Pachyuromys duprasi – tłustogon afrykański

Pachyuromys duprasi – tłustogon afrykański

 

Nazewnictwo

Nazwa polska: Tłustogon afrykański

Nazwa angielska: Fat-tailed Gerbil, Fat-tailed Duprasi

Nazwa niemiecka: Fettschwanz-Rennmaus, Die

Nazwa czeska: Pískomil křečkovitý

Nazwa francuska: Gerbille (Souris) à queue grasse

Nazwa holendeska: Dikstaartmuis, De

Systematyka
Domena:	eukarioty (Eucaryota)
Królestwo:	zwierzęta (Animalia)
Typ:	strunowce (Chordata)
Podtyp:	kręgowce (Vertabrata)
Gromada:	ssaki (Mammalia)
Podgromada:	ssaki żyworodne (Theria)
Szczep:	łożyskowce (Eutheria)
Rząd:	gryzonie (Rodentia)
Rodzina:	myszowate(Muridae)
Podrodzina:	myszoskoczki (Gerbillinae)
Rodzaj:	Pachyuromys
Rodzaj:	Pachyuromys duprasu (Lataste, 1880)

 

Długość życia

W naturze żyje około 2 lat. W niewoli dłużej, 3-4 lata.

Wygląd

Gryzoń średniej wielkości, osiągający 10 cm długości, ogon około 4-6 cm. Korpus o dość korpulentnej budowie, brak wyraźnego przejścia pomiędzy głową a tułowiem. Kończyny słabo owłosione o dobrze widocznej różowej skórze. Chude, stosunkowo długie i cienkie, wyglądające bardzo nieproporcjonalnie do tęgiego i okrągłego ciała.
Głowa trójkątna, szeroka. Oczy osadzone z przodu, bardzo duże, czarne.

Charakterystyczny dla tego gatunku ogon jest pokryty drobnym włosiem, spod którego widoczna jest jasnoróżowa skóra. Gruby, o pałkowatym kształcie służy jako rezerwuar wody i soli mineralnych.

Samce posiadają gruczoły zapachowe na brzusznej stronie ciała, służące do oznaczania terytorium.

Występowanie

Pustynne i stepowe regiony północnej Afryki. Od Algierii po zachodni brzeg Nilu. Zamieszkuje tereny ubogie w roślinność. Są to regiony przeważnie piaszczyste lub skaliste, jednak z glebą na tyle miękką by móc kopać w niej nory.

Zachowanie

Prowadzą głównie nocny tryb życia, jak większość gryzoni, jednak często jest aktywny także za dnia, szczególnie latem, głównie o poranku i późnym popołudniem. Momenty aktywności są przedzielone długimi i głębokimi drzemkami, z których proces budzenia się trwa dłuższą chwilę.

W stosunku do swego własnego gatunku bywa różnie. Mogą żyć zarówno stadnie jak i samotnie. Zależnie od indywidualnego zachowania osobników. W naturze tworzą niewielkie kolonie rodzinne. Jednak lepiej trzymać zwierzęta osobno, by unikać niepotrzebnych konfliktów, mogących kończyć się krwawymi walkami a nawet śmiercią. Albowiem wiadomo że w naturze podczas ewentualnej kłótni zwierzę może szybko uciec. W klatce takiej możliwości nie ma i będzie nękane przez silniejszego osobnika. Właściciel nie zawsze będzie na czas i kiedyś może przyjść za późno, znajdując zakrwawione zwłoki lub mocno poturbowanego osobnika.

W stosunku do człowieka zwierzęta te nie przedstawiają agresji. Są bardzo łagodne, szybko się oswajają. Pomimo swej lekkiej niezdarności charakteryzują się dość wysoką inteligencją zapamiętując niektóre czynności takie jak odsuwanie szyby = jedzenie. Wtedy też szybko podbiegają do krawędzi terrarium czekając na smakołyka.

Terrarium

Zwierzęta te bardzo kiepsko się wspinają, dlatego też wybierając dla nich pojemnik kierujemy się wybierając jak największą powierzchnię aniżeli wysokość. Tak naprawdę zbiornik może być niski, byle zmieścił się w nim kołowrotek, będący najwyższym obiektem na wybiegu.

