Podłoże oraz żywienie w hodowli chrząszczy egzotycznych

Podłoże oraz żywienie w hodowli chrząszczy egzotycznych

 

Przygotowanie odpowiedniego podłoża

Odpowiednie podłoże jest jednym z najważniejszych czynników decydujących o powodzeniu hodowli chrząszczy egzotycznych. Właściwie spreparowane podłoże decyduje o wielkości, żywotności i liczebności larw co przekłada się na urodzajność stadium imago.

Istnieje wiele zasad i metod odpowiedniego preparowania podłoża.

Jednym z najważniejszych czynników jest to, jaki gatunek hodujemy. Większość chrząszczy w fazie imago preferuje bardzo podobne podłoże, lecz inaczej rzecz ma się przy stadium larwalnym. Przy hodowli można wyszczególnić parę systemów (zależnie od tego co hodujemy) pielęgnacji podłoża:

Hodowla małych (do ok. 5 cm długości imago) chrząszczy z podrodziny kruszczyc (Cetoniidae).

Hodowla tych chrząszczy jest bardzo łatwa i nie wymaga specjalnie dużo czasu oraz specjalnych metod hodowlanych. Najpopularniejsze rodzaje chrząszczy, należące do tego systemu hodowlanego to:

• Pachnoda
• Chlorocala
• Dicronorrhina
• Eudicella
• Stephanorrhina
• Protaetia
• Cheirolasia

 

Opis Systemu Hodowlanego:

Podstawową zasadą przy hodowli chrząszczy egzotycznych jest dzielenie poszczególnych stadiów rozwojowych na osobne pojemniki. Czyli osobny pojemnik na stadium imago, stadium larwalne i na stadium poczwarki. Pomaga to ograniczyć zapędy kanibalistyczne, wpływa na wzrost rozrodczości, pozwala na łatwą i szybką pielęgnację w każdym stadium rozwojowym.

Podstawowym pożywieniem dla stadium larwalnego jest humus. Humus powinien być bogaty w rozkładające się liście, te rodzaje chrząszczy nie przepadają za próchnem.

Larwy

• Opieka nad larwami chrząszczy

  Większość larw chrząszczy tego systemu hodowlanego można trzymać w jednym zbiorniku i nie wykazują kanibalistycznych zapędów. Wielkość zbiornika jest zależna od rodzaju i ilości larw. Mniejsze rodzaje jak np. Chlorocala, Pachnoda, Protaetia, Stephanorrhina wymagają pojemnika o wymiarach 30x20x15 cm (przyjmując ze w pojemniku jest ok. 30 larw i humus jest uzupełniany co najmniej raz w tygodniu). Larwy większych gatunków jak np. Dicronorrhina, Cheirolasia, Eudicella wymagają więcej przestrzeni życiowej, dlatego też pojemnik o wymiarach 30x20x15 cm wystarczy dla 10-15 sztuk larw.Zbiornik w którym znajdują się larwy wymaga pielęgnacji czyli: podlewania, wymiany humusu i wymieszanie całości podłoża (często tworzy się rozwarstwienie podłoża na warstwę suchą i mokrą).

• Przygotowanie pojemnika dla larw

  • Najlepszym pojemnikiem dla larw jest pojemnik plastikowy, z lekko chodzącym zamknięciem. Zazwyczaj takie pojemniki nie są drogie i można kupić je we wszystkich sklepach z wyposażeniem domu.
  • Na dno pojemnika wkładamy nierozdrobniony humus.
  • Na warstwę humusu nakładamy dużą ilość (aż do pokrywy) drobno rozdrobnionego humus i wpuszczamy larwy do tak przygotowanego pojemnika.

    

