[6]
Loading...
Chrząszcze Stephanorrhina spp.
Wygląd
Stephanorrhina spp. (Burmeister, 1842) to niewielki, piękny rodzaj, dorastający do 22-28 mm. Przeważającym kolorem chrząszcza jest jasno brązowy, żółty oraz pomarańczowy przechodzący do czerwieni. Większość podgatunków Stephanorrhina posiada silny zielony połysk, występuje na każdej części ciała. Charakterystycznymi akcentami kolorystycznymi tego rodzaju są liczne białe kropki występujące na pokrywach skrzydłowych oraz dwie ciemniejsze plamy zlokalizowane na przedpleczu owada. Odnóża są koloru żółtego.
Występowanie
Kamerun, Senegal
Warunki hodowli
Hodowla tego chrząszcza jest łatwa, porównywalna do pospolitych gatunków (Eudicella, Pachnoda, Chlorocala). Terrarium o wymiarach 20x20x20 cm zapewni pełny komfort 10-12 osobnikom.
Na dno wysypujemy dość grubą warstwę podłoża, przynajmniej 10 cm, w którym będą rozwijać się larwy. Powinno się ono składać z rozkładających się liści dębowych, bukowych lub innych drzew liściastych, a także w mniejszej mierze z próchna dębowego lub bukowego. Dodatek do podłoża może stanowić wyparzona uprzednio ziemia, torf, czy rozmoczone włókno kokosowe. Podłoże powinno mieć średnią wilgotność, nie może być mokre (rozwój pleśni), ani zbyt suche (obumarcie jaj oraz młodych larw).
Na podłożu można ułożyć kawałki kory, zapobiegające nadmiernej utracie wilgotności. Powierzchnię nad podłożem gospodarujemy wedle uznania. Aby zwiększyć powierzchnię życiową imago, można skorzystać np. z różnego rodzaju korzeni. Są to chrząszcze bardzo aktywne, często podejmujące próbę lotu, a więc podczas wszelkich operacji w terrarium należy być ostrożnym, aby zapobiec ewentualnej ucieczce chrząszcza.
Żywienie
Imago żywi się głównie słodkimi owocami, zwłaszcza jabłkami i bananami. Z doświadczenia wiem, że nie pogardzą również mandarynkami, pomarańczami, czy kiwi.
Dla larw należy zapewnić odpowiednio dużą ilość substratu (rozkładające się liście z niewielkim dodatkiem próchna). Larwy dokarmiać można także warzywami, pieczarkami, czy gammarusem. Dodatki należy podawać jednak w odpowiednio małych porcjach, gdyż niezjedzone resztki pokarmu szybko pleśnieją i powodują zagrożenie dla larw.
Rozmnażanie
Nie należy do kłopotliwych ani trudnych. Przy odpowiedniej ilości pokarmu, temperaturze pokojowej i średniej wilgotności owady tego rodzaju często odbywają krótkie, lecz częste kopulacje. Pełen cykl od jaja do imago może trwać około 6-8 miesięcy, choć w mojej hodowli larwy opuszczały kokolity już po 5 miesiącach.
Rozpoznanie płci u tego rodzaju jest stosunkowo prosta z powodu silnego dymorfizmu płciowego. Samce są zazwyczaj większe, lepiej wybarwione od samic, posiadają wklęsłą bruzdę po spodniej stronie odwłoka oraz twory „rogo” podobne.
Uwagi i rady hodowcy
Należy unikać przesuszania podłoża.
Opracowanie i źródła informacji
Literatura
– Własne doświadczenia hodowlane
– http://www.flower-beetles.com
Autor tekstu: Maciej Zelek (Raist)
Liczba wyświetleń: 2107