Jako podłoże możemy stosować rozmaite rodzaje. Zarówno piasek, siano jak i trociny. Z tym że siano najlepiej jest stosować w zestawieniu z trocinami, które dobrze wchłaniają mocz.

Tłustogon wymaga standardowego wyposażenia dla gryzoni. W terrarium powinny znajdować się miski na pokarm, poidełko, kołowrotek oraz domek. Ten ostatni nie jest konieczny, gdyż zwierzę często samo mości gniazdo. To umożliwia nam obserwację podczas snu, która jest jedną z największych atrakcji jako że zwierzę śpi często w komicznych pozycjach.

Kupując kołowrotek musimy pamiętać o jednym. Nie może on mieć szczebelków tylko mieć jednolitą powierzchnię. Zwierzęta te jak już wcześniej wspominałem są fatalnymi wspinaczami, przez to łapki będą im wiecznie wpadać pomiędzy pręty i szybko się zniechęcą kołowrotkiem.

Żywienie

Tłustogony wymagają standardowej karmy dla gryzoni złożonej z rozmaitych nasion takich jak pszenica, owiec, kukurydza, żyto, peluszka, bobik, słonecznik czy pestki dyni. Dobrym urozmaiceniem diety są soczyste owoce, warzywa i zielone części roślin (liście, pędy, łodygi).

Istotnym elementem diety jest białko zwierzęce w postaci larw owadów i ich dorosłych postaci. Gatunek ten przepada za tą częścią ich diety, pałaszując duże ilości bezkręgowców. Praktycznie będą jadły ich tyle ile im damy, nie znając pod tym względem umiaru. Najlepiej sprawdzają się popularne karmówki takie jak larwy i poczwarki mącznika, świerszcze czy larwy jedwabnika.

Istotnym elementem jest dostęp do świeżej wody, której nie powinno zabraknąć.

Rozmnażanie

Podczas łączenia samca i samicy można zaobserwować u tego gatunku osobliwy rytuał godowy. Mianowicie osobniki stają na tylnych łapkach i wydają z siebie piszczące okrzyki. Na pierwszy rzut oka może to wyglądać na walkę i czasem może nią być. Dlatego podczas takich zachowań należy bacznie obserwować jak zakończy się sytuacja, gdyż faktycznie zamiast godów może to być konflikt kończący się walką.

Ciąża trwa 19-22 dni, zależnie od wieku samicy i ilości młodych, których może urodzić się 3-9. Jak u większości gryzoni, młode rodzą się ślepe i nagie. Ich rozwój trwa 3-4 tygodnie, a oddzielone od matki mogą być w wieku 5-6 tygodni. W czasie pierwszych 2 tygodni starajmy się nie przeszkadzać samicy i zapewnić jej spokój. Tłustogony często zjadają swoje młode gdy są niepokojone. Dlatego nie wymieniamy ściółki w tym czasie oraz staramy jak najmniej ingerować w terrarium, ograniczając się do dawania pokarmu oraz wymiany wody.

Należy pamiętać że gdy zobaczymy symptomy ciąży (zaokrąglony brzuch) należ niezwłocznie oddzielić samca. U samic gryzoni występuje rójka poporodowa, przez co samica może zostać zapłodniona zaraz po porodzie. A wiadomo że jedna ciąża za drugą nie są prozdrowotne dla żadnego zwierzęcia.

Zdrowie

Zakres chorób nie jest dobrze poznany, jako że zwierzęta te stanowią nowość na naszym rynku. Jednak nie odbiegają bardzo od standardowego gryzonia. Tak więc gdy zobaczymy iż zwierzę jest osowiałe, ma zmierzwioną sierść, przymrużone oczy lub ma biegunkę należy niezwłocznie udać się do weterynarza, najlepiej specjalizującego się w małych ssakach.
Opracowanie i źródła informacji
Opracował Piotr Jagodziński 'Fibius’ na podstawie własnych doświadczeń, oraz następujących źródeł:
wikipedia.en
http://homepage.ntlworld.com
http://rodent-info.net

Liczba wyświetleń: 9275