Pterinochilus chordatus – ptasznik

Pterinochilus chordatus – ptasznik

Pterinochilus chordatus, to ptasznik afrykański, o agresywnym charakterze i silnym jadzie. Z tych względów jest polecany tylko dla doświadczonych hodowców. Jest drugim najbardziej popularnym w hodowli gatunkiem z tego rodzaju.

Nazewnictwo

Nazwa angielska: Killimanjaro mustard baboon spider

Starsze nazwy: Harpactira chordata, Pterinochilus raptor, Pterinochilus widenmanni, Pterinochilus affinis, Pterinochilus sjöstedti, Pterinochilus carnivorus, Pterinochilus brunellii, Coelogenium raveni, Pterinochilus raven

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.

Domena:	eukarionty (Eucaryota)
Królestwo:	zwierzęta (Animalia)
Typ:	stawonogi (Arthropoda)
Podtyp:	szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada:	pajęczaki (Arachnida)
Rząd:	Pająki (Araneae)
Podrząd:	Opisthothelae
Infrarząd:	Mygalomorphae
Rodzina:	Theraphosidae

Został on odkryty w 1873 roku przez niemieckiego zoologa Carla Eduarda Adolpha Gerstäckera.

Wygląd

Pterinochilus chordatus to średniej wielkości ptaszniki dorastające do ok. 5-6 cm długości ciała w przypadku samic i 3-4 cm długości ciała w przypadku samców. Rozpiętość odnóży w przypadku tego gatunku to ok. 12-15 cm.

Podstawowe ubarwienie P. chordatus jest ciemno beżowe, lub beżowe w zależności od odmiany z licznymi czarnymi plamkami. Karapaks ciemnobeżowy (czasami określany również jako złotawy) z licznymi promieniście rozłożonymi paskami. Wokół oczu dwie ciemniejsze plamy. Odwłok koloru ciemnobeżowego lub ciemnobrązowego z licznymi czarnymi plamkami. Odnóża posiadają znacznie ciemniejsze uda, pomiędzy nimi a rzepką występuje charakterystyczna jasnożółta przepaska.

Odmiany barwne

W przypadku tego gatunku wyróżnia się trzy odmiany:

• TCF (Typical Colour Form) – typowa forma kolorystyczna.
• DCF (Dark Colour Form) – ciemniejsza forma Pterinochilus chordatus.
• LCF (Light Colour Form) – jaśniejsza forma Pterinochilus chordatus. Podstawowe ubarwienie podobne jak u pokrewnego gatunku P. lugardi.

Powyższe formy mogą przybierać postać pośrednią (zarówno hodowli, jak i w naturze), przez co czasami może być trudno przypisać konkretnego osobnika do danej odmiany, a sama ocena może być subiektywna. Ubarwienie może też zależeć od czasu, który upłynął od ostatniej wylinki.

Występowanie

Pterinochilus chordatus występuje w Zachodniej Afryce, w takich państwach jak: Kenia, Sudan, Tanzania, Mozambik, Uganda, Somalia, Etiopia.

Biotop

Stepy, sawanny lub lasy, gdzie można go znaleźć w norkach oplatanych siecią.

Długość życia

Tak jak u większości ptaszników samice żyją znacznie dłużej (ok. 10-15 lat), niż samce (ok. 1 roku po ostatniej wylince).

Aktywność

Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.

W przeciwieństwie do blisko spokrewnionego P. murinus, P. chordatus nie oplata siecią aż tak mocno swoich kryjówek. Jest to jednak szybki i agresywny pająk. W sytuacji zagrożenia ratuje się w pierwszej kolejności ucieczką, jednak pozbawiony tej możliwości przyjmuje pozycję defensywną, jeśli pozycja defensywna nic nie daje atakuje. Pterinochilus chordatus może także wydawać dźwięki za pomocą organów strydulacyjnych, jest jednak pozbawiony możliwości wyczesywania włosków parzących.

Jadowitość

Podobnie jak pokrewne gatunki tego rodzaju Pterinochilus chordatus posiada silny jad, który może stanowić potencjalne zagrożenie dla zdrowia człowieka.

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Optymalne wymiary to ok. 25x25x25 cm. P. chordatus hodujemy pojedynczo. Jako podłoże można zastosować mieszankę torfu lub włókna kokosowego z piaskiem o grubości ok. 5 cm. Jako kryjówkę można zastosować kawałek kory lub korzenie. Aby odwzorować naturalne środowisko można dodać do terrarium kępy suchych traw. W terrarium można też umieścić miseczkę z wodą.

Temperatura

Temperatura powinna wynosić ok. 27-28°C w dzień, w nocy nie powinna spadać poniżej 20°C.

Wilgotność

Około 60%.

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Jak wszystkie gatunki należące do tego rodzaju ptaszniki te są bardzo żarłoczne i chętnie polują.

Dymorfizm płciowy

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.

Samce są zdecydowanie mniejsze od samic. Nie różnią się jednak od nich ubarwieniem.

W przypadku tego gatunku bulbusy samców przybierają gruszkowaty kształt z cienkim, zakręconym, spiczastym embolus, który jest dodatkowo zagięty przy samej końcówce. Brak kila wzdłuż embolus.

Spermateka samic nie posiada płatów końcowych, a jej trzony są delikatnie zwężone w środku i zwrócone zazwyczaj na zewnątrz.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

Rozmnażanie Pterinochilus chordatus nie jest trudne. Po osiągnięciu dojrzałości płciowej (samiec ok. 1-1,5 roku, samica ok. 2 lat) należy wpuścić samca do nakarmionej wcześniej samicy. Zazwyczaj samica nie przejawia agresji wobec samca. Kokon tworzony jest po ok. 6-12 tygodni po kopulacji w samym kokonie znajduje się zazwyczaj 50 – 200 jaj. W zależności od temperatury po ok. 4-5 tygodniach pojawiają się nimfy, a po kolejnych 2-3 tygodniach osobniki L1.

Ochrona

Pterinochilus chordatus nie jest pod ochroną CITES. W miejscu występowania może być chroniony lokalnym prawem zabraniającym jego odłowów.

 

Literatura
Opracował:
Awikularia

Aktualizacja:
Krzysztof Lis (Vulpes90)

• BaboonSpiders.de
• Arachnea.org
• ArcanaSpider.com

Liczba wyświetleń: 6428