Phyllomedusa azurea

Phyllomedusa azurea

Phyllomedusa azurea (Cope, 1862) –  to średniej wielkości przedstawiciele rodzaju. Mogą osiągać maksymalnie zaledwie 40-50 mm długości całkowitej. O jednolicie zielonym ubarwieniu części grzbietowej, choć zdarzają się osobniki posiadające dodatkowo żółtawe paskowanie. Zazwyczaj jasne, białawe boki; z ciemnobrązowymi lub czerwonawymi, wydłużonymi plamami czy też wąskimi, nierównymi liniami, Strona brzuszna jednolicie biaława. Długie, cienkie kończyny, które pozwalają im na niezwykle sprawne poruszanie się i wspinanie wśród roślinności, nie zapewniają jednocześnie możliwości (napędu) do wykonywania jakichś większych skoków. Część przyśrodkowa kończyn, pachwiny z tłem w kontrastowej, pomarańczowej kolorystyce i z wzorem składającym się z nieregularnych, przerywanych, czarnych pręg. Kijanki tego gatunku bladobrązowe, z niebiesko mieniącym się ogonem; z tendencją do uzyskania jasnozielonego ubarwienia tuż przed metamorfozą.

Podobnie jak inni przedstawiciele rodzaju, Phyllomedusa azurea jest gatunkiem o ściśle nocnym trybie życia. Szczyt ich aktywności to pierwsze godziny, kiedy temperatura jest wciąż stosunkowo wysoka. Z brzaskiem kończą swą aktywność, dzień przeczekują w ukryciu, wśród roślinności – by pod osłoną kolejnej nocy powrócić często w to samo miejsce.

Raczej powolna i spokojna w swoich ruchach – jedynie w chwilach zagrożenia decyduje się na wykonywanie skoków. Na swą zdobycz czatuje wśród roślinności, na wysokości 1-2 m. Dysponują dobrym wzrokiem i dostrzegają każdy, nawet najmniejszy ruch. Kiedy cel zostaje zidentyfikowany mocno chwyta tylnymi kończynami gałąź na której siedzi i bardzo powoli pochyla się w kierunku zdobyczy – często podnosząc przy tym kończyny przednie (sprawia to dla obserwującego wrażenie jakby oglądał film w zwolnionym tempie) aby w decydującym momencie rzucić się na nią, z otwartym pyskiem.

Aktywność

Nocna

Wygląd

Wygląd samca

Samce dorastają zazwyczaj do nieco mniejszych rozmiarów i o bardziej smukłej budowie. Posiadają zredukowany worek rezonansowy, widoczny jedynie w trakcie wydawania dźwięków. W okresie godowym wyraźnie widoczne są ciemnoszare, ciemnobrązowe modzele godowe usytuowane na wewnętrznej stronie pierwszego palca, przednich kończyn.

Wygląd samicy

Samice nieco większe i masywniejsze niż samce.

Cechy szczególne

Gatunek ten charakteryzuje się niezwykle niskim jak na przedstawiciela płazów bezogonowych poziomem utraty wody przez skórę – zawdzięcza to zarówno wydzielaniu przez gruczoły skórne lipidów jak i specyficznemu zachowaniu, polegającym na rozsmarowywaniu tą substancją własnej skóry (tworzy się nieprzepuszczalna powłoka), przed każdym zapadnięciem w dzienne „odrętwienie”.

Temperatura

W dzień 25-26°C, lokalnie może nieznacznie przekroczyć 30°C. Z nocnymi spadkami do 20-21°C.

