Schistocerca gregaria – szarańcza pustynna

Schistocerca gregaria – szarańcza pustynna

Szarańcza pustynna (Schistocerca gregaria Forskal 1775) to należący do rodziny szarańczowatych (Acrididae) owad osiągający 6-9 cm długości. Stosunkowo masywna budowa ciała, długie skrzydła wystające za odwłok oraz mocne odnóża skoczne umożliwiają sprawne przemieszczanie się. Ubarwienie dość zróżnicowane (od szaro – zielonego poprzez odcienie zieleni i żółci, aż po czerwień) zależne od rodzaju dostępnego pożywienia, poziomu wilgotności jak i od formy owada – która również poniekąd wynika z warunków w hodowli. Dymorfizm płciowy dość słabo zaznaczony, samica jest większa, bardziej masywna, w stanie spoczynku widać u niej koniec pokładełka składający się z dwóch części. Samce również nieco intensywniej wybarwiają się, ale widać to dopiero po kilku tygodniach od wylinki imaginalnej.

Ciekawostki

W naturze Schistocerca gregaria jest jednym z najgroźniejszych szkodników plantacji i pól uprawnych, do dziś, mimo zastosowania nowoczesnych metod zwalczania chemicznego i biologicznego stanowi nie lada problem w środkowej i północnej Afryce. Wyróżniamy dwie formy owada: solitaria – stacjonarną i gregaria – wędrowną. Owady mogą stać się formą wędrowną w każdej fazie swojego rozwoju, poprzez stymulację feromonami i pocieraniem odnóży w rezultacie dużego zagęszczenia. W formie osiadłej osobniki dorosłe są nieco większe od osobników w formie wędrownej.

Żywienie

Owad niewybredny, zjada bez opamiętania praktycznie wszystkie podane rośliny. Generalnie zalecane jest podawanie różnego rodzaju traw, ale można bezpiecznie podawać również kapustę, cykorię, liście drzew i krzewów liściastych (takich jak lipa, dąb, klon czy róża), marchew, jabłko czy mango. Owoce nie powinny stanowić całkowitej diety, mogą być uzupełnieniem do liści roślin. Nie podawać sałaty.

Wystrój terrarium

W terrarium powinno znajdować się dużo gałązek, polecam sztuczne rośliny, które nie zostaną zjedzone, a w dużym stopniu powiększają przestrzeń życiową owadów, ułatwiają również przejście wylinek. Na podłoże polecam mieszaninę piasku, torfu z małym dodatkiem drobnego żwiru, który ułatwia przepuszczalność wody nie utrudniając wydostania się wylęgu. Grubość podłoża powinna wynosić minimum 6 cm z racji głębokości składania jaj. Terrarium powinno być typu pionowego, gdyż owady większość swego życia spędzają na roślinach – wystroju.

Oświetlenie

Jest ono bardzo ważne w przypadku tego gatunku. Oświetlenie powinno być intensywne i swoim spektrum być zbliżone do światła słonecznego. Polecam używanie żarówek punktowych („spot”) o mocy 60W – 40 cm od podłoża, jeśli mamy wyższe terrarium musimy zastosować stosunkowo mocniejsze żarówki. W mojej hodowli stosuję właśnie taką żarówkę + doświetlenie świetlówką o barwie światła dziennego. Zalecany jest cykl 12 h oświetlenia, ale nie jest on krytyczny.

Temperatura

Jest to owad pustynny wymagający wysokich temperatur w dzień 30-35°C, w nocy nie musimy doprowadzać do „pustynnych” spadków temperatury, wystarczy spadek do temperatury pokojowej. Pomimo żarówek do utrzymania temperatury w dzień można stosować maty grzewcze, oraz izolować ścianki terrarium oraz przykrycie styropianem bądź różnego rodzaju piankami.

Wilgotność

Bardzo ważne jest zachowanie niskiej wilgotności, maks. 40%. Jako gatunek pustynny, szarańcza ta jest bardzo podatna na różnego rodzaju infekcje, których wzrost przy wysokiej temperaturze i złej – za wysokiej wilgotności jest makabryczny. Spryskujemy tylko podłoże, a najlepiej jego połowę. Najważniejsze jest zachowanie dobrej wentylacji w terrarium, dlatego jako przykrycie polecam siatki plastikowe o wymiarach kratki 1/1 mm.

Rozmnażanie

W optymalnej temperaturze przy optymalnym oświetleniu po około miesiącu od ostatniej wylinki imago przystępują do rozrodu. Dojrzałości płciowej osobników imago towarzyszy bardzo atrakcyjne dla oka ubarwienie (odcienie żółci lub czerwieni, również zależne od warunków). Zaloty są bardzo prymitywne, samce ograniczają się do skoków „z zasadzki” na samice po czym, jeśli samiec nie zostanie zrzucony następuje kopulacja.
Po około dwóch tygodniach samice przystępują do składania jaj. Inkubacja jaj w temperaturze 35°C trwa około tygodnia. Jaja można przechowywać dłużej, stopniowo zmniejszając temperaturę ich inkubacji do ok. 20°C. Jaja otacza specjalny kokon (ooteka) ochronny strukturą przypominający piankę PU, w niewielkim stopniu chroni on przed utratą wilgoci oraz zniszczeniem/zjedzeniem jaj przez pasożyty. Rozwój młodych jest bardzo szybki, średnio przypada nieco ponad 1 tydzień na wylinkę, po miesiącu od wyklucia owady osiągną już stadium imago.

 

Opracowanie i źródła informacji
Nosgoth na podstawie obserwacji, doświadczeń własnych oraz niezliczonej literatury
w tym: „Terrarientiere” Siegfried Schmitz (BLV) oraz Woliera 01/2007

Liczba wyświetleń: 10099