Phyllium jacobsoni – liściec strzałkowy*

Spis treści

***Phyllium jacobsoni* – liściec strzałkowy***

Nazewnictwo

Nazwa polska: * Liściec strzałkowy – nazwa zaproponowana przez polskich hodowców. Nawiązuje do charakterystycznego dla tego gatunku zakończenia odwłoka u samca.

Występowanie

Jawa

Wygląd

Phyllium jacobsoni (Rehn & Rehn, 1933) to jeden z najmniejszych gatunków liśćców w hodowlach. Mają typową spłaszczoną grzbietobrzusznie budowę ciała. Cechy charakterystyczne dla gatunku to:

tylko zielona barwa, czasem z brązowymi wstawkami na brzegach
zredukowana druga para skrzydeł pod pierwszą pokrywową parą,
piersza,pokrywowa para przykrywa większą część odwłoku
biodra (coxae) – czyli pierwszy człon odnóży drugiej i trzeciej pary zabarwione na biało.
uda pierwszej pary, przyśrodkowa krawędź poszarpana, zewnętrzna słabo rozwinięta, łagodny łuk zakreśla
barwa – zielone, lekko nakrapiane, czasem z brązowymi dodatkami na obrzeżach tułowia i kończyn. Niektóre samice mogą posiadać brązowe „oczy” na grzbietowej stronie odwłoka, inne natomiast ich nie mają.

Samica

Dorosła samica mierzy 7-7,5 cm.
Samiec

Mniejszy od samicy, 5cm długości ciała + długie (ok. 2/3 długości ciała) zielono-brązowe czułki, odwłok o kształcie strzałki, ostro zakończony, przykryty skrzydełkami drugiej pary. Doskonale lata. Ciało zielone z brązowymi wstawkami na udach i krętarzach kończyn. Mogą wystąpić „oczy” na odwłoku.
Larwy

Samice linieją 6, samce 5 razy. Tuż po wylęgu nimfy są barwy ciemno brązowej z białymi obrzeżąmi na odwłoku, białym paskiem na udach wszystkich trzech par kończyn, oraz białymi członami stopy. (uwaga! Larwy po wylęgu są bardzo podobne do P. philippinicum oraz P. mabantai. Różnią się jednak wielkośćią (są o 2-3mm mniejsze) oraz ukłądem i ilością białych plam.) Po kilku dniach zaczynają zielenieć, a wraz z kolejnymi wylinkami przyjmują ostateczny kolor.

Płeć można rozpoznać już u osobników w stadium L3, L4. Samce stają się nieco smuklejsze i najczęściej mają brązowe odnóża. Gatunek ten bardzo szybko rośnie. W sprzyjających warunkach juz po 5-6 miesiącach od wylęgu możemy mieć osobniki imago!
Jaja

Jaja są jasnobrązowe, 6 mm, włoski tworzą dwa rzędy + wieniec włosków na wieczku. (Podobne do Phyllium philippinicum i Phyllium mabantai – możliwość pomylenia, różnica w kolorze i ilość włosków). Bezpośrednio po złożeniu jaja są mniejsze, bez włosków, które dopiero po kilku dniach wyrastają przez widoczne pory w skorupce.

Terrarium

Wysokość i szerokość terrarium musi być minimum 3 razy większa niż długość największych osobników i być zwiększana adekwatnie do ilości trzymanych osobników, oraz wraz z ich wzrostem. Nie umieszczamy młodych larw od razu w dużym pojemniku, w którym muszą szukać jedzenia, a także dużych sztuk nie umieszczamy w małych i ciasnych pojemnikach. Nie należy także zbyt wiele sztu trzymać razem, gdyż często dochodzi do wzajemnego podgryzania się.