Poczwarki

• Opieka nad poczwarkami:U niektórych rodzai chrząszczy nie jest to wymagane (Pachnoda, Chlorocala) lecz u pozostałych pomaga to przy kontrolowaniu wilgotności kokolitu (poczwarki). Zbyt wilgotny kokolit może prowadzić do infekcji bakteryjnej lub grzybiczej. Natomiast zbyt suchy kokolit, może doprowadzić do wyschnięcia poczwarki lub utrudnienia wydostania się z niej. Obie sytuacje najczęściej doprowadzają do śmierci owada.Pojemnik na poczwarki (kokolity) nie wymaga specjalnych rozmiarów. Wystarczy że będzie na tyle miejsca żeby wszystkie kokolity zmieściły się na jednym poziomie i były oddalone od siebie o około 0,5 cm.
  Czasami, jeżeli kokolit jest zbyt suchy trzeba pomóc chrząszczu wydostać się. Polega to na lekkim rozkruszeniu powłoki kokolitu.
• Przygotowanie pojemnika na poczwarki:
  • Wybieramy najlepszy pojemnik do trzymania larw. Najważniejsze jest żeby był płaski i szeroki. Najlepiej do tego celu nadają się pojemniki po lodach. Wsypujemy do takiego pojemnika cienką warstwę podłoża (włókno kokosowe, torf, rozdrobnione podłoże dla imago). Na takim podłożu kładziemy ostrożnie kokolity.
  • Przysypujemy resztą podłoża (włókno kokosowe, torf, rozdrobnione podłoże dla imago) kokolity. Wystarczy żeby podłoże przykryło kokolity, nie należy ich mocno przysypywać gdyż wtedy zbytnio nasiąkają i poczwarki zaczynają pleśnieć. Natomiast pozostawienie kokolitów na powierzchni podłoża, spowoduje ich przesuszenie. To z kolei utrudnia wydostawanie się imago z kokolitów.

    

Imago

• Opieka nad stadium imago

  Należy do najprostszych czynności podczas hodowli chrząszczy egzotycznych, ale zarazem jest to najważniejszy element w całej hodowli. Jest tak, ponieważ tylko stadium imago (forma dorosła) jest zdolne do rozmnażania.

  Każdy rodzaj a nawet gatunek ma inne wymagania przestrzenne, lecz jest parę czynności które są niezmienne. Są to np.:

  • Pilnowanie optymalnej wilgotności podłoża. Przynajmniej raz w tygodniu należy podlewać i zraszać podłożę (o ile jest potrzeba). Ziemia powinna być w dotyku wilgotna (nie mokra!).
  • Mieszanie podłoża. Zazwyczaj górna warstwa podłoża bardzo szybko wysycha, to powoduje iż jaja obumierają. Dlatego należy przemieszać glebę tak by spodnia warstwa podłoża znajdowała się u góry,a górna warstwa znajdowała się na spodzie pojemnika.
  • Uzupełnianie humusu. Młode larwy są bardzo żarłoczne i zjadają najbardziej pożywne (wysoko proteinowe) substancje. Niestety, jaja nie wylęgłych larw należą do bardzo pożywnych substancji. Dlatego też często zdarza się iż larwy które nie posiadają odpowiedniej ilości lub nieprzemielony humus zjadają jaja.

• Przygotowanie pojemnika dla stadium imago

  • Podłoże dla imago jest zazwyczaj wielowarstwowe. Pojemnikiem dla imago jest akwarium, lub terrarium. Wymiary takiego pojemnika są różne dla poszczególnych rodzai.
  • Na spód pojemnika kładziemy warstwę nie rozdrobnionego humusu. Następnie, nakładamy warstwę rozdrobnionego humusu. Kolejną warstwą jest znowu humus nierozdrobniony. Ostatnią warstwą jest powierzchnia wierzchnia, może być to włókno kokosowe, torf, drobno rozdrobniony humus. Na wierzch kładziemy parę kawałków kory (im więcej powierzchni podłoża przykrywają, tym lepiej), zapobiega to nadmiernemu wysychaniu podłoża.

Hodowla dużych (powyżej 5cm długości imago) chrząszczy z podrodziny kruszczyc (Cetoniidae)

Hodowla tych pięknych dużych chrząszczy jest czasami bardziej pracochłonna niż hodowla rohatyńców (chrząszcze z podrodziny Dynastidae). Często też zdarza się iż mimo doskonałych warunków larwy obumierają lub wschodzą w niewłaściwy sposób, dlatego też trzeba wielu starań by zapewnić 90% poprawnego wylęgu stadium imago. Do najbardziej popularnych rodzai chrząszczy, które wymagają tego troszkę trudniejszego systemu hodowlanego należą między innymi:

• Goliathus
• Mecynorrhina
• Chelorrhina
• Megalorrhina

Opis Systemu Hodowlanego:

Jest bardzo podobna do hodowli mniejszych kruszczyc. Czyli podstawową zasadą przy hodowli chrząszczy egzotycznych jest dzielenie poszczególnych stadiów rozwojowych na osobne pojemniki.

