Smilisca phaeota – rzekotka kostarykańska

Smilisca phaeota – rzekotka kostarykańska

Rzekotka kostarykańska (Smilisca phaeota Cope, 1862) należy do rodziny Hylidae. Jest to bardzo łatwa w hodowli rzekotka, która ze względu na neotropikalny obszar występowania niewymagająca zimowania w celu rozmnożenia, tak jak ma to miejsce u rzekotki zielonej (Hyla cinerea). Poprzez swoje duże zdolności adaptacyjne i częściowy synantropizm, a w konsekwencji posiadanie znacznej populacji, gatunek ten nie podlega ochronie.

Synonimy

Masked tree frog, Central American Smilisca, Tarraco Treefrog, New granada cross-banded treefrog.

Rozmiar

Samice do 8 cm, samce do 6 cm.

Długość życia

Stosunkowo krótka 3,5 do 5 lat.

Wygląd

Wspólną cechą osobniczą są ciemnobrunatne paski biegnące po jednym z każdego boku ciała. Zaczynają się cienką linią od nozdrzy i biegną do oczu. Następnie za nimi rozszerzają się przechodząc przez bębenki i w końcu zaczynają zwężać kończąc na wysokości przednich kończyn lub kawałek za nimi. Spodnia część ciała jest maści: białej, beżowej lub kremowej. Natomiast wierzch może przybierać kolor zielony, czerwonobrunatny, brązowy, ciemnobeżowy, a nawet niebieski. Często występują na nim, ciemne plamy i kropki. Na wszystkich kończynach widoczne są poprzeczne pasy, o kilka tonów ciemniejsze niż kolor grzbietu. Młode osobniki mają jednolite brązowe ubarwienie, które zmienia się, gdy osiągną około 3,5-4 cm długości.

Występowanie

Obszar ten rozciąga się od Nikaragui przez Kostarykę i Panamę, aż do północno-zachodniej Kolumbii i Ekwadoru, do wysokości 1000 m n.p.m.

Aktywność

Typowo nocna – wzrasta od zmierzchu i zanik z nastaniem poranka.

Biotop

Nizinne lasy deszczowe w pobliżu zbiorników wodnych, a także parki i ogrody w okolicy siedzib ludzkich.

Terrarium

Dla 6 osobników wystarczy zbiornik o wymiarach 80x50x80 cm. Jako że są to zwierzęta typowo nadrzewne, należy umieścić gałęzie, liany i „rurki” bambusowe, po których będą mogły się z powodzeniem wspinać. Rośliny muszą posiadać sztywne liście, które nie zostaną połamane pod ciężarem dorosłego osobnika (fikusy, filodendrony, scindapsus, wanilia, zroślicha, bromelie). Jako podłoże należy zastosować materiały antyseptyczne, nie podatne na gnicie i pleśnienie, które są niebezpieczne dla zdrowia i życia każdego płaza, czyli: substrat kokosowy, chips kokosowy, wyprażony torf. Na wierzch można położyć mech dla dekoracji oraz łatwiejszego czyszczenia dna zbiornika. Kamienie także mają dobre zastosowanie, ponieważ rzekotki przesiadując na nich, nie „oklejają” się sypkim podłożem. Zbiornik wodny jest nieodzownym elementem w terrarium, ponieważ jest on często odwiedzany podczas nocnej aktywności. Jego minimalna objętość wynosi 5 l i wskazane jest filtrowanie wody albo codzienna jej częściowa wymiana. Używamy wody odstanej pozbawionej trującego chloru lub źródlanej.

Temperatura

Od 22 do 26°C z niewielkim spadkiem w nocy, do 20-22°C. Młode rzekotki powinny mieć zapewnioną temperaturę 26°C.

Wilgotność

Od 50 do 90%. Młode osobniki do około 3 cm należy trzymać w wilgotności 70-90%.

Oświetlenie

Ze względu na nocny tryb życia, stosowanie 12 h nasłonecznienia ma tylko na celu utrzymania naturalnego rytmu dnia i nocy.

Żywienie

Podajemy im wszystkie owady niemogące ukąsić lub użądlić i które są mniejsze niż połowa długości ciała karmionego osobnika (muchy, świerszcze, karaczany, mole woskowe, szarańcze, plankton łąkowy). Pamiętajmy, iż urozmaicona dieta wpływa pozytywnie na kondycję naszych podopiecznych. 2-3 razy w tygodniu pokarm przed podaniem posypujemy witaminami i wapnem, można go także nakarmić papką warzywną wymieszaną z witaminami.

Dymorfizm płciowy

: u młodych bardzo trudne, jedynie po apetycie i tempie wzrostu (samice jedzą więcej i rosną szybciej). Dorosłe samce są mniejsze od samic i posiadają rezonatory najbardziej widoczne podczas godów.

Rozmnażanie

u tego gatunku okres rozrodczy nie jest uzależniony od pory roku, natomiast od wzmożonych opadów deszczu, kiedy to tworzą się okresowe zbiorniki wodne i duże wolno znikające kałuże. W sztucznych warunkach takie opady symulujemy częstszym zraszaniem i stopniowym podnoszeniem wysokości zwierciadła wody. Samce po pewnym czasie reagują na takie warunki nocnymi „koncertami”, podczas których starają się uczepić wszystkiego, co się porusza. Samice wchodzą do wody, dopiero po około 1-21 dni ze względu na dłuższy czas „produkcji” skrzeku. Podczas aplexusu samica składa około 300 jaj, w pakietach po kilkanaście do kilkudziesięciu sztuk. Pływają one swobodnie pod zwierciadłem wody lub opadają na dno. Przy temp. 26°C kijanki wylęgają się po 3-4 dniach. Karmimy je płatkowanym roztartym pokarmem dla ryb, szpinakiem, sepią, larwami solowca, siekaną ochotką. Po kolejnych 27 dniach młode rzekotki opuszczają wodę mając 15-20 mm długości. Karmimy je wylęgiem świerszczy (około 3 mm), stopniowo zwiększając rozmiar zdobyczy wraz z ich wzrostem. Dojrzałość płciowa osiągają po 8 – 12 miesiącach, w zależności od obfitości pokarmu i wysokości temperatury (im wyższa tym szybciej).

Przed planowanym rozmnażaniem, należy zapewnić kijankom i młodym osobnikom odpowiednio dużo przestrzeni, ponieważ po miesiącu trzeba się liczyć z przychówkiem rzędu kilkuset sztuk. Przy zbyt wielkim zagęszczeniu może dojść do epidemii i pomoru całej hodowli. Wielkość zbiornika należy tak dobrać, aby dla jednego młodzika zapewnić 3l przestrzeni. Dla takich parametrów śmiertelność mieści się w granicach < 5% populacji.

 

Opracowanie i źródła informacji

Opracował UkasH na podstawie tłumaczenia ze stron:
http://www.familie-hauffe.de/atlex/arten.asp?id=1498
http://www.tierlexikon.ch/31291_costaricalaubfrosch.html
http://www.globalamphibians.org/servlet/GAA?searchName=Smilisca+phaeota

Liczba wyświetleń: 2320