Wystrój terrarium powinien stanowić jedynie słoik z pożywieniem, ustawionym w ten sposób, aby gałązki z liśćmi rośliny żywicielskiej wypełniły terrarium na całej powierzchni. Pamiętajmy jednak, żeby nie umieszczać za dużo liści, ograniczających przestrzeń życiową naszych owadów

Jako podłoże proponuję ręczniki papierowe, ligninę itp. podłoża, które łatwo utrzymują wilgoć i są niekłopotliwe w wymianie.

Bardzo ważnymi elementami jakie musimy zapewnić owadom jest odpowiednia wentylacja, wilgotność i temperatura.

Dobrą wentylacje utrzymujemy dzięki otworom w dolnej części terrarium, a górną (sufit) proponuję przykryć siatką, co oprócz dobrej wentylacji da owadom dodatkową powierzchnię, na której chętnie będą spędzać czas.

Wilgotność utrzymujemy poprzez kilkakrotne zraszanie terrarium wodą w ciągu dnia (np. rano i wieczorem), oraz podlewanie podłoża, tak by zawsze było lekko wilgotne. Wilgotność duże znaczenia ma przy odchowie nimf, a także przy ostatniej, imaginalnej wylince. U osobników dorosłych podłoże może być już bardziej suche, gdyż już nie linieją.

Temperatura optymalna dla tego gatunku to 20-27°C, z nocnymi spadkami o kilka stopni. Latem więc dogrzewać nie trzeba, zimą natomiast polecam kabel grzewczy pod terrarium, lub grzałkę w butelce wody – ten sposób ogrzewania dodatkowo zwiększa wilgotność, która powinna być skorelowana ze wzrostem temperatury.

Żywienie

Podstawową dietę liśćców powinny stanowić dąb, malina i jeżyna. Nie należy kombinować z innymi roślinami, ani z mrożeniem liści. Pokarm powinien być „świeży” i wypłukany pod bieżącą wodą! W okresie dostępności dębu podajemy dąb, jeżynę, malinę lub kombinacje tych roślin. Natomiast w okresie zimowym podajemy jeżynę zimozieloną. Należy unikać pokarmu, który rośnie blisko ulicy ze względu na zanieczyszczenia oraz roślin z nie w pełni rozwiniętymi (niedojrzałymi) liśćmi, które także mogą doprowadzić do śmierci naszych owadów.

Gałązki z rośliną żywicielską wsadzamy w słoik z wodą i zabezpieczamy tak, aby owady nie miały możliwości wejść do wody, co zwykle kończy się utopieniem. Pokarm wymieniamy przynajmniej raz w tygodniu.

Rozmnażanie

Rozmnażanie płciowe i partenogenetyczne.

Przy rozmnażaniu płciowym należy uwzględnić fakt, że samce przechodzą jedną wylinkę mniej a także żyją dużo krócej niż samice. W naturze jest to sposób zapobiegający krzyżowaniu wsobnemu. My jednak, jeśli nie mamy samców w odpowiednim wieku z innego źródła, staramy się oszukać ten mechanizm przez przyśpieszenie wzrostu samic – wyższą temperaturą, lub opóźnienie wzrostu samców, wstawiając terrarium w chłodniejsze miejsce. Warto też zadbać, aby przez całe dorosłe życie samicy był przynajmniej jeden dorosły samiec w terrarium.

Samiec już tydzień po wylince imaginalnej jest gotowy do pokrycia kilku samic. Samice (niezależnie czy była kopulacja czy nie było) składają pierwsze jaja po około 2 tygodniach po ostatniej wylince.

Jaja inkubujemy w ciepłym i wilgotnym pojemniku. Polecam pojemniki sałatkowe wypełnione wilgotnym substratem kokosowym. Poprzez odpowiednią ilość otworów regulujemy wentylacje i wilgotność. Przy optymalnej temperaturze tj. powyżej 22°C w takich warunkach po 3-4 miesiącach z zapłodnionych jaj lęgną się pierwsze nimfy.

Przy spełnieniu wszystkich warunków prawidłowej inkubacji, procent wyklucia może być bardzo wysoki i sięgać 80-90%.