Sam humus, nie wystarcza do zaspokojenia pokarmowych wymagań tych rodzai. Dlatego wymyśla się różne techniki by podnieść jakość pożywienia. Polecam stosowanie pokarmu wysoko proteinowego np. pokarm dla rybek akwariowych (polecam płatki z firmy tetra) lub średnio wilgotną karmę dla psów i kotów. Pożywienie wysoko proteinowe należy wymieniać co 4-5 dni gdyż nie zjedzone resztki bardzo szybko pleśnieją.

Larwy

• Opieka nad stadium larwalnym

  Podstawową różnicą w hodowli tych rodzai jest trzymanie każdej poszczególnej larwy w osobnym pojemniku. Zapobiega to zapędom kanibalistycznym tych larw. W szczególności dotyczy to kruszczyc z rodzaju Goliathus.

  Wielkość pojemnika dla pojedynczej larwy zależy od hodowanego rodzaju. Mniejsze Rodzaje jak np. Megalorrhina wymagają jedno litrowego pojemnika. Większe rodzaje jak np. Chelorrhina wymagają 2 litrowego pojemnika, 3-4 litrowe pojemniki są wymagane dla larw rodzaju Goliathus.

  Tak jak w przypadku mniejszych kruszczyc zbiorniki w których znajdują się larwy wymagają pielęgnacji czyli: podlewania, wymiany humusu i wymieszania całości podłoża (często tworzy się rozwarstwienie podłoża na warstwę suchą i mokrą).

• Przygotowanie pojemnika dla larw

  • Pojemnik na sałatki najlepiej nadaje się do opieki nad stadium larwalnym. Można je kupić w każdym większym sklepie. Na wieczku należy nawiercić lub wypalić parę otworów wentylacyjnych.
  • Do takiego pojemnika wsypujemy nierozdrobniony humus, grubość tej warstwy jest zależna od gatunku hodowanego. Pamiętać trzeba, aby humus był wilgotny, gdyż suchy humus (nie rozdrobniony) nie pobiera wody. A podlewając taki pojemnik, możemy utopić larwę.
  • Delikatnie przenosimy larwę do pojemnika.
  • Przysypujemy larwę drobno rozdrobnionym humusem, włóknem kokosowym lub torfem.

    

Poczwarki

• Opieka nad stadium poczwarki

  Poczwarki (kokolity) najlepiej jest przenieść do jednego zbiorczego pojemnika. Pojemnik powinien być na tyle duży, żeby wszystkie kokolity zmieściły się na jednym poziomie i były oddalone od siebie o około 0,5cm. Przenoszenie kokolitów powinno być bardzo delikatne i najlepiej nie odwracać ich (tzn. powinny się znaleźć w stanie wyjściowym od zabrania z pojemnika). Niektóre hodowle wyciągają poczwarki z kokolitów i inkubują je na sztucznych kokolitach (nieckach), lecz według mnie jest to niepotrzebny zabieg.

  Kokolity należy co tydzień sprawdzać czy zachowały odpowiednią wilgotność, gdyż suche kokolity mogą uwięzić stadium imago wewnątrz. Żeby zapobiec takim incydentom najlepiej jest nadkruszyć kokolit. Wtedy mamy pewność że stadium imago wydostanie się z kokolitu i przy okazji widzimy czy poczwarka odpowiednio się rozwija (nie pleśnieje).

Imago

• Opieka nad stadium imago

  Należy do najprostszych czynności podczas hodowli chrząszczy egzotycznych, ale zarazem jest to najważniejszy element w całej hodowli. Jest tak, ponieważ tylko stadium imago (forma dorosła) jest zdolne do rozmnażania.
  Każdy rodzaj a nawet gatunek ma inne wymagania przestrzenne, lecz jest parę czynności które są niezmienne. Są to np.:

  • Pilnowanie optymalnej wilgotności podłoża. Przynajmniej raz w tygodniu należy podlewać i zraszać podłożę (o ile jest potrzeba). Ziemia powinna być w dotyku wilgotna (nie mokra!).
  • Mieszanie podłoża. Zazwyczaj górna warstwa podłoża bardzo szybko wysycha, to powoduje iż jaja obumierają. Dlatego należy przemieszać glebę tak by spodnia warstwa podłoża znajdowała się u góry,a górna warstwa znajdowała się na spodzie pojemnika.
  • Uzupełnianie humusu. Młode larwy są bardzo żarłoczne i zjadają najbardziej pożywne (wysoko proteinowe) substancje. Niestety, jaja nie wylęgłych larw należą do bardzo pożywnych substancji. Dlatego też często zdarza się iż larwy które nie posiadają odpowiedniej ilości lub nieprzemielony humus zjadają jaja.
  • Wyciąganie jaj z podłoża. Przy mieszaniu lub uzupełnianiu humusem podłoża należy wyciągać jaja do osobnego inkubatora na jaja (osobne małe pudełko z wilgotnym zmielonym humusem). Zapobiega to zjadaniu jaj przez stadium imago i larwalne.

