[12]
Loading...
Psalmopoeus irminia – ptasznik wenezuelski
Nazewnictwo
Nazwa angielska: Suntiger Tarantula.
Systematyka
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.
| Domena: | eukarionty (Eucaryota) |
| Królestwo: | zwierzęta (Animalia) |
| Typ: | stawonogi (Arthropoda) |
| Podtyp: | szczękoczułkowce (Chelicerata) |
| Gromada: | pajęczaki (Arachnida) |
| Rząd: | Pająki (Araneae) |
| Podrząd: | Opisthothelae |
| Infrarząd: | Mygalomorphae |
| Rodzina: | Theraphosidae |
Sklasyfikowany w 1994 roku przez Saager’a.
Wygląd
Dorasta do 5,5 cm ciała, z rozpostartymi odnożami do 13 cm.
Pięknie ubarwiony, nadrzewny ptasznik. Dorosłe samce i samice różnią się ubarwieniem i wyglądem. Podstawowym ubarwieniem samicy jest czerń. Odwłok z różowo-czarnym ornamentem. Tarczka grzbietowa czarna. Odnóża również czarne, z różowymi plamkami na stopach i piętach. Dorosły samiec jest mniejszy od samicy, jego podstawową barwą jest brąz. Nie ma wzoru na odwłoku, odnoża są gęsto owłosione – swoim wyglądem przypomina samca Psalmopoeus cambridgei (oczywiście w pomniejszonej wersji). Młode mają ubarwienie dorosłych samic. Maluchy po 1-3 wylince są niemal nie do odróżnienia od młodych Psalmopoeus cambridgei. Obie płcie osiągają ostateczny wygląd po uzyskaniu dojrzałości płciowej.
Występowanie
Na wolności występuje w Wenezueli.
Biotop
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Długość życia
Aktywność
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Zachowanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.
Nie wyczesuje także włosków parzących z odwłoka. Jest za to szybki i bardzo skoczny.
Jadowitość
Psalmopoeus irminia nie ma jadu niebezpiecznego dla człowieka,. Chociaż zdarza się, że próbuje ukąsić – nie ma to jednak żadnych przykrych skutków dla pogryzionego. Bardzo rzadko pojawia się opuchlizna, najczęściej zostają tylko dwa niewyraźne ślady po zębach jadowych.
Terrarium
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.
Wymaga terrarium o wymiarach 20x40x20 cm (dł. x wys. x szer.). Można w nim posadzić rośliny, np. z rodzaju Scindapsus. Podłożem może być torf kwaśny lub substrat kokosowy. Konieczne są konary, na których pająk zbuduje sobie pajęczynowe gniazdo.
Temperatura
Optymalna temperatura dla tego gatunku to 25-28°C (nocą może spaść do 20-22°C).
Wilgotność
Utrzymujemy na poziomie około 75%.
Żywienie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.
Ptaszniki karmimy różnymi owadami – karaczanami, świerszczami, szarańczą. Młode chętnie jedzą larwy mącznika młynarka.
Dymorfizm płciowy
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.
Dojrzały samiec ma na przedniej parze odnóży krocznych haczyki, a na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy).
Rozmnażanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.
Dobrze rozmnaża się w niewoli. Przed łączeniem należy parę dobrze nakarmić – zdarza się często, że samiec kończy jako weselny posiłek w szczękoczułkach samicy.
Nierzadko zdarza się, że parę tego gatunku trzeba dopuszczać kilka razy, zanim nastąpi kopulacja. Zwykle ma ona miejsce natychmiast po spotkaniu pary i trwa zaledwie kilka sekund. Dla pewności po miesiącu można znowu wpuścić samca do terrarium partnerki. Kokon wytwarzany jest 6-10 tygodni po kopulacji i czasami wplatany w ścianki gniazda. Jedna z moich samiczek wytworzyła kokon równo po 2 miesiącach od łączenia, druga po 2,5 miesiącach. Kokon można odebrać lub zostawić samicy na 3-4 tygodnie – pozostawiam to do decyzji hodowcy. Po około 2 tygodniach z jaj wykształcają się nimfy I, a po kolejnych 7 dniach w kokonie są już nimfy II. Są one nieporównywalnie większe od nimf większości ptaszników – mierzą 7-8 mm długości. Po dalszych 2 tygodniach młode pajączki są już w pełni ukształtowane. Są dość duże, mierzą ponad 1 cm długości (dla porównania – młode np. Acanthoscurria geniculata mają wielkość 4-5 mm). Czasami miesiąc po wytworzeniu kokonu samica robi kolejny – to się dość często zdarza u tego gatunku. Zwykle jednak jajeczek jest o połowę mniej.
Odchów młodych nie stwarza większych problemów, przy dobrym karmieniu szybko rosną i osiągają dojrzałość płciową w 8-9 miesięcy, samice nieco później. W kokonie jest od 30 do 200 młodych.
Opracowanie i źródła informacji
Awikularia
Literatura:
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
F. Kovarik, Chov sklipkanu, 2001;
G. Stadler, Vogelspinnen, 2000;
H. J. Peters, Tarantulas of the world, Kleiner Atlas der Vogelspinnen, cz. 2, 2000;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, Version 5.5;
Rick C. West, www.birdspiders.com;
www.poecilotheria.com ;
www.giantspiders.com ;
www.tarantulas.ru ;
www.cyriocosmus.com ;
własne doświadczenia.
Raporty rozmnożeniowe
Liczba wyświetleń: 62432
