Periplaneta americana – przybyszka amerykańska

Periplaneta americana – przybyszka amerykańska, karaczan amerykański

Jest to największy z domowych karaczanów. Samica przybyszki amerykańskiej osiąga 35 mm długości, a samce bywają jeszcze większe. Ubarwiony czerwonobrunatno, przedplecze ma rdzawe z dwoma ciemnymi plamami. Pokrywy i skrzydła lotne są dobrze rozwinięte u obu płci. Długość czułków przewyższa długość całego ciała.

Występowanie

Licznie w rejonach tropikalnych i subtropikalnych, skąd została zawleczona do pozostałych części świata . Występuje w stanie dzikim w Polsce w zsypach na śmieci w blokach mieszkalnych, mieszkaniach i szklarniach.

Terrarium

Jak dla karaczana szarego Nauphoeta cinerea, konieczna pokrywa, najlepiej hoduje się w grupach („koloniach”) . Jako podłoże stosujemy ziemie, torf, włókno kokosowe, lub wytłoczki z jajek, lubi mieć ciepło choć w zupełności wystarcza temperatura pokojowa.

Żywienie

Gatunek wszystkożerny, preferuje pokarm roślinny.

Dymorfizm płciowy

Samiec minimalnie większy, Najpewniejszym sposobem rozpoznania płci jest sprawdzenie ostatnich sternitów odwłoka (końcowe, spodnie segmenty). Jeśli na końcu występuje mały, podzielony segment, jest to samiec. Samica posiada jeden duży segment. Z innych cech morfologicznych, słabiej zaznaczonych: samce są mniejsze i mają dłuższe wyrostki rylcowe (cerci) na końcu odwłoka.

Rozmnażanie

Bardzo proste, podobnie jak u karaczana szarego, jest jajożyworodny, po zapłodnieniu samica składa ootekę jajową którą nosi na ostatnim segmencie odwłoka,  następnie po dość krótkim czasie wykluwa się kilkadziesiąt młodych.

Uwagi

Ze względu na swoja szybkość, ruchliwość, długość życia i wyjątkowo małe wymagania jest świetnym owadem karmowym.

 

Zalety	Wady
– Mnoży się bardzo dobrze, jest niezwykle płodny.	– Jest strasznie szybki, zwrotny, porusza się błyskawicznie po wszystkich powierzchniach w tym szkle, skoczny, potrafi latać na krótkich i średnich dystansach do kilkudziesięciu metrów choć bardzo niechętnie z tej umiejętności korzystają ( najczęściej gdy przyjdzie im skakać z dużych wysokości Jest dużo szybszy od karaczana szarego
– Ma małe wymagania względem karmy i warunków	– Jako gatunek występujący również w Polsce w stanie dzikim jest owadem wyjątkowo inwazyjnym tak ze przy ucieczce kilku sztuk ryzyko wystąpienia plagi w domu jest prawie pewne
– Jest odporny na przesuszanie, dużą wilgotność, pleśń i inne czynniki, potencjalnie zabójcze dla świerszczy.	– Nie należy podawać osobników złapanych na wolności ze względu na dezynsekcje miejsc w których zwykle bytują i ich wyjątkową odporność właściwie na wszystko ( to co nie zaszkodzi im może zaszkodzić naszym podopiecznym a nie mamy pewności co owady jadły wcześniej)
– Doskonale znosi duże przegęszczenia, gdyż występuje u niego minimalny kanibalizm. W hodowlach laboratoryjnych 99% „urodzonych” owadów dożywało dojrzałości.	– Ich szybkość będąca główną wadą powoduje iż po otwarciu pojemnika z karaczanami w mogą sie rozbiec i ciężko je wyłapać ( zwłaszcza wylęg z racji swych małych rozmiarów stanowi zagrożenie, gdyż w domowych warunkach bez problemów osiągnie dojrzałość płciowa) . Problem ten można rozwiązać hodując je w małych pojemnikach po kilka sztuk które przed otwarciem wsadzamy na kilkanaście minut do lodówki co zdecydowanie je spowolni
– Żyje dłużej niż świerszcze	– Ze względu na swą szybkość polecam średnio zaawansowanym hodowcom

 

Opracowanie

Piotr Śliwiński( Raven) na podstawie własnych doświadczeń i literatury :
Henryk Sandner – Owady

Liczba wyświetleń: 2735