• Przygotowanie pojemnika dla stadium imago

  • Podłoże dla imago jest zazwyczaj wielowarstwowe. Pojemnikiem dla imago jest akwarium, lub terrarium. Wymiary takiego pojemnika są różne dla poszczególnych rodzai.
  • Na spód pojemnika kładziemy warstwę nie rozdrobnionego humusu. Następnie, nakładamy warstwę rozdrobnionego humusu. Kolejną warstwą jest znowu humus nierozdrobniony. Ostatnią warstwą jest powierzchnia wierzchnia, może być to włókno kokosowe, torf, drobno rozdrobniony humus. Na wierzch kładziemy parę kawałków kory (im więcej powierzchni podłoża przykrywają, tym lepiej), zapobiega to nadmiernemu wysychaniu podłoża.

Hodowla chrząszczy z podrodziny rohatyńców (Dynastidae)

Podrodzina tych chrząszczy jest bardzo specyficzna i wymaga wielu specjalnych systemów hodowlanych. Potrzebują też innego składu podłoża niż podrodzina kruszczyc. Do najbardziej popularnych rodzai rohatyńców należą:

• Dynastes
• Chalcosoma
• Megasoma
• Xylotrupes

Opis Systemu Hodowlanego:
Hodowla tej podrodziny jest bardzo podoba do kruszczyc, a mianowicie dzielenie poszczególnych stadiów rozwojowych na osobne pojemniki. Jednakże w tej podrodzinie wyszczególnia się jeszcze specjalny pojemnik do inkubowania jaj oraz specjalne zabiegi pielęgnacji poczwarki.

W podłożu humus powinien być bogaty nie tylko w rozkładające się liście, a w sporą ilość próchna. Larwy tej podrodziny wymaga mieszanki próchna z liśćmi w stosunku 1:1, dodatkowo można jeszcze dokarmiać te stadium wysoko proteinowym pokarmem (jedzenie dla rybek akwariowych, średnio wilgotna karma dla psów i kotów).

Larwy

• Opieka nad stadium larwalnym

  Podobnie jak w przypadku dużych kruszczyc należy trzymać każdą poszczególną larwę w osobnym pojemniku. Zapobiega to zapędom kanibalistycznym tych larw, trzeba tutaj wspomnieć iż larwy tej podrodziny są bardzo żarłoczne i wymagają ciągłej kontroli ilości humusu w podłożu.Wielkość pojemnika dla jednej larwy jest zależna od hodowanego rodzaju. Mniejsze rodzaje np. Xylotrupes wymagają około 2 litrowych pojemników, natomiast większe jak np. Megasoma czy Dynastes należy trzymać w pojemnikach minimum 3-4 litrowych. Podane wielkości pojemników określają optymalną wielkość, aby nie musieć zbytnio często wymieniać humusu.

  Tak jak w przypadku kruszczyc zbiorniki w których znajdują się larwy wymagają pielęgnacji czyli: podlewania, wymiany humusu i wymieszania całości podłoża (nie jest to konieczne, gdyż larwy tej podrodziny bardzo mocno przerabiają podłoże).

• Przygotowanie pojemnika na larwy

  • Pojemnik na sałatki najlepiej nadaje się do opieki nad stadium larwalnym. Można je kupić w każdym większym sklepie. Na wieczku należy nawiercić lub wypalić parę otworów wentylacyjnych.
  • Do takiego pojemnika wsypujemy nierozdrobniony humus, grubość tej warstwy jest zależna od gatunku hodowanego. Pamiętać trzeba, aby humus był wilgotny, gdyż suchy humus (nie rozdrobniony) nie pobiera wody. A podlewając taki pojemnik, możemy utopić larwę.
  • Delikatnie przenosimy larwę do pojemnika.
  • Przysypujemy larwę drobno rozdrobnionym humusem, włóknem kokosowym lub torfem.

