Xenesthis immanis – ptasznik

Xenesthis immanis – ptasznik

Nazewnictwo

Inne nazwy to Lasiodora immanis i Xenesthis columbiana.

Nazwa angielska: Colombian Lesser Black Bird Eating Spider.

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.

Domena:	eukarionty (Eucaryota)
Królestwo:	zwierzęta (Animalia)
Typ:	stawonogi (Arthropoda)
Podtyp:	szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada:	pajęczaki (Arachnida)
Rząd:	Pająki (Araneae)
Podrząd:	Opisthothelae
Infrarząd:	Mygalomorphae
Rodzina:	Theraphosidae

Gatunek sklasyfikowany w 1875 roku przez Ausserer’a.

Wygląd

Jest to pająk zaliczany do największych ptaszników. Dorasta do 7-10 cm ciała, z rozpostartymi odnóżami do 17-22 cm.

Jego podstawowym ubarwieniem jest czerń. Włoski na odnóżach i na odwłoku są długie i szorstkie. Na tarczce grzbietowej i pierwszym członie odnóży znajduje się fioletowo-różowy wzór w kształcie gwiazdy. Dorosłe samce i samice oraz młode różnią się do siebie ubarwieniem. Samce są bardziej kolorowe – na ich tarczce grzbietowej znajduje się bardzo wyrazisty, różowo-pomarańczowy wzór w kształcie gwiazdy. Odnóża są czarne, z fioletowym połyskiem. Młode podobne są do dorosłych samców.

Odmiany barwne

Xenesthis immanis występuje w dwóch odmianach barwnych. Common form (forma podstawowa) została opisana wyżej. Istnieje też Blue form (odmiana niebieska) – w tej formie odnóża pająka mają intensywnie niebieski kolor.

Występowanie

Na wolności szeroko rozpowszechniony; występuje od Panamy po Wenezuelę, w lasach deszczowych.

Biotop

Lasy deszczowe.

Długość życia

 

Aktywność

Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.

W obronie wyczesuje włoski parzące z odwłoka. Rzadko bywa agresywny.

Jadowitość

 

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Xenesthis immanis wymaga dużego terrarium, o wymiarach 40x40x40 cm, z minimalną 10 cm warstwą podłoża (torfu lub substratu kokosowego). Na kryjówkę nadaje się duży kawałek kory lub spory korzeń.

Temperatura

Optymalna temperatura dla tego gatunku to 24-26°C (nocą może spadać do 20°C).

Wilgotność

Wilgotność powinna utrzymywać się na poziomie 70-80%.

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Młodym pajączkom podajemy małe świerszcze i larwy mącznika młynarka. Starsze i dorosłe osobniki chętnie polują na duże świerszcze, karaczany i szarańczę. Dorosłym samicom można od czasu do czasu podać małą mysz.

Dymorfizm płciowy

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.

Dojrzałe samce mają na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), a na przedniej, najdłuższej parze odnóży krocznych haczyki.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

W niewoli rozmnaża się niezwykle rzadko. Młode rosną szybko i mają bardzo długie odnóża. Samce dojrzewają po 2-2,5 roku, samice po 2,5-3 latach.

 

Opracowanie i źródła informacji

Autor: Awikularia
Literatura:
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
L. Klatil, Sklipkani krasavci s chlupatyma nohama, 1998;
E. Bruins, Encyklopedia terrarystyki, 2003;
G. Stadler, Vogelspinnen, 2000;
H. J. Peters, Tarantulas of the world, Kleiner Atlas der Vogelspinnen, cz. 2, 2000;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, 2000-2005;
Rick C. West, www.birdspiders.com;
www.poecilotheria.com;
www.cyriocosmus.com;
www.tarantulas.ru;
www.giantspiders.com;

Liczba wyświetleń: 19568