Terrarium

Pionowe terrarium o wymiarach 40x40x50 cm spełnia już warunki dla prawidłowego chowu pary tych pięknych rzekotek. W przypadku tych rzekotek możemy pokusić się o wykonanie naturalistycznego wiwarium, obsadzonego różnorodną, bujną roślinnością tropikalną – dobrze sprawdzą się silne rośliny typu Citrus sp., Aglaonema sp., Ficus sp. czy też bromelie – wszystkie posadzone w doniczkach co ułatwi ich wyjmowanie w przypadku czyszczenia i dezynfekcji zbiornika. Dopełnieniem wystroju będą konary i gałęzie. Tył i boki zbiornika możemy wyłożyć ścianką strukturalną, wykonaną np. z pianki poliuretanowej, pokrytej silikonem i substratem – torfem czy też włóknem kokosowym, rzeźbionego styropianu pokrytego zaprawą i klejem jak i płytami z korka dębowego – należy pamiętać, aby materiał użyty do tego celu był odporny na wysoką wilgotność. Na podłoże możemy wykorzystać torf, włókno kokosowe czy mech. Nieduże naczynie z wodą – średnicy ok. 20 cm zaspokaja w zupełności potrzeby tych płazów – woda zawsze czysta, regularnie i często wymieniana. Phyllomedusa azurea nie są dobrymi pływakami, dlatego poziom wody w takim naczyniu nie powinien być większy niż 3-4 cm.

Niezwykle ważnym aspektem w chowie jest zapewnienie odpowiednio wydajnej wentylacji – niektórzy hodowcy instalują nawet niewielkie wentylatory, które wspomagają prawidłową cyrkulację powietrza wewnątrz zbiornika, zapobiega to nadmiernemu rozwojowi chorobotwórczych bakterii jak i grzybów. Równie ważne jest dbanie o higienę w zbiorniku, przez regularne uprzątanie resztek pokarmu jak i odchodów.
Ze względu na nocny tryb życia stosowanie UVB nie jest koniecznością, ale niewielka dawka promieniowania będzie mieć z pewnością korzystny wpływ na prawidłowy rozwój zarówno posadzonych tam roślin jak i samych mieszkańców terrarium.

UVB niepotrzebne.

Żywienie

Dieta w środowisku naturalnym składa się głównie z bezkręgowców (w szczególności z owadów i pajęczaków). W warunkach terraryjnych możemy podawać łatwo dostępne, owady karmowe (odpowiednio dopasowane do rozmiarów naszych podopiecznych) : świerszcze, szarańczę, karaczany. W sezonie letnim dobrze sprawdzi się plankton łąkowy poławiany z miejsc czystych ekologicznie. Nie zapominamy o suplementacji – witaminy, makro- i mikroelementy.

Rozmnażanie

Rozmnażanie w niewoli tego gatunku nie jest tak trudne jak ma to miejsce w przypadku innych gatunków należących do podrodziny Phyllomedusinae. Może natomiast dostarczyć wiele cennych informacji dotyczących zwyczajów rozrodczych innych gatunków należących do rodzaju Phyllomedusa. Do rozmnażania samce są gotowe zawsze przy wyższej wilgotności – nawet niewielki jej wzrost może być wystarczający do zapoczątkowania u nich dźwięcznego nawoływania jak i ukazywania modzeli godowych. Trudnością natomiast jest przygotowanie samic – wymagają one więcej czasu jak i zwiększonego zapotrzebowania na pokarm. Inicjowanie zachowań godowych polega na stopniowym zwiększaniu poziomu wilgotności. W okresie suchym wnętrze zbiornika spryskujemy tylko 1 raz w tygodniu, po kilku tygodniach częściej – co będzie symulować nadchodzące, pierwsze, wiosenne deszcze; przy jednoczesnym podnoszeniu dziennej temperatury. W trakcie tych zmian nasi podopieczni będą stawać się coraz bardziej aktywni. Typowe zachowania samców – ich śpiew oraz walki między nimi, w przypadku chowu grupowego, natomiast samice stają się niezwykle żarłoczne i należy w tym czasie dostarczać im regularnie, każdego wieczoru zwiększoną porcję wyżywienia. Po ok. 20 dniach intensywnego karmienia przenosimy je do komory deszczowej.

Typowy dla tego gatunku jest ampleksus pachowy (amplexus axillaris) trwający ok. 20 godzin (od pierwszego kontaktu po składanie jaj). Jaja są składane stopniowo, w łącznej ilości 30-130 sztuk. Liczba składanych jaj jest uzależniona od wielkości i wieku samicy.

 

Redakcja płazy

Liczba wyświetleń: 273