Poczwarka

• Opieka nad stadium poczwarki

  Chrząszcze tej podrodziny ma charakterystyczny sposób wchodzenia w stadium poczwarki. Zazwyczaj, larwa w fazie L3 pod koniec swojego cyku (larwalnego) marszczy się, żółknieje i maleje.

  Kolejnym, charakterystycznym zwyczajem larw tej podrodziny jest nie wytwarzanie kokolitów. Larwy które przygotowują się do wejścia w stadium poczwarki wychodzą na powierzchnię gleby i tworzą ubite niecki. Zazwyczaj, odwracają się grzbietem do dołu i zwiją się w literę C. Od tego czasu nie należy przeszkadzać larwie, gdyż może to spowodować zaburzenia w odpowiednim wejściu w stadium poczwarki.

• Opieka nad poczwarkami może być w dwojaki sposób

  • Jeżeli nie posiadamy odpowiednio dużo czasu, pozostawiamy poczwarki w osobnych pojemnikach od larw. Zaletą tej metody jest to iż nowo wylęgłe imago nie uszkodzi innych poczwarek. Minusem jest utrudnienie przy pielęgnacji (dużo pojemników do przejrzenia).
  • Metodą bardziej wymagającą odnośnie czasu jest trzymanie wszystkich poczwarek w jednym pojemniku. Wiele hodowli używa „sztucznych kokolitów”, są to wydrążone niecki w piance poliuretanowej. Można też samemu zrobić w podłożu niecki i delikatnie przełożyć do nich poczwarki. Pozytywnym aspektem tej metody jest łatwość pielęgnacji, gdyż za jednym zamachem pielęgnujemy wszystkie poczwarki. Minusem jest ciągłe doglądanie, gdyż nowo wylęgłe imago od razu trzeba przenieść do pojemnika na imago. Pozostawienie stadium imago w pojemniku od poczwarek może doprowadzić do uszkodzenia pozostałych poczwarek (czasami może dojść nawet do zjedzenia poczwarki przez młode imago).

• Przygotowanie pojemnika na poczwarki

  • Pojemnik do hodowli zbiorczej powinien być niewysoki lecz szeroki. Wsypujemy do niego włókno kokosowe, lub rozdrobniony przez chrząszcze humus, na grubość około 5-8cm.
  • W ziemi wykonujemy pięścią lub jakimś zaokrąglonym przedmiotem dołki (nie za duże), porównywalne do tych które larwa ubiła.
  • Delikatnie przenosimy poczwarki do takich dołków, pamiętając aby były odwrócone grzbietem do dołu.

Imago

• Opieka nad stadium imago

  Podłoże dla tego stadium rozwojowego nie musi być rozdrobnione, gdyż imago tej podrodziny bardzo dobrze sprawdza się w roli rozdrabniania liści oraz próchna.
  Każdy rodzaj a nawet gatunek ma inne wymagania przestrzenne (przy tej podrodzinie zazwyczaj są to duże pojemniki), lecz jest parę czynności przy pielęgnacji podłoża które są niezmienne:

  • Pilnowanie optymalnej wilgotności podłoża. Przynajmniej raz w tygodniu należy podlewać i zraszać podłożę (o ile jest potrzeba). Ziemia powinna być w dotyku wilgotna (nie mokra!).
  • Mieszanie podłoża. Zazwyczaj górna warstwa podłoża bardzo szybko wysycha, to powoduje iż jaja obumierają. Dlatego należy przemieszać glebę tak by spodnia warstwa podłoża znajdowała się u góry,a górna warstwa znajdowała się na spodzie pojemnika.
  • Uzupełnianie humusu. Młode larwy są bardzo żarłoczne i zjadają najbardziej pożywne (wysoko proteinowe) substancje. Niestety, jaja nie wylęgłych larw należą do bardzo pożywnych substancji. Dlatego też często zdarza się iż larwy które nie posiadają odpowiedniej ilości lub nieprzemielony humus zjadają jaja.
  • Wyciąganie jaj z podłoża. Przy mieszaniu lub uzupełnianiu humusem podłoża należy wyciągać jaja do osobnego inkubatora na jaja (osobne małe pudełko z wilgotnym zmielonym humusem). Zapobiega to zjadaniu jaj przez stadium imago i larwalne.

