie praw autorskich oraz podlega karze. Znaki towarowe i graficzne są własnością odpowiednich firm i/lub instytucji.