Vitalius wacketi – ptasznik

Vitalius wacketi – ptasznik

Nazewnictwo

Inne nazwy to Aphonopelma wacketi, Vitalius platyomma, Pterinopelma wacketi, Pamphobeteus insularis, Vitalius platyomma, Pamphobeteus platyomma, Pamphobeteus masculus i Pamphobeteus litoralis. Jego pozycja systematyczna wymaga dalszych badań.

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.

Domena:	eukarionty (Eucaryota)
Królestwo:	zwierzęta (Animalia)
Typ:	stawonogi (Arthropoda)
Podtyp:	szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada:	pajęczaki (Arachnida)
Rząd:	Pająki (Araneae)
Podrząd:	Opisthothelae
Infrarząd:	Mygalomorphae
Rodzina:	Theraphosidae

Gatunek opisany w 1923 roku przez Mello-Leitao.

Wygląd

Dorasta do 10 cm ciała. Gatunek zaliczany do większych ptaszników. Pająki te mają charakterystyczny, prawie kulisty odwłok. Dorosłe samce są mniejsze, dorastają do około 6 cm ciała. Młode po 1 wylince są dość duże i mierzą około 1 cm. Charakteryzują się szybkim wzrostem.

Barwą podstawową tego ptasznika jest kawowy brąz. Pierwszy człon odnóży jest ciemniejszy. Spód ciała pająka jest jasnobrązowy. Dojrzałe samce są o wiele bardziej kolorowe niż samice – odcień ich ciała jest brązowo-liliowy, odnóża fioletowawe. Najbardziej kolorowe są młode pająki tego gatunku – odnóża mają niebiesko szare, tarczkę grzbietową szarą z ciemniejszym gwiaździstym wzorem, odwłok jasnoczerwony z czarnym wzorem w kształcie choinki. Odnóża gęsto owłosione. Zmiana wyglądu następuje około 5-6 wylinki.

Występowanie

Na wolności występuje w Brazylii, w lasach sawannowych.

Biotop

Lasy sawannowe. Ptasznik naziemny.

Długość życia

Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Aktywność

 

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.

Vitalius wacketi wyczesuje bardzo dużo włosków parzących z odwłoka, ale poza tym jest dość spokojny.

Jadowitość

Nie ma jadu niebezpiecznego dla człowieka, ale swoimi długimi kłami może spowodować dość dużą ranę.

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Optymalne wymiary terrarium dla dorosłej samicy to 35/35/30 cm (dł./szer./wys.). Drzwiczki terrarium powinny mieć solidne zamknięcie, ponieważ Vitalius wacketi jest pająkiem silnym i bez problemu może podważyć niczym nie zabezpieczone wieczko. Można umieścić w nim poidełko i sztuczną roślinkę (żywą pająk zniszczy). W terrarium powinna znaleźć się kilkucentymetrowa warstwa podłoża. Ptasznik wykopie sobie w nim wygodną norę. Oczywiście można też włożyć korzeń lub kawałek kory.

Temperatura

Optymalna temperatura dla tego gatunku to 22-26°C (nocą może spadać do 18-20°C).

Wilgotność

Wilgotność powinna utrzymywać się na poziomie 80%.

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Ptaszniki chętnie jedzą dorosłe świerszcze, karaczany, larwy drewnojadów, szarańczę. Dorosłym osobnikom można podać od czasu do czasu małą mysz. Małe pajączki już od pierwszej wylinki polują na zdobycz znacznie większą od siebie.

Dymorfizm płciowy

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.

Dojrzałe samce mają na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne, a na przedniej, najdłuższej parze odnóży krocznych okazałe haczyki.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

Dojrzewają około 11 wylinki (około 2,5-3 lata). Samice są gotowe do rozrodu około 12-13 wylinki (4-5 lat). U samców po około 8-9 wylince zaczynają pojawiać się fioletowe barwy na odnóżach i tarczce grzbietowej.

Przed kopulacją należy parę dobrze nakarmić. Czasami trzeba pająki dopuszczać do siebie kilka razy. Samica bywa agresywna w stosunku do swojego partnera, ale przeważnie jest do niego pokojowo nastawiona. Sam akt trwa dość długo. Moja para chodziła wokół siebie około 20 minut, właściwa kopulacja trwała zaś 2-5 minut. Dopuszczałam parę do siebie kilka razy i za każdym razem dochodziło do kopulacji, a przynajmniej do jej prób. Kokon jest wytwarzany nierzadko kilka miesięcy po kopulacji. Samica wytrwale opiekuje się oprzędem. Okres przekształcania larw w nimfy, a potem w pajączki jest dość długi i trwa około 3-4 miesiące. W kokonie – o średnicy przeważnie ok. 5-6 cm – znajduje się około 100-200 jaj o wielkości 0,5 cm. Młode po wykluciu są dość duże. Zdarza się również, że pomimo wielokrotnego łączenia i ogromnej żarłoczności po akcie kopulacji samice linieją.

Uwagi

W hodowli jest bezproblemowy.

 

Opracowanie i źródła informacji

Autor: Awikularia
Literatura:
L. Klatil, Sklipkani krasavci s chlupatyma nohama, 1998;
M. Sipos, Sklipkan Vitalius platyomma, Sklipkan 4/2002;
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
E. Bruins, Encyklopedia terrarystyki, 2003;
J. Oplustilova, Vitalius platyomma (=Pamphobeteus platyomma), Amatersky arachnolog, 1/2002;
H. J. Peters, Tarantulas of the world, Kleiner Atlas der Vogelspinnen, cz. 2, 2000;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, Version 5.5;
V. Honsa, Sklipkan, nr 5, 2000;
www.cyriocosmus.com;
www.tarantulas.ru;
Własne doświadczenia.

Liczba wyświetleń: 4568