• Przygotowanie pojemnika dla stadium imago

  • Podłoże dla imago jest zazwyczaj wielowarstwowe. Pojemnikiem dla imago jest akwarium, lub terrarium. Wymiary takiego pojemnika są różne dla poszczególnych rodzai.
  • Na spód pojemnika kładziemy warstwę nie rozdrobnionego humusu. Następnie, nakładamy warstwę rozdrobnionego humusu. Kolejną warstwą jest znowu humus nierozdrobniony. Ostatnią warstwą jest powierzchnia wierzchnia, może być to włókno kokosowe, torf, drobno rozdrobniony humus. Na wierzch kładziemy parę kawałków kory (im więcej powierzchni podłoża przykrywają, tym lepiej), zapobiega to nadmiernemu wysychaniu podłoża.

 

Hodowla chrząszczy z podrodziny jelonkowate (Lucanidae)

W Polsce ta podrodzina jest jeszcze praktycznie nieznana. Podejrzewam że jest to związane z brakiem jakichkolwiek artykułów na ten temat, oraz ograniczoną dostępnością tych chrząszczy. Na rynku europejskim najpopularniejszymi rodzajami są:

• Dorcus
• Prosopocoilus
• Lamprima
• Cyclommatus

Opis Systemu Hodowlanego:

Hodowla tych zazwyczaj dużych chrząszczy zasadniczo różni się od innych chrząszczy. Podstawową i najważniejszą różnicą jest właśnie hodowla stadium larwy. Pozostałe czynności są bardzo podobne jak hodowla podrodziny Dynastidae.

Podstawowym pokarmem dla larw jest próchno oraz drewno (najlepiej obumierające). Do hodowli tych larw mogą służyć również wióry z tartaku. Pamiętać należ aby trociny były pochodzenia drzew liściastych, gdyż żywica od drzew iglastych zniechęca larwy do zjadania takich właśnie trocin (drewna).
Próchno należy odpowiednio spreparować, aby nadawało się jako pokarm dla larw.

Larwa

• Opieka nad stadium larwalnym

  Mało jest wiadome na temat hodowli tych larw. Z rozmowy z hodowcami wynika iż larwy są względem siebie kanibalistyczne (jeżeli nie posiadają odpowiedniego pożywienia). Dlatego należy tak samo jak w przypadku dużych kruszczyc czy rohatyńców trzymać każdą larwę w osobnym pojemniku.

  Jako iż larwy tych chrząszczy są dużych rozmiarów (zależnie od rodzaju hodowanego jelonka) należy trzymać je w 1-4 litrowych zbiornikach.

  Substrat który służy jako pokarm dla rozwijającej się larwy można sporządzić według przepisu:

  Uprzednio zebrane białe próchno dębu lub buku moczymy w wodzie przez 24h następnie rozdrabniamy, do zmielonego próchna dobrze jest dodać łyżkę mąki pszennej i odrobinę drożdży, lecz nie jest to konieczne. Tak przygotowany substrat odstawiamy w ciepłe miejsce na około miesiąc,do fermentacji, zmieni wtedy kolor na ceglano-pomarańczowy lub brązowy, tak przygotowany substrat jest gotowy do rozpoczęcia hodowli.

Poczwarka

• Opieka nad stadium poczwarki

  Jako że larwy są hodowane w osobnych pojemnikach, nie wymagają przenoszenia do zbiorczego pojemnika. Jednak, przenosząc poczwarki do zbiorczego pojemnika ułatwiamy hodowlę.

  Larwy tej podrodziny podobnie jak w przypadku rohatyńców nie wytwarzają kokolitu. Dlatego nie należy przysypywać larw w fazie L3, leżących na podłożu (w wydrążonym i ubitym dołku).

Imago

• Opieka nad stadium imago

  Przygotowanie odpowiedniego pojemnika do hodowli tej podrodziny jest nieco bardziej skomplikowanie, niż w przypadku podrodziny kruszczyc.

  Pojemnik powinien zawierać 2 składniki; gałęzie (dębu,buku) i substrat (drobno zmielone próchno). Gałęzie powinny być stosunkowo twarde (początkowa faza rozkładu).

  Ułożenie poszczególnych składników nie wymaga jakiś komplikacji. Do pustego pojemnika wrzucamy gałęzie. Gałęzie przysypujemy substratem, tak aby wystawały tylko końcówki nad powierzchnię gleby.

