Ptaszniki – pytania

2. Jaki pająk jest najlepszy dla początkującego ?

W hodowli przyjęło się ogólnie, że najlepsze dla początkującego są ptaszniki:

• Nieagresywne
• Słabo jadowite
• Wykazujące dużą odporność do wahań temperatury i wilgotności w terrarium

Te trzy punkty najlepiej chyba spełniają przedstawiciele takich rodzajów jak Acanthoscurria, Brachypelma, Grammostola, Lasiodora, Nhandu oraz kilka innych. Większość ptaszników z tych rodzajów bardzo dobrze nadaje się dla początkujących hodowców. Zwierzęta te nie mają silnego jadu, a jego toksyczność jest porównywalna do toksyczności jadu pszczoły. Wykształciły one jednak inną taktykę obrony: kiedy ptasznik zostaje zaatakowany próbuje uciec, albo stosuje swoją broń, czyli wyczesuje włoski parzące z odwłoka w kierunku napastnika, które mogą wywołać u niego silny odczyn i dają zwierzęciu czas na ucieczkę. Włoski, po dostaniu się do nozdrzy i oczu agresora, są niezwykle drażniące. W przypadku hodowli ptasznika, potencjalnym agresorem jesteśmy my – hodowcy. Większość przedstawicieli powyższych rodzajów, to jednak bardzo spokojne pająki, które atakują chyba tylko in extremis. Ptaszniki te są bardzo zróżnicowane jeśli chodzi o rozmiar oraz ubarwienie i wielu hodowców właśnie od nich zaczynało. Najbardziej polecam następujące gatunki (kolejność całkowicie przypadkowa):

• Acanthoscurria geniculata – Bardzo ciekawie ubarwiony (białe paski na odnóżach i ciemno-rudy odwłok) i żarłoczny gatunek pająka. Dorosłe i podrośnięte osobniki potrafią pokazać ząbki, ale mało kiedy kończy się to atakiem.
• Nhandu chromatus – Bardzo podobny do A. geniculata tak wizualnie jak i pod względem zachowania. Dorasta nieco mniejszych rozmiarów co przez niektórych jest pożądaną cechą.
• Lasiodora parahybana – Imponujących rozmiarów, jednolicie ubarwiony ptasznik, problemem może być wykarmienie osobników L1 ponieważ są bardzo małe. Dużym plusem jest szybki wzrost i ogromne wręcz przyrosty po wylinkach(oczywiście przy zapewnionych odpowiednich warunkach i żywieniu).
• Chromatopelma cyaneopubescens – Bardzo kolorowy: ciemno-zielony karapaks, niebieskie odnóża i pomarańczowy odwłok. jest to średnich rozmiarów pająk, produkuje olbrzymie ilości pajęczyny z której buduje sobie gniazdo między elementami wystroju terrarium.

Poniższe gatunki, moim zdaniem nieco słabiej nadają na się na pierwszego ptasznika, a to ze względu na ich dość słaby apetyt i powolny wzrost i z tego powodu mogą szybko się znudzić. Jednak powyższe wady bardzo dobrze wynagradza ich wspaniałe ubarwienie.

• Brachypelma albopilosum – Mimo że jest jednolicie ubarwiony, dzięki kręconym włoskom na odnóżach i odwłoku, posiada osobliwy urok.
• Brachypelma smithi – Osiąga dość znaczne rozmiary i dzięki swojemu wyglądowi (jasna obwódka wokół karapaksu i pomarańczowe paski na odnóżach) bardzo często występuje w filmach.
• Brachypelma boehmei – Jest nieco bardziej nerwowy niż B. albopilosum czy B. smithi, ale rekompensuje to pięknym pomarańczowo-czerwonym kolorem odnóży.
• Brachypelma auratum – Również bardzo ładny pająk, posiadający intensywnie wybarwione paski na rzepkach (od koloru ciemnopomarańczowego do czerwonego).
• Brachypelma emilia – Uważany za jednego z najpiękniejszych i najłagodniejszych ptaszników. Posiada piękny, pomarańczowo-czarny karapaks i pomarańczowy pas na środku odnóży.
• Brachypelma annitha – Wyglądem przypomina B. smithi, jednak jest nieco mniejszy a jego ubarwienie jest o wiele żywsze i piękniejsze. Jest jednak dość trudno dostępny w handlu.
• Brachypelma vagans – Istnieje wiele kontrowersji w kwestii tego, czy ten pająk powinien być polecany początkującym hodowcom. Faktem jest to, że dorosłe osobniki są nieprzewidywalne i nie mają łagodnego usposobienia. Wiele osobników reaguje agresją nawet na najmniejsza prowokację ze strony hodowcy, przy czym należy dodać, że wyczesują wtedy włoski parzące, albo starają się kąsać. Jest aksamitnie czarny z żywoczerwonymi włoskami na odwłoku.
• Grammostola rosea – Posiada piękny różowy karapks, lecz trafiają się osobniki agresywne. Dużym minusem są wielomiesięczne głodówki nawet u bardzo młodych osobników.
• Grammostola pulchra – Cały pająk jest aksamitnie czarny, niestety podobnie jak G. rosea lubi robić sobie głodówki.

Dużym plusem ptaszników z rodzaju Grammostolajest fakt że są o wiele bardziej aktywne, niż pająki z rodzaju Brachypelma , które dużą część dnia spędzają w swej kryjówce. Znane są ze swego wędrownego trybu życia i często przebywają poza kryjówką.

Polecić można jeszcze wiele różnych naziemnych gatunków(Aphonopelma spp., Thrixopelma spp., Xenesthis spp.) ale ze względu na wyższą cenę i gorszą dostępność są rzadziej wybierane na pierwszego ptasznika.

Co do nadrzewnych gatunków, to najbardziej polecam przedstawicieli rodzaju Psalmopoeus, gdyż mimo tego, iż często są agresywne, to jednak ich jad jest bardzo słaby i nie są tak wrażliwe na warunki panujące w terrarium, jak Avicularia spp. (warto wspomnieć, że wśród tych ptaszników notuje się często dużą liczbę zgonów wśród młodych osobników co spowodowane jest właśnie znaczną wrażliwością na odchylenia warunków panujących w terrarium).

Należy dodać jednak, że zanim zabierzemy się za hodowlę ptaszników nadrzewnych, powinniśmy mieć już pewne doświadczenie przy obchodzeniu się z ptasznikami, gdyż wszystkie gatunki nadrzewne są bardzo szybkie oraz mają zdolność do skoków.

Co do pająków podziemnych, to nie nadają się dla początkujących, gdyż ptaszniki te są zwykle bardzo agresywne i mocno jadowite. Przykładem jest piękna Haplopelma lividum. Poza tym do hodowli tych zwierząt potrzebne jest dość wysokie terrarium, które pomieści dużą ilość podłoża (czasem nawet 25 cm substratu).

Liczba wyświetleń: 36522