[14]
Loading...
Psalmopoeus cambridgei – ptasznik trynidadzki
Jest to największy ptasznik z rodzaju Psalmopoeus.
Nazewnictwo
Nazwa polska: Ptasznik trynidadzki
Nazwa angielska: Trinidad chevron
Starsze nazwy tego gatunku ptasznika to Santaremia longipes i Psalmopoeus cambridgii.
Systematyka
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.
| Domena: | eukarionty (Eucaryota) |
| Królestwo: | zwierzęta (Animalia) |
| Typ: | stawonogi (Arthropoda) |
| Podtyp: | szczękoczułkowce (Chelicerata) |
| Gromada: | pajęczaki (Arachnida) |
| Rząd: | Pająki (Araneae) |
| Podrząd: | Opisthothelae |
| Infrarząd: | Mygalomorphae |
| Rodzina: | Theraphosidae |
Sklasyfikowany w 1895 roku przez Pocock’a.
Wygląd
Dorasta do 7 cm ciała (samce do 5 cm). Dojrzały samiec osiąga z rozpostartymi odnóżami do 20 cm długości. Samice są mniejsze (około 15-18 cm), lecz masywniejsze.
Gęste owłosienie i długie odnóża pomagają temu pająkowi w dokonywaniu długich skoków i lotów ślizgowych. Zwierzęta te potrafią skoczyć wzwyż z miejsca na wysokość nawet 20 cm.
Występowanie
Psalmopoeus cambridgei – ptasznik trynidadzki (Pocock, 1895) na wolności występuje na Trynidadzie i Tobago.
Długość życia
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Aktywność
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Biotop
W naturze przebywa w koronach wysokich drzew, gdzie buduje z pajęczyny gniazdo i prowadzący do niego system korytarzy. Niektóre osobniki wybierają na kryjówki podstawy drzew, gdzie na sieci nanoszą podłoże.
Zachowanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.
Większość osobników tego gatunku jest agresywna i nierzadko przyjmuje postawę obronną. Bardzo rzadko broni się jednak ukąszeniem – najczęściej pozoruje atak uderzając przednimi odnóżami w napastnika. Czeka, aż intruz się wycofa. Jeżeli to nie nastąpi, to ptasznik ucieka. Nie wyczesuje włosków parzących z odwłoka. Ptasznik ten jest bardzo szybki i doskonale skacze, tak więc trzeba uważać, kiedy otwieramy jego terrarium.
Jadowitość
Psalmopoeus cambridgei nie posiada jadu niebezpiecznego dla człowieka, potrafi jednak boleśnie ukąsić (jego zęby jadowe osiągają 1,5 cm długości).
Terrarium
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.
Wymaga wysokiego terrarium o wymiarach 20x50x20 cm (dł. x wys. x szer.). Jako podłoża można użyć torfu lub substratu kokosowego.
W terrarium powinny znajdować się gałęzie i konary – pająk uplecie sobie na nich pajęczynowe gniazdo. Czasami nanosi na sieć drobne kamyczki, torf i kawałeczki kory. Obserwacja tego procesu jest naprawdę fascynująca – mały pająk mozolnie wciąga spore kamienie, w sobie tylko wiadomym celu, do kryjówki.
Temperatura
Optymalna temperatura dla tego gatunku to 26-30°C (nocą 20-23°C),
Wilgotność
Wilgotność powinna utrzymywać się na poziomie 75-80%; utrzymujemy ją poprzez spryskiwanie podłoża i gałęzi wodą. Można wstawić miseczkę z wodą – jednak niektóre osobniki uparcie ją zasypują torfem, tak jak moja samica.
Żywienie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.
Psalmopoeus cambridgei są żarłoczne, jadają różne owady – świerszcze, szarańczę, karaczany. Uwielbiają owady latające.
Dymorfizm płciowy
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.
Ubarwienie i wygląd obu płci jest trochę inny – oczywiście mówimy tu o osobnikach dojrzałych. Samice są brązowe, na ich odwłoku występuje jasnobrązowy ornament, końcówki odnóży (stopy) z pomarańczową plamką. Samce są również brązowe, lecz nie mają wzoru na odwłoku i koloru na stopach. Ten dymorfizm jest widoczny jednak dopiero po uzyskaniu dojrzałości płciowej. Spodnia strona ciała czarna z metalicznozielonym połyskiem. Młode do 2-3 wylinki są czarne z różowo-czarnym ornamentem na odwłoku. Później są miniaturkami dorosłych samic.
Dojrzały samiec ma na przedniej parze odnóży krocznych haczyki (są one dość słabo widoczne, ze względu na mocne owłosienie odnóży), a na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy). Poza tym wydaje dość głośne dźwięki przypominające cmokanie.
Rozmnażanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.
Przed łączeniem należy oba ptaszniki dobrze nakarmić; samica wykazuje niekiedy agresywność w stosunku do partnera. Przed kopulacją samiec uderza odnóżami o podłoże, dając w ten sposób samicy znak, że jest gotowy do zbliżenia. Do kopulacji dochodzi najczęściej już w kilka minut po spotkaniu pająków. Wytworzenie kokonu następuje po 2-3 miesiącach od dopuszczenia. Po 6-8 tygodniach samica otwiera kokon i wypuszcza z niego młode (od 50 do 150 sztuk). Są one dość duże – licząc z odnóżami mierzą ponad 1 cm długości. Od samego początku należy trzymać je osobno, ponieważ mają wielkie skłonności do kanibalizmu. Niekiedy zdarzają się dwa kokony w odstępie miesiąca. Małe pajączki przy dobrym karmieniu bardzo szybko rosną i w rok osiągają dojrzałość płciową (samiec 8-9 wylinka, samica 11-12 wylinka). Oczywiście znane są przypadki dojrzewania samic już około 9 wylinki. Zdarza się, że młode, około roczne samice wytwarzają kokon bez jakiegokolwiek kontaktu z samcem. Niestety, z takich nie zapłodnionych jajeczek nie doczekamy się potomstwa. Jedna z moich samic złożyła taki właśnie kokon. W środku było około 150 jaj.
Opracowanie i źródła informacji
Awikularia
Literatura:
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
F. Kovarik, Chov sklipkanu, 2001;
L. Klatil, Sklipkani krasavci z chlupatyma nohama, 1998;
G. Stadler, Vogelspinnen, 2000;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, Version 5.5;
P. Klaas, Vogelspinnen im Terrarium, 1993;
Rick C. West, www.birdspiders.com;
www.poecilotheria.com;
www.giantspiders.com;
www.tarantulas.ru;
www.cyriocosmus.com;
własne doświadczenia;
Raporty rozmnożeniowe
Liczba wyświetleń: 38404