  Podłoże powinno być wilgotne lecz nie mokre. Gdy weźmiemy substrat do ręki to nie powinien przyklejać się do dłoni, lecz gdy zaciśniemy pięść z substratem to powinna kapać z niej woda.

 

Przygotowanie pożywienia do hodowli chrząszczy egzotycznych

Kolejnym bardzo ważnym elementem w hodowli chrząszczy jest przygotowanie dobrego pożywienia dla larw (tzn. humusu). Pamiętać trzeba też o wielkości larw, gdyż małe larwy nie poradzą sobie z słabo rozłożonymi liśćmi. Dlatego tez można wyszczególnić dwie grupy zabiegów poddawanych humusowi.

Rozdrabnianie

Rozdrobnić humus, czyli rozkładające się liście drzew liściowych oraz próchna można w dwa sposoby:

• Rozdrabiania ręczne. Polega na rozszarpywaniu dużych liści i kawałków próchna na drobne kawałki. Metoda ta jest szybka i zadowalająca dla młodych larw większych gatunków chrząszczy (np. wszystkie Dynastidae, Goliathus, Mecynorrhina, Chelorrhina, Megalorrhina). Może być niewskazana u chrząszczy średniej wielkości (np. Eudicella, Cheirolasia, Pachnoda). Lecz na pewno jest to niewskazane u małych gatunków chrząszczy (np. Stephanorrhina, Chlorocala, Protaetia).
• Rozdrabnianie przy użyciu maszynki do mielenia mięsa. Może wydaje się to absurdalne i śmieszne ale właśnie ta maszyna jest bardzo dobra do rozdrabniania humusu. Taki humus jest bardzo drobny i wyśmienicie nadaje się jako podłoże do hodowli chrząszczy. Wszystkie młode larwy mają bardzo łatwo dostępne pożywienie, dlatego wskazanym jest użycie takiego humusu w pojemnikach do trzymania imago. Jedynie rodzaje takie jak Goliathus, Megalorrhina i większe gatunki podrodziny Dynastidae nie wymagają użycia takiego podłoża do inkubacji jaj.

 

Sterylizacja

Często zabierając z lasu humus zabieramy organizmy które potrafią zredukować lub całkowicie wyniszczyć naszą całą hodowlę. Do takich organizmów należą pewne grzyby, wirusy, bakterie, owady i nicienie. Dlatego też, humus należy poddać pewnym zabiegom:

• Wyparzanie humusu w piekarniku. Humus włożony do np. żaroodpornej misy wstawiamy do piekarnika rozgrzanego do 180-200°C na 15-20 min.
• Wyparzenie. Wkładamy humus do wielkiego naczynia i przykrywamy sitem z góry. Nakładamy na sito jakiś ciężki przedmiot (np. kamień), zgniatając przy tym humus. Zalewamy całość wrzątkiem, tak żeby woda zalewała całkowicie humus. Gdy woda ostygnie, humus odcedzamy i suszymy.
• Metoda ekologiczna. Jeżeli jesteśmy pewni że zabraliśmy humus z bardzo czystego środowiska i po przeglądnięciu nie widzimy żadnych organizmów możemy spokojnie podawać bezpośrednio humus larwom. Przy tej metodzie dobrym sposobem jest zbieranie humusu jesienią, do czarnych worków. Minusowa temperatura przemrozi i zdezynfekuje humus.

 

Bardzo ważnym aspektem jest wybór nastawienia hodowli. Można nastawić się na hodowlę:

• Czysto hobbystyczną.Jeżeli nie zależy nam na wielkiej liczebności chrząszczy, a jedyne czego oczekujemy to piękno chrząszczy. Hodowla ta nie wymaga dużego nakładu czasu i finansów.
• ProdukcyjnąW tym systemie najważniejsza jest ilość wyprodukowanych larw chrząszczy (co przekłada się na liczebność stadium imago). System ten jest bardzo pracochłonny, ale daje wyraźne efekty.
• Hobbystyczną z nastawieniem na ilość.Jest to system pośredni pomiędzy produkcyjnym a czystym hodowlanym. Wymaga prawie tyle samo czasu co czysto produkcyjne nastawienie lecz jest o wiele prostsze i nie wymaga takich nakładów finansowych.

 
Opracowanie i źródła informacji
Tekst i zdjęcia Paweł Thoma na podstawie własnych doświadczeń.

Liczba wyświetleń: 13787