[62]
Loading...
Waran Varanus rosenbergi
Niektóre aspekty życia warana Varanus rosenbergi (Mertens, 1957) są bardzo dobrze poznane dzięki badaniom i obserwacjom nad tym gatunkiem. Kangaroo Island (Wyspa Kangura) to trzecia pod względem wielkości australijska wyspa – jest miejscem gdzie przeprowadza się od wielu lat badania i obserwacje nad Varanus rosenbergi – odgrywają one niezwykle ważną rolę w ekologii tej wyspy. Jako największy, lądowy, naturalnie występujący drapieżnik tej wyspy jest sprzymierzeńcem człowieka w walce przed skolonizowaniem tej wyspy przez króliki, które w porażająco negatywny sposób wpłynęły na naturalne siedliska na całym kontynencie australijskim. Waran Rosenberga jest obecny w wielu siedliskach tej wyspy mimo dużej jej różnorodności pod względem typów gleby, roślinności czy też znaczących różnic poziomu opadów zarówno miesięcznych jak i w skali całego roku.
Wyglądem bardzo zbliżone do swoich kuzynów Varanus gouldii, ale o ciemniejszym ubarwieniu z drobno usianymi żółtawymi lub białymi kropkami oraz kilkunastoma wąskimi, poprzecznymi, czarnymi pasami na szyi i tułowiu. Z paskowanym ogonem; na przemian czarno-brązowym i bladożółtym. Młode znacznie bardziej jaskrawo ubarwione z pasmami o pomarańczowej barwie po bokach głowy i tułowia oraz na ogonie. Populacja kontynentalna dorasta do ok. 130 cm, natomiast warany z wyspy Kangaroo mogą osiągać nieco większe rozmiary – 150 cm długości całkowitej.
Długość życia warana Varanus rosenbergi
Kilkanaście lat.
Występowanie warana Varanus rosenbergi
Australia
Aktywność warana Varanus rosenbergi
Dzienna
Biotop warana Varanus rosenbergi
Zamieszkują na terenach leśnych zarówno wilgotnych jak i suchych oraz na terenach otwartych porastających niską roślinnością półkrzewami i krzewinkami (wyglądem zbliżone do naszych wrzosowisk), w buszu „scrub” z twardolistnymi zaroślami, pola uprawne, na nadmorskich wydmach i obszarach z formacjami z wapienia eolitowego. Występuje w południowej części kontynentu oraz na niektórych wyspach. Jest to typowa jaszczurka naziemna, a jako schronienie może posłużyć spróchniałe, powalone drzewo, jama u podnóża skały lub krzewu czy też nora wykopana przez siebie czy też inne zwierzę.
Żywienie warana Varanus rosenbergi
Na ich dietę składają się owady i in. bezkręgowce (ponad 30% diety), ssaki (ok. 30%), gady (ok.20%); niewielki procent ich diety stanowią płazy i ptaki oraz padlina.
Rozmnażanie warana Varanus rosenbergi
Wiodą samotnicze życie łącząc się w pary w sezonie rozrodczym – w kilku przypadkach stwierdzono zajmowanie wspólnej nory przez pary Varanus rosenbergi poza tym okresem.
Spotkania samców w trakcie godów nie charakteryzuje jakaś nadmierna agresja – zazwyczaj po kilku minutach krążenia wokół siebie, z przyjmowaniem postawy grożącej słabszy osobnik rezygnuje. Rzadziej można też zauważyć ewentualne pościgi dominującego samca za słabszym – ustępującym pola walki. W ciągu 16 lat obserwacji populacji z Kangaroo zanotowano jedynie 8 przypadków walk między samcami. Okres kopulacji trwa 7-17 dni – każda od 5 do 15 minut; natomiast czas między ostatnią kopulacją, a złożeniem jaj wynosi 19-37 dni.
Varanus rosenbergi jest jednym z kilku gatunków waranów składających jaja w kopcach termitów. Termitiera to doskonały inkubator zapewniający bezpieczeństwo jajom i świeżo wyklutym osobnikom, o w miarę stałej temperaturze i wilgotności zazwyczaj nie niższej niż 92%. Samica w ciągu 2-3 dni wykopuje na głębokość od 0,4 do 0,7 m komorę (noc nie stanowi przeszkody w kontynuowaniu kopania) do której może złożyć od 3 do 19 jaj. Samice z obserwowanej populacji składały jaja jedynie w kopcach zajmowanych przez termity z gatunku Nasutitermes exitiosis. Uszkodzenia kopca w wyniku działań składającej jaja samicy są w szybkim tempie usuwane przez termity – wystarczy 3 do 5 godzin aby przywrócić stan kopca sprzed ich złożenia.
Klujące się warany nie opuszczają od razu kopca, a spędzają w nim kilka tygodni czekając aż temperatura na zewnątrz podniesie się pożywiając się właśnie termitami, dopiero wtedy zaczynają wyłaniać się i wygrzewać w silnych promieniach słońca. Z tak bezpiecznego schronienia mogą korzystać przez kolejne miesiące życia, chroniąc się zarówno za dnia jak i w nocy. Mimo tego młode są częstym obiektem polowań innych drapieżników i większość młodych waranów ginie w pierwszych tygodniach od chwili opuszczania kopca.
Opracowanie i źródła informacji
Opracował Piotr Prokulewicz
Źródła informacji
1. Journal of Herpetology – P.Rismiller, M.McKelvey & B.Green.
Liczba wyświetleń: 2517
