Loading...
Bardzo liczna rodzina owadów (Insecta) z rzędu chrząszczy (Coleoptera) . Liczbę opisanych gatunków szacuje się na ok. 20.000, z Polski wykazano 86.
Są owadami o dużej zmienności rozmiarów. Niektóre tropikalne gatunki przekraczają 30 mm, w naszym klimacie osiągają 1,3 – 28 mm. Są rodziną bardzo niejednorodną, jeszcze niedawno dzieloną na szereg odrębnych rodzin. Posiadają czułki długie, jak i średniej długości, najczęściej 11 członowe. Mogą być nitkowate lub paciorkowate, stopniowo rozszerzające się ku końcom. Czasami ostatnie 3 – 5 członów tworzy buławkę. Głowa przeważnie średnia, z szerokim, prostokątnym nadustkiem przykrywającym aparat gębowy. Może być chowana w przedplecze i posiadać aparat strydulacyjny. Oczy okrągłe lub nerkowatego kształtu (wtedy najczęściej przedzielone występem policzka). Przedplecze najczęściej szerokie. Może być lekko wydłużone, o zaokrąglonych bokach lub trapezowate. U wielu gatunków posiada silnie rozwinięte kąty i obrzeżenie. Jego powierzchnia może być gładka i błyszcząca, punktowana lub bardzo silnie pofałdowana z wyraźną mikrorzeźbą. Pokrywy przeważnie wydłużone i przypłaszczone. Ich boki mogą być równoległe lub zaokrąglone a wierzchołki wyciągnięte w charakterystyczny wyrostek (np. u rodzaju Blaps). Niektóre gatunki posiadają silnie wypukłe i zaokrąglone pokrywy. Ich powierzchnia wygląda podobnie jak w przypadku przedplecza. Kolory przeważnie ciemne: czerń, brunatny i brąz. Czasem pojawiają się barwne plamy (np. borzewka – Diaperis boleti). Druga para skrzydeł bardzo rożnie wykształcona. U niektórych nielotnych gatunków redukcji ulegają też pokrywy. Nogi przeważnie długie, smukłe, bieżne. Nierzadko występują na nich kolce i szczecinki. Stopy w charakterystycznym układzie 5-5-4, czasami 4-4-4 (np. u rodzaju Myrmechixenini). Odwłok najczęściej przykryty przez pokrywy, zbudowany z 5 – 7 widocznych sternitów. Trzy pierwsze są najczęściej zrośnięte.
Czarnuchowate są bardzo ciekawą grupą, gdyż zasiedlają bardzo zróżnicowane środowiska. Niestety prowadzą skryty tryb życia, głównie aktywne są nocą i tylko nieliczne można zaobserwować w dzień. Wiele gatunków związane jest z lasami, gdzie ich podobne do drutowców larwy żerują w zgrzybiałym drewnie. Część rozwija się w glebie i odżywia się roślinami, niektóre zaś to myrmekofile żyjące w mrowiskach. Sporą grupą są gatunki synantropijne. Notuje się wśród nich wiele groźnych szkodników magazynowych.
Tenebrionidae są chrząszczami długowiecznymi. Większość krajowych gatunków dożywa dwóch lat, a znane są przypadki, że dożywały ich ponad 10. Są bardzo płodne, samice mogą składać 100 – 600 jaj, jednak rozwój larw trwa dość długo. Chrząszcze broniąc się potrafią wydzielać silnie cuchnące wonie, niektóre wydzielają substancje zaburzające wzrost młodszych stadiów rozwojowych.
Przedstawiciele: mącznik młynarek (Tenebrio molitor), borzewka (Diaperis boleti), grzybiec (Bolitophagus reticulatus), trojszyk ulec (Tribolium confusum), pokątnik (Blaps mortisaga), omrzel piaskowy (Opatrum sabulosum)
Liczba wyświetleń: 3887
