[9]
Loading...
Karaczan Therea olegrandjeani
Therea olegrandjeani (Fritzsche & Zompro, 2008) to Jeden z najciekawiej ubarwionych karaczanów z rodziny Polyphagidae. Gatunek został opisany stosunkowo niedawno (w 2008 roku), ale ze względu na niezwykle ciekawą biologię i wygląd, bardzo szybko zyskał uznanie wśród hodowców karaczanów. Samiec i samica osiągają wielkość ok. 18-20 mm, przy czym samice są większe, bardziej masywne. Skrzydła pierwszej pary osobników obydwu płci mają niezwykle ciekawy czarno-biały wzór, przywodzący na myśl kamienie domina – to właśnie jemu karaczany zawdzięczają swoją potoczną nazwę – karaczan domino. Larwy podobnie, jak larwy większości gatunków z rodziny są czekoladowo-brązowe. Młode żerują w ściółce, natomiast dorosłe są bardzo aktywne.
Występowanie
Indie, stan Andhra Pradesh
Terrarium
Terrarium o wymiarach 30x30x40 cm, lub większe (w zależności od liczby osobników). Na dnie kilkucentymetrowa (7-8 cm) warstwa podłoża – mieszaniny torfu/włókna kokosowego, piasku, próchna drzew liściastych oraz rozdrobnionych liści dębu lub buka. Uzupełnieniem wystroju mogą być kawałki kory lub rury z kory dębu korkowego. Podłoże powinno być sypkie, lekko wilgotne – w warunkach naturalnych karaczany żyją w okolicy o dosyć suchym klimacie. W dzień temperatura powinna wynosić około 28-32°C, w nocy może spadać do 18-22°C. Ze względu na niską tolerancję na wilgoć ważne jest zapewnienie dobrej wentylacji. Terrarium może stać na macie grzejnej lub kablu, nie jest konieczne bezpośrednie oświetlanie zbiornika. W mojej hodowli trzymam grupę około 50 osobników (podrośnięte larwy i kilkanaście dorosłych) w pojemniku 40x60x30 cm z 2 otworami wentylacyjnymi (10×20 cm) zabezpieczonymi drobną siatką.
Żywienie
Młode larwy żerują w podłożu – warto zapewnić im próchno oraz liście. Uzupełnieniem pokarmu mogą być miękkie, przejrzałe owoce tropikalne (awokado, mango, ananas, kiwi itp.) oraz suchy pokarm dla psów. Owoce należy podawać w ilości, która zostanie zjedzona w ciągu 2-3 dni. Niezjedzone resztki usuwamy ze zbiornika.
Rozmnażanie
W opisanych warunkach larwy dorastają po około 6-7 miesiącach. Po kolejnych 2 tygodniach osiągają dojrzałość płciową. Samice zagrzebują ciemnobrązowe prostokątne ooteki w podłożu, z reguły w ciągu kilku godzin od uformowania ooteki, w przypadku kiedy nie są w stanie znaleźć miejsca o odpowiedniej wilgotności ściółki potrafią nosić ootekę nawet 3-4 dni. Po około 5-6 tygodniach inkubacji z ootek wykluwają się młode (kilka-kilkanaście sztuk). Młode zagrzebują się od razu w podłożu, toteż można nie zauważyć ich obecności. Ooteki można inkubować w terrarium z dorosłymi, nie ma konieczności usuwania ich do inkubatora.
Uwagi
Karaczan stosunkowo prosty w hodowli, mało wymagający, na razie dosyć rzadki w hodowlach amatorskich. Dorosłe są niezwykle aktywne, co sprawia, że gatunek jest bardzo wdzięcznym obiektem obserwacji. Osobniki dorosłe żyją nawet do kilkunastu miesięcy. Terrarium powinno być dobrze zabezpieczone przed ucieczką dorosłych, które niezwykle sprawnie wspinają się po szybach i plastiku. W hodowlach spotykane są również blisko spokrewnione, nieco większe Therea bernhardti (Therea petriverana) o bardziej nieregularnym wzorze na skrzydłach oraz Therea regularis z pomarańczowymi plamami na skrzydłach.
Opracowanie i źródła informacji
Opracował Jakub Urbański na podstawie własnych doświadczeń oraz:
http://blattodea.speciesfile.org
Cockroaches: Ecology, Behavior, and Natural History, by William J. Bell, Louis M. Roth, and Christine A. Nalepa,
Liczba wyświetleń: 5720
