Opheodrys aestivus – wąż trawny

Wąż trawny (Opheodrys aestivus)

Węże trawne (Opheodrys aestivus Linnaeus, 1766) o wyjątkowo piękne węże pochodzące z kontynentu północnoamerykańskiego, mogące osiągać ok. 1 m. długości(największy odłowiony okaz mierzył 116 cm) i niezwykle smukłej budowy – średnica tułowia dorosłego osobnika nie przekracza zazwyczaj 1 centymetra. Głowa lekko wydłużona, o dużych oczach z okrągłymi źrenicami. Część grzbietowa o jednolitym, opalizującym, jasnozielonym ubarwieniu; strona brzuszna w kolorze białawym, żółtawym, a nawet bladozielonym. Takie ubarwienie pozwala na doskonałe zakamuflowanie (kamuflaż to jedyny mechanizm obronny u tego gatunku) swej obecności wśród gęstej roślinności – chroniący te węże przed drapieżnictwem ze strony innych węży, ptaków i ssaków (lisów czy kotów).

W skład rodzaju Opheodrys wchodzą dwa gatunki Opheodrys aestivus i Opheodrys vernalis.

Nazewnictwo

Nazwa polska: Wąż trawny, wąż świerszczożer

Nazwa angielska: Rough green snake

Nazwa niemiecka: Raue Grasnatter

Nazwa czeska: Užovka zelená

Podgatunki

W samym gatunku Opheodrys aestivus wyróżniamy dwa podgatunki:

1. Opheodrys aestivus aestivus (Northern Rough Greensnake)

2. Opheodrys aestivus carinatus (Florida Rough Greensnake)

Długość życia

Przy odpowiedniej opiece mogą dożywać nawet ponad 10 lat.

Występowanie

Obszarem występowania tego gatunku są tereny południowo-wschodniej części USA – szczególnie dużo tych węży spotyka się na gęsto zarośniętych wysepkach (tzw. hammocks) wśród słynnych mokradeł Everglades na Florydzie. Z populacjami tych węży na terenach wschodniego Meksyku – wzdłuż Zatoki Meksykańskiej.

Biotop

Choć to węże o nadrzewnym trybie życia – najczęściej spotykane na wysokości 1-3 m nad ziemią (Plummer, 1981) to polują często schodząc na ziemię. Gatunek ten preferuje wilgotne, bagienne siedliska, brzegi zarówno zbiorników jak i cieków wodnych o powolnym nurcie porośnięte gęstą, niewysoką roślinnością – zasiedla niższe drzewa i krzewy. Spotykany również na polach i w ogrodach wśród pnączy i żywopłotów. Jest dobrym pływakiem i okresowo chętnie schodzi do wody.

Aktywność

Wąż aktywny w porze dziennej.

Terrarium

Zbiornik pionowy o wym. 50x30x60 cm. spełnia już wymogi chowu dla węża trawnego. W przypadku tego gatunku możemy pokusić się o obsadzenie terrarium naturalną roślinnością – zwiększy to efekt wizualny zbiornika, będzie również podtrzymywać poziom wilgotności, a zarazem umożliwi wężowi ukrycie się pośród „zieleni” co z pewnością będzie miało korzystny wpływ na jego samopoczucie i komfort życia. Nieodzownymi elementami wystroju muszą być liczne gałęzie po których wąż będzie mógł wspinać się. Na wyposażeniu musi też znaleźć się basen – na tyle duży aby wąż mógł całkowicie zanurzyć się w nim. Na podłoże możemy wykorzystać każdy substrat, który pozwoli nam na utrzymanie odpowiedniej wilgotności – dobrze sprawdzi się torf czy ziemia (lub ich mieszanka) czy tak popularny w innych krajach substrat cyprysowy polecany dla gadów wymagających wyższej wilgotności.

Oświetlenie

Do 12 godzin w ciągu dnia, zalecane jest naświetlanie tych węży niską dawką promieni UVB 2%.

Temperatura

Gradient temperatury powinien wynosić od 24 do 30°C, z nocnymi spadkami o kilka stopni.

Wilgotność

Powinna utrzymywać się na poziomie ok. 75%; konieczne jest regularne, codzienne zraszanie zbiornika – zminimalizuje to ryzyko odwodnienia organizmu, na które węże te są wrażliwe. W trakcie wylinki, aby ułatwić naszym podopiecznym ten proces możemy ją krótkotrwale zwiększyć aż do ok. 90%.

Żywienie

W skład ich diety w warunkach naturalnych wchodzą prawie wyłącznie bezkręgowce – owady i stawonogi, niektóre ślimaki i sporadycznie małe płazy (Uhler, Cottam 1939). W 2005r. po raz pierwszy zaobserwowano węża tego gatunku, który pożerał jaja w gnieździe Vireo atracapilla (gatunek małych ptaków wpisany na listę IUCN). W warunkach terraryjnych możemy podawać wszystkie łatwo dostępne owady karmowe, a w okresie lata plankton łąkowy. Z racji swej diety wymagają suplementacji – witaminy, makro i mikroelementy. Dorosłe osobniki karmimy 3-4x w tygodniu, z suplementacją 1x w tygodniu.

Dymorfizm płciowy

Samice są zazwyczaj dłuższe i o większej masie, natomiast samce posiadają znacznie dłuższy ogon, dochodzący do 30% długości całkowitej – to jedyne widoczne różnice mogące pomóc w rozróżnieniu płci.

Rozmnażanie

Dojrzałość płciową samce tego gatunku mogą osiągać przed 2 r. życia, natomiast samice często osiągają ją później bo w wieku nawet 33 miesięcy (Plummer 1985). Samica składa zwykle 4-6 jaj choć zdarzają się rzadkie przypadki lęgów w ilości nawet do 14 sztuk. Jaja składane są w zbutwiałych pniach, dziuplach oraz w jamach – w ziemi pod mchem. W zależności od temperatury inkubacja może trwać od od 5 do 12 tygodni.

Zimowanie

Przez około 4 miesiące.

Uwagi

Gatunek niezwykle efektowny, ale i trudny w chowie. Większość osobników dość nerwowych w zachowaniu i kapryśnych w przyjmowaniu pokarmu. Zakup osobników urodzonych w niewoli jest z pewnością najlepszą opcją, ale i to nie daje gwarancji na bezproblemowy chów pomimo że takie osobniki są mniej podatne na stres i łatwiej potrafią zaadaptować się do nowych warunków. Niestety gatunek wciąż rzadko rozmnażany w warunkach terraryjnych.

 

Opracowanie i źródła informacji

Michał Cedler „coolary” & redakcja węży

Na podstawie:
1. Snakes of Virginia D.Linzey & M.Clifford
2. Idaho State University

Liczba wyświetleń: 39683