Loading...
Scolytidae – kornikowate
podrodzina chrząszczy
Bardzo małe chrząszcze (krajowe mają rozmiary 1-9 mm). Ciało walcowate, głowa prawie kulista, wyciągnięta w ryjek, pochylona w dół i od góry przykryta przedpleczem. Czułki kolankowato załamane, zakończone buławką. Oczy duże, okrągławe, czasami podzielone na dwie części. Pokrywy często punktowane i pokryte włoskami lub łuskami tworzącymi rysunek na powierzchni pokryw.Barwa chrząszczy ciemna, od brunatnej do czarnej. Zakończenie pokryw jest ważną cechą charakterystyczną gatunku. Może być ono łagodnie zaokrąglone (bez wzgórków, lub ze wzgórkami, włoskami), może być również ścięte (z różną liczbą ząbków na ścięciu). Ważną cechą jest także spód odwłoka:
- z profilu poziomy (występuje ścięcie pokryw) – podrodzina korniki właściwe – Ipinae;
- z profilu stromo podcięty ku górze (ścięcia pokryw brak) – podrodzina ogłodki – Scolytinae
Larwy białe, z brunatną głową, beznogie, łukowato zgięte i zgrubiałe w przedniej części. Poczwarki białe z silnie zaznaczonymi skrzydłami, o odwłoku zakończonym dwoma małymi wyrostkami.
W Polsce korniki występują głównie na drzewach iglastych i krzewach, rzadko na roślinach zielnych. Są to mono- lub oligofagi, atakujące osłabione drzewa.
Korniki związane są nie tylko z określonym gatunkiem rośliny żywicielskiej, ale także z określonym miejscem – częścią drzewa: dolną lub górną częścią pnia, gałęziami.
Wyróżnia się gatunki żyjące w korze, w drewnie. Niektóre z nich odżywiają się rozwijającą w chodniku grzybnią.
Opracowanie Redan
Liczba wyświetleń: 205
